ما شاهدیم که بعضی امام جمعه های دیگر از هر دری سخن میگیوند ولی بیخ گوششان و حتی بعضا در دفاترشان هم فساد وجود دارد ولی صدایی از ایشان نمی آید. امام جمعه هایی که نمازشان مانند روزشان تعطیل است و مخصوص همان روز جمعه و تفریح است.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی اسکندری، دبیر مجمع دانشجویان عدالت‌خواه دانشگاه تهران سخنران پیش خطبه های جمعه این هفته شهرستان لواسان بود. این سخنرانی در حالی صورت گرفت که طی ماه های اخیر حواشی ساخت و سازهای غیرمجاز توسط برخی از مسئولین و فرزندان آنها مورد اعتراض تشکل های دانشجویی قرار گرفته است.
متن این سخنرانی به شرح زیر است:
در ابتدا توضیحی در رابطه ی با نامه ای که در روز گذشته خدمت دادستان محترم کشور بدهم. موضوع اصلی این نامه ما ساخت و ساز های غیر قانونی و تخلفات متعدد در شهر لواسان بوده است ما در این نامه اشاره کردیم که در حال حاضر ما متاسفانه شاهد آن هستیم که مسئولین مربوطه بعد از چندین ماه حاضر نیستند قانون را اجرا کنند . حرف اصلی ما در این گونه موارد این است که باید با دانه درشت ها و متخلفین برخورد شود و پر واضح است که منظور ما خانه ها و بیغوله ها و کوخ های مردم عادی و مستضعف و صاحبان اصلی انقلاب نیست و اگر احیانا کسی بخواهد نگاه چپ به خانه های این مردم عزیز بکند قلم پایش را خواهیم شکست همان طور که با تمام توان پشت اهالی ده ونک ایستادیم و نگذاشتیم کسی خانه هایشان را خراب کند.
مشخص است که منظور ما آن دانه درشت ها و اشراف تازه به دوران رسیده ای است که امتداد شبکه ی فسادشان را از خصوصی سازی ها و رانت های بانکی میخواهند به شهر شما مردم عزیز لواسان بکشانند. آن طبقه ی مرفه و اشراف جدیدی که میخواهند با استفاده از همان رانت هایشان و البته با استفاده از برخی مسئولین خود باخته که به مردم شان پشت میکنند هویت شان را به هویت و فرهنگ اصیل مردم این شهر غالب کنند.
ما هشدار میدهیم که مردم عادی و بومی شهر باید در امان باشند خدای نا کرده کسی ذره ای آن ها را به بهانه های واهی مورد آزار قرار ندهد چون معمولا اولین اتفاقی که در این مواقع می افتد این است که با مردم عادی و ساده و مستضعف برخورد میشود و همان ها تبدیل به گزارش میشود اما معمولا باستی ها و کلاک ها و دختر وزیر ها و داماد فلان شخصیت ها در امان اند. که قطعا نخواهیم گذاشت این روند در لواسان اتفاق بیفتد و تا توان داریم از مردم این شهر دفاع خواهیم کرد. با مردم عادی نه تنها نباید برخوردی صورت گیرد بلکه باید کمک شان هم کرد و بعضا با اهمال هم برخورد کرد.
گام اول عدالتخواهی اعتقاد جدی به مردم و جمهوریت است قدرت مردم از هرگونه کمیته و پلیس ساختمان و سازمان مفاسد اقتصادی و سازمان بازرسی و اداره مالیات و مابقی سازمان ها و ادارات بیشتر است به شرطی که به مردم نقش داده شود. اصلا فرض را بر این میگذاریم که شهرداری و شورای شهر و نظارت کشاورزی و سایر نهاد های نظارتی هیچ تخلفی نداشته باشند و عزم جدی برای مقابله با فساد داشته باشند سوالی که بوجود میآید این است که این نهاد ها جلوی چند قساد را میتوانند بگیرند؟
فرض کنیم که جلوی باستی هیلز را گرفتند، کلاک و قشم را چه کار می خواهند بکنند؟ اصلا گیریم همه ی این ها را مقابله کردند. با جاجرود و اوشوم و ... میخواهند چه کنند با منطقه ی 22 و جمشیدیه چه میخواهند بکنند؟ با کوهخواری ها جنوب مشهد و جنگلخواری ارسباران و روستای زیارت را چه کار می کنند.
خب قطعا با این ساختار های موجود جواب نمیگیریم کما اینکه تا الان با این همه ساختار عریض و طویل نتوانستیم کاری انجام دهیم. آیا باز دوباره میخواهیم ستاد و سازمان و نهاد تشکیل بدهیم؟ خب این همه نهاد نه تنها نتوانستن جلوی فساد را بگیرند بلکه بعضا خود بخشی از این فساد ها شده اند. تا موقعی که برای مردم نقش واقعی قائل نباشیم و مردم را ناظرین واقعی در نظر نگیریم رشد قابل توجهی در فساد ستیزی نخواهیم داشت. این نقش دادن به مردم دو بخش دارد یکی اینکه حاکمیت باید نقش جدی ای را برای مردم در ساختارهایش در نظر بگیرید بخش دیگر هم آن است که خود مردم باید برای خوشان نقش قائل باشند و خودشان را در تصمیم ها شرکت دهند.
