خبرنامه دانشجویان ایران: علی خضریان// پیرامون سوال «چه باید کرد؟» که در هر محفل دانشجویی و جوانان انقلابی مثل خوره در افکار و اذهان جولان میدهد، تلاش دارم با ارجاع به مکتب امام به این سوال پاسخ دهم.
جدای از اینکه انقلاب اسلامی برپایه تفکرات امام خمینی(ره) پایهریزی شده و توفیق باورمندان به انقلاب در آینده نیازمند روششناسی بنیانگذار آن است، امام با آدمهای زمان خودش و زمان قبل خودش، تفاوتهایی داشت که یکی از مهمترین آنها «جامعیت امام» بود.
امام خمینی(ره) مظهر توأمان «ایدئولوژی و متدولوژی» و «نظر و عمل» بود که «میدانست» و «میتوانست» چگونه آرمانها و خواستهها را محقق کند. بنابراین امام یک مکتب زنده است و میتوان چالشها و مسایل امروز و فردا را به امام ارجاع داد و با بازخوانی این مکتب، از آن پاسخ گرفت.
امام خمینی جدای از تفاوت در ایدئولوژی با گرایشهای چپ و راست و ملیگراها که در قبل از انقلاب با رژیم پهلوی مبارزه میکردند، یک تفاوت اساسی حتی با بسیاری از علما و مراجع در روش مبارزه داشت و آن اعتقاد به استفاده از روشهای مردمی و مبارزه با بهرهبرداری از عموم مردم بود.
امام خمینی ابعاد، اندازه و قواره میدان مبارزه را به گونهای تعریف کرد که هر کسی با هر ظرفیت و توانی خود را نقشآفرین بداند و مبارزه را تنها به زیر شکنجه ساواک و نطقهای آتشین تعریف نمیکرد، بلکه هرکسی که محتوای اعلامیه یا نواری را هم گوش میکرد هم جزو انقلابیون به حساب میآمد.
امام خمینی در دوره دفاع مقدس نیز مجاهدت در جبهه انقلاب را فقط محدود به خط مقدم و شرکت در عملیات نکرد؛ بلکه آن پیرزنی هم که در خانه خودش مواد غذایی برای جبههها تدارک میدید هم خودش را بخشی از جریان جبهه و جنگ میدید و به این ترتیب اکثریت مردم میتوانستند در آن مشارکت کنند.
امام خمینی(ره) به مردم موقعیت راهبردی داد و نه تاکتیکی؛ فرد تاکتیکی کسی است که تحت تاثیر شرایط است و شرایط بر او حاکم است و اگر موقعیت مناسب نبود، اقدام نمیکند؛ اما انسان راهبردی، منتظر بهبودی وضعیت و مناسب شدن شرایط نمیشود و در هر موقعیتی اقدام میکند و اهل تصمیم است.
تجربه ۴۰ ساله نشان میدهد هر کجا به مکتب امام عمل شد، رو بهجلو رفتیم. در عرصه سیاسی به مردم اعتماد شد و با انتقال نقش فعال، ضمن شرکت در انتخابات و راهپیماییهای مختلف، مردم توانستند از خواص هم در فتنهی ۸۸ جلو بزنند. ولی در بخش اقتصادی که کمترین اعتماد به مردم شد، عقب ماندیم.
معتقدم جریان دانشجویی انقلابی نیز تنها با ارجاع به مکتب امام(ره) و گسترش میدان مبارزه در دانشگاه و تعیین نقش فعال برای عموم دانشجویان خواهد توانست زمینه موفقیت و فتحالفتوح جبههی انقلاب در جنگ نرم را فراهم کند.