به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل ازنیواطلس، نیروگاه مذکور اولین نیروگاه هسته‌ای بود که راکتور آن برای تأمین برق صنایع غیرنظامی و استفاده شهری راه اندازی شد و برق تولید شده آن در شبکه تأمین انرژی انگلیس مورد استفاده قرار گرفت.
این نیروگاه قرار بود حداکثر ۲۰ سال به فعالیت خود ادامه دهد، اما تا ۳۱ مارس سال ۲۰۰۳ عملیاتی باقی ماند. برق تولید شده توسط این نیروگاه در طول ۴۷ سال فعالیت آن برای تأمین کل برق مصرفی در انگلیس و ولز برای مدت سه ماه کافی بوده است.
راکتور این نیروگاه قدیمی بر خلاف راکتورهای امروزی که با استفاده از گاز خنک می‌شوند و میله‌های آنها از جنس اورانیوم غنی شده طبیعی است، متشکل از بلوک‌های گرافیتی بوده و گاز دی اکسید کربن برای خنک کردنشان مورد استفاده قرار می‌گرفت. همین مساله موجب آلودگی زیست محیطی قابل توجهی می‌شد.
بعد از تعطیلی نیروگاه یادشده روند تخلیه و جداسازی قطعات راکتور آن آغاز شد و در سال ۲۰۰۷ برج‌های خنک کننده آن تخریب شد.
در سال ۲۰۱۱ نیز مجموعه اول از میله‌های سوخت راکتور از آن خارج شد و سرانجام روز گذشته سوخت این نیروگاه هم به طور کامل تخلیه شد.
انتظار می‌رود روند تخلیه و پاکسازی کامل محوطه این نیروگاه تا سال ۲۰۲۷ به طول بینجامد.
