مسئله دوربین به دست‌ها نیز که مدتی است نقل محافل رسانه‌ای فرهنگی و اجتماعی کشور شده است، می‌تواند تکه‌ی گمشده‌ی پازل اجرای بهتر قوانین نظارتی و برخورد با متخلفین و هنجار شکنان باشد. شاید این مسئله در نگاه اول با چالش‌های عدیده‌ای از قبیل تقابل با آزادی یا نقض حریم خصوصی شهروندان مواجه شود اما در حقیقت اگر این مسئله را از نگاهی کلی‌تر و ناظر به رویدادهای اینچنینی در دیگر کشورهای مهم جهان ببینیم، لزوم وجود نظارت دقیق‌تر که چشم‌های بیدار عمومی نیز می‌تواند بخشی از این سازوکار باشد، ملموس‌تر می‌شود.
پلیس چگونه متخلفین را دستگیر می‌کند؟
تقریبا در همه کشورها، پلیس مردم را دعوت می‌کند که در زمینه حمل سلاح، مصرف مواد، موارد مشکوک و یا رفتارهای نامناسب گزارش دهند. خطوط تلفن، وب سایت و یا اطلاع رسانی به مقامات محلی یکی از رایج‌ترین شیوه‌هاست. از آنجائی که بسیاری از افراد دوست ندارند هویتشان را افشا کنند، نیروهای پلیس حتی گزارشات ناشناس را هم می‌پذیرند.
در انگلیس، پلیس از مردم خواسته رفتارهای مغایر با شئون اجتماعی، رفتارهای نژادپرستانه، کلاهبرداری و هر نوع جرم و جنایت دیگری را اطلاع دهد. برای این منظور وب سایت و شماره تماس خاصی نیز پیش بینی شده است.
در امریکا، پلیس در وب سایت خود از مردم می‌خواهد افراد تحت تعقیب پلیس را بشناسند و به نیروهای نظامی اطلاع رسانی کنند. از سوی دیگر، تهدید بمب گذاری، قاچاق انسان، کودک آزاری و هر نوع فعالیت غیرقانونی من‌جمله رانندگی نامناسب را می‌توانند از طریق ایمیل، و یا به صورت آنلاین و تلفنی اطلاع دهند. در موادری مانند رانندگی نامناسب، پلیس از مردم خواسته شماره پلاک ماشین، مکان و زمان وقوع تخلف و تصویر و یا ویدئوی مورد تخلف را نیز ضبط کنند و بفرستند.
طبق قوانین کانادا، افراد الزام قانونی دارند هر نوع کودک ازاری را به پلیس گزارش کنند. کانادا شهروندان خود را تشویق کرده به صورت حضوری و با مراجعه به نزدیک‌ترین ایستگاه پلیس و یا از طریق خطوط تلفن موارد را به پلیس گزارش دهند و می‌خواهد این گزارش‌ها به صورت مستند باشد. در صورتی که بخواهید به طور ناشناس جرمی را گزارش دهید باید با انجمن «مبارزان با جرم» باید تماس بگیرید.
حمل سلاح
گرچه حمل سلاح در ایالات متحده آزاد است اما فروش سلاح گرم به چند دسته از افراد، از جمله افراد زیر 18 سال، افراد با سوابق جنایی، معلولان ذهنی، اتباع غیر قانونی، پرسنل نظامی اخراج شده، ممنوع شده.
در کانادا، صاحبان اسلحه باید حداقل هجده سال تمام و مجوز داشته باشند، با این حال، اگر با اسلحه گرم به سمت کسی نشانه بروید 6 ماه حبس و 5 هزار دلار جریمه در انتظارتان است. حمل مخفیانه سلاح هم می‌تواند تا 5 سال حبس و 5 هزار دلار جریمه داشته باشد. اگر بدون مجوز سلاح حمل کنید، ده سال حبس دارید و اگر بار اولتان باشد، شاید به سه سال تقلیل پیدا کند. میزان حبس و جریمه به عوامل متعددی بستگی دارد این که چه نوع و چه تعداد سلاحی حمل می‌کنید و از آن استفاده کرده‌اید یا نه.