یک تلقی ای از قدیم در میان بعضی از ما رخنه کرده مخصوصا در میان خانواده های مذهبی و حزب الهی ها و مسجدی و بسیجی ها جا انداختند که بسیجی خوب و حزب الهی خوب، بسیجی و حزب الهی سر به زیر و ساکت است و گفتند آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزند در صورتی که در نگاه امام و رهبری انقلاب و و از نگاه اسلام ناب محمدی بسیجی خوب و حزب الهی خوب به تعبیر شهید مظلوم بهشتی بسیجی فضول است و نماز جماعت خون سر به هوا و نماز جمعه خوان فضول است و معنای فضول و سر به هوا هم دقیقا به همان معناییست که رسول اکرم صلوات الله فرموده اند که کلکم راع و کلکم مسئول.
دائم بایدحواست به همه جا باشه از خونه تا مسجد که میری حواست به ساختمون ها باشه و دائم امر به معروف و نهی از منکر کنی اگر جواب نداد گزارش بده و اگر جواب نداد رسانه ای کن و جبهه درست کن. ما از اول انقلاب فهمیدیم و تجربه کردیم که جز با دادن نقش واقعی به مردم هیچ کاری را به خوبی نمی توانیم جلو ببریم.
هر کاری مردمی بود ماندگار شد مثال های بارزش هم کمیته ی امداد و جهاد سازندگی است اما هر جا خواستیم خودمان را بر مردم غالب کنیم کاری را پیش نبردیم. اگر در اقتصاد و فرهنگ عقب مانده ایم بخش اعظم آن به همین خاطر است که نقش جدی برای مردم قائل نیستیم. اگر میبینیم صدا و سیمای ملی مان اوضاع خوبی ندارد و افتضاح پشت افتضاح به بار می آورد دقیقا به این خاطر است که مردم هیچ جایی در این صدا و سیما ندارند و منافع هر گروه و سازمانی و هر دولت و شخصی بر توده ی مردم مستضعف ارجحیت دارد و فرهنگ یک طبقه ی نوظهور نوکیسه ی تازه به دوران رسیده سلبریتی بر فرهنگ اصیل مردم مستضعف مقدم اند.
و در اقتصاد هم همینجور است اگر میخواهیم نظام مالیاتی مان به ثمر برسد باید نقش واقعی به مردم بدهیم. باید مردم گزارشگر فساد و مطالبه گر باشند و باید شفافیت، محور اصلی بشود. جز این راه هر راهی را برویم اشتباه است. شما امروز می بینید که قانون رسیدگی به اموال مسئولین ابلاغ شده و میخواهند آن اجرایی کنند ولی شما اجرای این قانون را به هر نهاد و قوه ای که محول کنید، اگر به مردم در آن نقش ندهید محکوم به شکست است. این قانون معنای واقعی اش این است که مردم نا محرم اند. چرا مردم نباید بدانند که مسئولانشان و نمایندگان شان چه قدر اموال دارند و از کجا آورده اند چرا مردم نباید بدانند که رئیس جمهورشان از خانه ای در زیر پله ی منزل دایی شان تا ویلای شمال شهرشان چه سیری را طی کرده اند؟ اگراین قانون مردمی نشود هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. لاجرم مخفی کاری از مردم و نادیده گرفتن مردم محکوم به شکست است.
ما قائل به این هستیم که نماز جمعه ی لواسان باید تبدیل به الگو شود امام جمعه ی این شهر تبدیل به الگو شود. ما شاهدیم که بعضی امام جمعه های دیگر از هر دری سخن میگیوند ولی بیخ گوششان و حتی بعضا در دفاترشان هم فساد وجود دارد ولی صدایی از ایشان نمی آید. امام جمعه هایی که نمازشان مانند روزشان تعطیل است و مخصوص همان روز جمعه و تفریح است. عده ای به تفریح میروند و عده ای هم به نماز جمعه و تفاوت زیادی بین این دو نیست اگر به وظیفه ی اصلی شان نرسند. در صورتی که آن اسلامی که ما از امام و رهبری فهمیدیم ذره ای قرابت با این نماز های جمعه و ستاد ائمه جمعه ندارد. آن نماز جمعه طرازی که ما از امامین انقلاب فهمیدیم نمازی است که مخصوص تمام هفت است امام جمعه ،امام شنبه و یکشنبه و کل هفته است باید نسبت به تمام مسائلی که اطراف و پیرامونش هست موضع داشته باشد و پیگیری کند. یک موقع فلسطین و یمن است، موقعی برجام و مذاکره با امریکا است و موقعی هم فساد شهرداری و خلاف ساختمانی است که همه ی این ها به هم ربط دارد و باید در کنار هم باشد و به هر بخشی که بی توجهی شود از اصل انقلاب فاصله میگیرد.
