به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متن سخنرانی علیرضا کریمی نخبه دانشگاه صنعتی شریف در دیدار مدال آوران المپیادهای جهانی و کشوری در محضر رهبر انقلاب به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
سلام علیکم و رحمه الله. سلامی از جانب دانشجویان انقلابی کشور به محضر امام انقلابی امت.
امروز آمده ام به نمایندگی دانشجویان عرضه بدارم که آقاجان، ما توانسته ایم و می‌توانیم به رسالت انقلابی خود عمل کنیم. امروز ما دانشجویان رسالت خود را در حرکت به سمت ایجاد تمدن نوین اسلامی شناخته ایم؛ و باور داریم همانگونه که کوتاه کردن دست خبیث استعمار از سر این کشور -که کاری نشدنی می‌نمود- با رهبری امام خمینی رحمه الله علیه و با حرکت عظیم مردم در پیروی از ایشان به لطف خدا رقم خورد، اکنون نیز که ملت ایران تحت ولایت امر رهبر خود تا بدین نقطه حساس تاریخی رسیده اند، می‌توانند گام‌های بلند خود را تا دستیابی به تمدن نوین اسلامی بردارد و زمینه ساز فرارسیدن آن روز موعود باشند. ان شاءالله.
اما باید این باور، ایمانی زاینده و مسئولیت زا باشد نه اعتقادی خشک که در قلب باقی بماند. ما باور داریم که با اصلاح و اسلامی شدن حقیقی شیوه مدیریتی و سبک زندگی کارگزاران، اکثر مشکلات جامعه به سهولت قابل حل است و در این میان نقش دانشجوی انقلابی به عنوان خواص متعهد و موتور پیشران بسیار مهم می‌نماید. ما دانشجویان باید قوای خود را متمرکز بر مطالبه صحیح از کارگزاران که در واقع همان امر به معروف و نهی از منکر است داشته بایم؛ و آنچه در توان داریم در مسیر طلوع دولتی اسلامی به کار بندیم.
آنچه ما فهمیده ایم، شروع از خود است؛ خودسازی و دگرسازی با همان نگاه که در جمهوری اسلامی، در هرکجا قرار گرفته ایم، همانجا را مرکز عالم بدانیم.
رهبرا، آگاهی از ضعف هایمان بازدارنده ما در مسیر حق نیست. بلکه، چون می‌دانیم خودسازی همان قدمی ست که راه ما را به سوی جامعه پردازی و تمدن سازی می‌گشاید، با نمایان شدن هر ضعف، انگیزه‌ای نو در برطرف ساختن آن به دست می‌آوریم و دریافته ایم که با وجود طولانی بودن مسیر و موانع گوناگون، گشایش امور ما در گرو تبعیت از ولایت با دو بال توکل و صبر است. همان صبر به معنای استقامت.
ما دانشجویان نه تنها امید داریم بلکه وظیفه خود می‌دانیم که با روشنگری و عمل انقلابی مناسب، امید را به جامعه تزریق کنیم؛ و عزم خود را جزم کرده ایم که غبار تردید و ابهامی را که به دست رسانه‌های کینه ورز دشمن بر اذهان ملت ایران فرو می‌ریزد به یاری خدا بزداییم.
و، اما سخن درباره دانشگاه بسیار است؛ که مجملی از آن را خدمت شما عرض می‌کنم.
امروز دانشجویان بیش از هر زمان دیگر متوجه خلا‌ها و آسیب‌های موجود در دانشگاه هستند؛ و با هشیاری در می‌یابند دانشگاهی که قرار بوده مکتب انسان سازی باشد، دانشگاهی که مبدا جمیع تحولات است، امروز با معضلات عدیده‌ای رو به روست که به واژگون سازی اهداف والای این مرکز مهم منجر می‌شوند. مسئله اصلی دانشگاه این است: دست دشمن در آستین نفوذ، امروز بیش از هر زمان دیگر در تلاش است تا دو بال اصلی دانشگاه یعنی علم و معنویت را مورد هدف قرار داده و موجب سقوط آن گردد. از سویی ضعف‌های موجود که لزوما منشاء بیرونی نیز ندارند، بستری مناسب برای دست اندازی بدخواهان می‌گردد. امروز با وجود بمباران شبهات فکری و رواج روز افزون تفکر غربی، به نیاز معنوی و عقیدتی دانشجویان آنگونه که باید و شاید پاسخ داده نمی‌شود. نظام ارزشیابی اساتید دانشگاه که محور اصلی انتقال علم به دانشجویانند، نیازمند تحول است. بدین صورت که معیار ارزشیابی باید حل نیاز‌های اساسی کشور و نحوه رویکرد اساتید به آن باشد نه فقط تعداد مقالاتی که میزان کاربردی بودن آن‌ها برهمگان مکشوف است. هچنین جریان دانشجویی کشور در حیطه علمی باید به گونه‌ای عمل کند که هدف اصلی فعالیت علمی و موضوعات پایان نامه‌ها معطوف به حل مشکلات اساسی کشور باشند. خواه به حل مشکلی عقیدتی، فرهنگی و اجتماعی بپردازند، خواه مربوط به امور فنی و تجربی باشند. آیا هم اکنون ملاک ارزشیابی دانشگاه و تخصیص بودجه به هر یک از دانشگاه‌های کشور بر اساس عملکرد آن دانشگاه در رفع نیاز‌های اساسی کشور است؟
حضرت آقا، امروز دانشجویان متوجه لزوم ایجاد انقلابی علمی به معنای واقعی کلمه، در دانشکده‌های علوم انسانی هستند. پیوند میان علوم انسانی اسلامی مخصوصا علوم عقلی با علوم تجربی و فنی در دانشگاه امری مهجور و در عین حال ضروری است. همچنین دانشجوی متعهد در تلاش است علاوه بر مطالبه گری، خود نیز برای پیوند بیشتر حوزه و دانشگاه قدم بردارد. درب تمامی دانشکده‌ها مخصوصا دانشکده‌های علوم انسانی باید به روی متفکرین حوزوی باز شود. دستیابی به علوم انسانی اسلامی و انقلابی، لازمه حرکت به سمت تمدن سازی در گام دوم انقلاب است.
و، اما ختم کلام خطاب به آنان که گمان می‌برند می‌توان دانشجوی مطالبه گر را با وعده و وعید از میدان به در کرد یا با پنبه سر برید. دانشجوی انقلابی از پا نخواهد نشست تا آن زمان که با چشم خود قطع دستان نفوذ را از دانشگاه ببیند و تبدیل دانشگاه را به مرکزی حقیقتا علمی و اسلامی نظاره گر باشد. ان شاء الله