در استرالیا، استفاده از سلاح‌های گرم اتوماتیک و نیمه اتوماتیک ممنوع شده و در ارائه و صدور مجوز و قوانین مالکیت سختگیری می‌شود. دولت استرالیا به وقوع تیراندازهای مرگبارِ سال‌های گذشته، 650 هزار قبضه سلاح را یعنی یک ششم تعداد سلاح های در اختیار مردم را جمع آوری کرد. در اختیار داشتن و استفاده از سلاح ممنوعه در این کشور، تا چهارده سال حبس دارد.
در انگلیس، قانون ممنوعیت حمل سلاح (بجز برخی از انواع) حاکم است. حمل سلاح سرد در انگلیس 4 سال حبس دارد حتی اگر استفاده نشود. حمل سلاح گرم 5 سال حبس دارد و حتی اگر خاطی زیر 18 سال سن داشته باشد باز به زندان می‌رود. استفاده از سلاح می‌تواند 14 سال حبس داشته باشد.
ژاپن هم قوانین بسیار سختگیرانه‌ای در زمینه سلاح دارد. براساس قانون سلاح و شمشیر ژاپنی، تنها تفنگ ساچمه‌ای، تفنگ‌های بادی، تفنگ‌هایی که برای اهداف تحقیقاتی یا صنعتی، و یا آنهایی که برای مسابقات استفاده می شوند، قانونی هستند و فرد باید آموزش رسمی، آزمون‌های ذهنی و مواد مخدر و بررسی سابقه را برای داشتن همین تسلیحات نیز بگذراند. شلیک، حمل سلاح و در اختیار داشتن گلوله تفنگ هر کدام جرم مجزا محسوب می‌شود. حمل تسلیحات غیر مجاز تا ده سال زندان و 30 میلیون ین جریمه دارد.
حمل و استفاده از مواد مخدر
هرچند این روزها از سراسر جهان خبر می‌رسد که کشورها کم‌کم به سوی آزادسازی مصرف مواد مخدر به بهانه «استفاده پزشکی» گام بر می‌دارند، اما هنوز مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر و استفاده غیرقانونی آن، در دستور کار است.
در ایالات متحده امریکا، هر کسی که درگیر کارهای غیرقانونی مواد مخدر باشد، با مجازات‌های متعددی رو به رو می‌شود: زندان، جریمه‌های سنگین، بازداشت خانگی و سابقه نگاری که مانع می‌شود فرد بتواند در جائی استخدام شود، وام دانشجویی بگیرد و یا حتی در انتخابات رای بدهد.
در انگلیس، مواد مخدر به سه دسته تقسیم می‌شوند که سنگین‌ترین مجازات برای دسته اول، یعنی کراک و کوکائین در نظر گرفته شده، تولید و توزیع این مواد حبس ابد دارد و برای سایر مواد مخدر حبس 14 ساله پیش‌بینی شده. در اختیار داشتن مواد مخدر به طور کلی هفت تا دو سال زندان دارد و جریمه.
در فرانسه وضعیت فرق دارد و تمایزی بین مواد مخدر نیست. یک سال حبس و 3750 یورو جریمه برای استفاده و در اختیار داشتن مواد مخدر. مرکز پایش مواد مخدر و اعتیاد در اروپا می‌گوید دسترسی نوجوانان در فرانسه به مواد مخدر بیشتر از سایر کشورهای اروپاییست. همین امر موجب شده طبق نظرسنجی IPSOS، 84 درصد از مردم فرانسه از ناکامی قوانین مبارزه با مواد مخدر این کشور ناراضی باشند.
تولید و توزیع مواد مخدر در آلمان، 5 تا 15 سال حبس دارد. فردی که در میزان کم، مواد مخدر در اختیار داشته باشد هم به 5 سال حبس محکوم می‌شود و اگر مایل به درمان باشد، قاضی می‌تواند مشروط به ترک اعتیاد، از حبس او چشم پوشی کند. به طور کلی حمل مواد مخدر بسته به شرایط و مواد، می‌تواند 25 هزار یورو جریمه و دو سال حبس داشته باشد.