ما آمده ایم که نسبت به این الگوی خوبی که در این شهر شکل گرفته که واقعا از همت بزرگ مردم و امام جمعه فهیم این شهر بوده، تشکر کنیم. الحق که این امام جمعه و این نماز جمعه می تواند الگویی برای ستاد ائمه جمعه و دیگر ائمه جمعه های کشور باشد. الگوهایی مثل ایشان که الحمدلله کم هم نیستند باید دیده بشوند تا آن هایی که خلاف جریان اصلی در حال حرکتند الگو بگیرند و اصلاح شوند.
ما همان جریانیم که طی یکسال گذشته علیه چند تن از این ائمه جمعه موضع گیری کردیم و چند نفر از آنها هم استعفا دادند و انشالله ما بقی شان هم نیز یا اصلاح خودشان کنند را یا زودتر کناره گیری کنند تا هم گناه خودشان را کم کنند و هم زحمت مارا. اینگونه نیست که ما مانند عده ای ماله دست بگیریم و خراب کاری کسانی که به اسم انقلاب به ریشه ی انقلاب ضربه میزنند را ماله کشی کنیم ولی در همان حین که بعضی از ائمه جمعه که از شمال و غرب گرفته تا جنوب و شمال شرقی نقد های جدی داریم، معتقدیم باید نمونه های فراوانی که به ناحق نادیده گرفته میشوند را به عنوان الگو معرفی کنیم.
کسانی مانند حاج اقای لواسانی که در برابر همه ی فشار ها و هجمه های مختلف ایستاده اند تا اصول انقلاب پیاده شود و در برابر تمام هجمه های رسانه ای و شانتاژهای وابستگان به اصحاب زر و زور و تزویر خون دل ها میخورند تا انقلاب عزیزمان پایدار بماند. ایشان تمام قد ایستاده اند و از مواضع شان هم کوتاه نیامده اند. ما وظیفه ی خود دانستیم که از ایشان تقدیر کنیم.
و اما این تازه شروع ماجراست و ما تا آخر پای محاکمه ی تک تک متخلفین خواهیم ایستاد و تا پیاده شدن قانون با تمام جوانب آن می ایستیم و عده ای خیال نکنند با تهمت های واهی شان و هجمه های رسانه ای و مسخره بازی های فضای مجازی شان میتوانند ما را خسته کنند یا از دور خارج کنند.
اما نکته ی مهمی که باید به آن در انتهای بحثم اشاره کنم این است که این ابتدای مطالبه ماست و بعد از این مرحله جلوی مفسده ی اصلی خواهیم ایستاد. یعنی مقابل طبقه مرفه جدیدی که به بانک و نفت و خصوصی سازی دسترسی دارد و رانت و تبعیض و حقوق نجومی را بعضا برای خود قانونی هم کرده است. در واقع مفسده ی اصلی همین طبقه ی نو ظهور است. از این طبقه است که مسئولین خود باخته و بی خاصیت و تنبل بیرون می آید و همین ها هستند که بعضا در عالی ترین مقامات کشور هم نفوذ کرده اند و توانسته اند شاهرگ های نظام، منجمله صدا و سیما و دولت و مجلس را هم بگیرند.
طبقه ی مرفه جدیدی که یک فرهنگ کثیفی را با خود به یدک میکشد و ادبیاتش این است که خلاف کرده ام و پولش را میدهم و یا آن دختری که در اصفهان با پورشه اش انسانی را به کشتن داد و میگفت کشته ام و دیه اش را میدهم. و دنبال این هستند که این فرهنگ کثیف شان را به همه ی مردم شریف ایران غالب کنند و در دو مرحله باید با انان مبارزه کرد. اولا هر کداممان به این پی ببریم که فرهنگ اشرافیت و مصرف زدگی که از ویزگی های بارز این طبقه است ذره ای تطابق با اصول انسانیت و انقلابی مان ندارد و ثانیا باید ریشه ی این لجن ها را از انقلاب درو کنیم. و این هم باز نیاز به آگاهی و مبارزه مردمی دارد. این مردمی شدن هم صرفا در مبارزه با فساد نیست بلکه در فرهنگ و سیاست و اقتصاد هم همین است برای مثال که مربوط به این روز ها هم میشود همین مذاکره با شیطان بزرگ است که همه ی ما باید تمام تلاشمان را بکینم که این نفرت تاریخی را دوباره در مردم عزیزمان زنده کنیم و تبدیل به آگاهی مردمی بکنیم و الا دوباره همان کلاه گشاد برجام سرمان خواهد رفت.