در سوئد قوانین به مراتب سختگیرانه‌تر و هدف ایجاد جامعه‌ای عاری از مواد مخدر است. بسیاری از کشورها برخورد مجرمانه با معتادین و توزیع کنندگان مواد مخدر را عامل موفقیت این کشور در کنترل مواد مخدر می‌دانند. مصرف و حمل مواد مخدر غیرقانونی، جرم محسوب می‌شود و جریمه و شش تا ده سال حبس دارد.
رانندگی در حال مستی
در ایران شاید بیش‌ترین مبلغ تخلف رانندگی، برای رانندگان مست است، دیگر کشورها هم کم و بیش سختگیرانه‌ترین جریمه‌ها را برای رانندگی در شرایط مستی در نظر گرفته‌اند. در کانادا بار اول هزار دلار جریمه و یک سال ضبط گواهینامه، بار دوم ٣٠ روز حبس و دو سال ضبط گواهینامه؛ بار سوم چهار ماه حبس، سه سال ضبط گواهینامه شامل حال راننده می‌شود. در آلمان، هزار یورو جریمه به‌علاوه باطل‌شدن گواهینامه و حضور در کلاس اجباری مضرات الکل و رفتار احمقانه و در صورت تکرار، حبس.
در بلژیک جریمه از هزارو ٢٠٠ یورو شروع می‌شود و تا سه هزار یورو هم خواهد رسید. ابطال گواهینامه هم بخشی از جریمه فرد خاطی است. در دوبی ٢٠ هزار درهم و تعلیق گواهینامه به مدت سه ماه و گاهی حبس شامل حال راننده می‌شود.
در آمریکا قوانین ایالت به ایالت فرق می‌کند؛ به‌عنوان مثال در واشنگتن جریمه میانگین سه ماه تعلیق گواهینامه، توقف خودرو و درج در سوابق برای هفت سال به‌علاوه جریمه بین ٩٤٥ تا پنج هزار دلار در انتظار فرد است.
جاسوسی
هیچ کشوری نمی پذیرد که شهروند و ساکن آن، با هدف ضربه زدن به امنیت ملی، با سایر کشورها همکاری کند. طریقه برخورد کشورها با جاسوسان متفاوت است گاهی جاسوس، به دلیل برخورداری از مصونیت دیپلماتیک، عنصر نا مطلوب اعلام و اخراج می‌شود و گاهی وی دستگیر و بلافاصله مجازات می‌شود و گاهی نیز با دادن اطلاعات غلط به او سعی در گمراه کردن کشور مورد نظر می‌شود.
خیانت و جاسوسی در ایالات متحده از معدود جرم‌هایی است که مجازات اعدام دارد. مجازات جاسوسان در ژاپن هم اعدام است. قبلا انگلیس جاسوسان را دار می‌زد و غرق می‌کرد، در حال حاضر مجازاتشان حبس ابد است. در آلمان اگر فرد جاسوس اقدام شدیدی علیه امنیت ملی نداشته باشد به ده سال حبس محکوم می‌شود اما در صورتی که پرونده جدی باشد، حبس ابد در انتظار اوست. در فرانسه نیز قانون مشابهی وجود دارد پنج سال حبس و ده هزار دلار جریمه تا حبس ابد.
همه جا قانون حکمرانی می‌کند
مشارکت مردم در گزارش تخلفات قانونی به نیروهای پلیس، به زعم کارشناسان یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های اعتماد مردم به مجریان قانون است. برقراری نظم هم بدون مشارکت شهروندان امکان‌پذیر نیست. پژوهش‌ها نشان می‌دهد بسیاری از جرائم کشف شده توسط پلیس، نخست توسط شهروندان گزارش شده است. از این رو، دولت‌ها برای افزایش مشارکت مردم در گزارش تخلفات و جرائم، برنامه‌ها و راه‌کارهای متعددی را پیش‌بینی می‌کنند.
از سوی دیگر، در دنیایی که به سوی جهانی شدن در حرکت است، مجرم همیشه مجرم است چه مست در مملکت اسلامی رانندگی کند چه در امریکایِ مثلا آزاد و نا محدود.
