به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل ازخبرگزاری آنا، مدت‌ها است که وزارت علوم با طرح آمایش آموزش عالی، مأموریت‌گرایی در دانشگاه‌ها را دنبال می‌کند؛ پیش از اجرای این طرح برخی از دانشگاه‌ها مأموریت‌های مشخصی داشتند اما اکنون با اجرای این طرح که پیش‌بینی می‌شد مأموریت‌گرایی با جدیت بیشتری دنبال شود، شواهد حاکی از این است که برخی از دانشگاه‌های خاص از مأموریت‌های بدوی خود نیز فاصله گرفته‌اند.
با وجود این‌که ادعا می‌شود حدود ۷۵ درصد از فارغ‌التحصیلان دانشگاه علمی کاربردی، دارای شغل هستند اما اخیراً محمدحسین امید، رئیس این دانشگاه اعلام کرده که ۹۴ درصد از ورودی‌های آن در سال جدید را غیرشاغلان تشکیل می‌دهند.
در صورتی‌که هدف وجودی دانشگاه جامع علمی کاربردی بر خلاف این رویکرد جدید تعریف شده است. براساس اساسنامه این دانشگاه، دانشگاه علمی کاربردی باید برای فراهم آوردن مشارکت سازمان‌ها و دستگاه‌های اجرایی دولتی و غیردولتی درجهت آموزش نیروی انسانی مورد نیاز بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور شرایط را فراهم آورد به‌نحوی که دانش‌آموختگان بتوانند برای فعالیتی که به آن‌ها محول می‌شود دانش و مهارت لازم را کسب کنند.
با این‌که این روزها مدام وزارت علوم موضوع مأموریت‌گرایی دانشگاه‌ها را به میان می‌آورد اما گویا این مطلب تنها به یک شعار تبدیل شده و برخی از دانشگاه‌ها به قیمت جذب دانشجو و تأمین هزینه‌ها دیگر توجهی به مأموریت اصلی این دانشگاه نداشته و فقط می‌خواهند به هر صورت ممکن دانشجو جذب کنند.
جذب دانشجوی بیشتر هنر ما است
دانشگاهی که قرار است فقط‌و‌فقط مهارت بیاموزد و از آموزش صِرف فاصله بگیرد امروز افتخار می‌کند که توانسته دانشجوی بیشتری را جذب کند. این دانشگاه امروز به دلیل نداشتن آزمایشگاه و کارگاه مورد نیاز دانشجویان، صرفاً آموزش را در پیش گرفته تا بگوید چه تعداد دانشجو و فارغ‌التحصیل دارد. آماری که صرفاً جنبه کمی دارد و هیچ نشانی از کیفیت ندارد
دانشگاهی که در زمانی قرار بود برای شاغلان دوره‌های مهارت‌افزایی بگذارد، امروز نه می‌تواند دانشجوی شاغل جذب کند و نه دانشجوی غیرشاغل را. چراکه آن‌ها که شغل دارند بعد از ورود به دانشگاه درمی‌یابند که نه تنها بر اندوخته‌هایش افزوده نشده بلکه همان هم که می‌دانستند با وجود استادانی که حتی یک آچار به دست نگرفته‌اند به چالش کشیده شده است. دانشجویان غیرشاغل هم اولویت اولشان این دانشگاه نیست چون از طرفی رشته‌های این دانشگاه در دفترچه انتخاب رشته کنکور ارائه نمی‌شود و از طرف دیگر در فضای عمومی جامعه اکثراً این را می‌دانند که قرار نیست در دانشگاه علمی کاربردی کار یاد بگیرند.
ارائه آموزش غیرکاربردی در دانشگاه کاربردی
گواه این آموزش غیرکاربردی دانشگاه علمی کاربردی دانشجویان این دانشگاه هستند. تعدادی از دانشجویان این دانشگاه که اتفاقا شاغل هم هستند به خبرنگار آنا اعلام کردند: شهریه درس‌های کارگاهی را پرداخت می‌کنیم اما دریغ از یک جلسه کارگاه کاربردی؛ اگر هم به کارگاه می‌رویم فقط در حد معرفی برخی از ابزارهای قدیمی که حتی اکنون از آن‌ها استفاده نمی‌شود، می‌گذرد.
یکی از این دانشجویان که اتفاقاً علاقه زیادی به یادگیری مهارت‌های فنی داشت، گفت: سال‌ها است که صاحب شغل هستم و برای این‌که بتوانم در کنار تجربه کار، آموزش دانشگاهی کسب کنم، وارد دانشگاه علمی کاربردی شدم. اما بعد از مدتی از این تصمیم پشیمان شدم.
این دانشجو اضافه کرد: متاسفانه استادان در کلاس‌ها فقط به مفاهیم نظری که کاربردی هم ندارد می‌پردازند در صورتی‌که مدت‌ها است با وجود شغل دیگر از فضای درسی نظری فاصله گرفته بودم. گمان می‌کردم اگر وارد این دانشگاه شوم، دیگر قرار نیست مانند مدرسه همه دانشجویان در یک کلاس جمع شوند و استاد درس بدهد و همه جزوه بردارند و بعد امتحانی گرفته شود و تمام؛ پیش‌بینی می‌کردم که وقتی وارد این دانشگاه بشوم در یک محیط کارگاهی جمع می‌شویم و اساتید درباره فنون مورد نیاز توضیح می‌دهند.
وی تأکید کرد: تصمیم دارم بعد از پایان دوره کاردانی دیگر در این دانشگاه درس نخوانم چراکه نتیجه مورد انتظارم را به‌دست نیاوردم.
با این اوصاف حال دانشگاه علمی کاربردی خوب به نظر نمی‌رسد و از طرفی ضروری است که مسئولان دانشگاه برای این مشکل چاره‌ای بیاندیشند، چراکه پیش رفتن با این رویه منجر به تعطیلی تک تک واحدهای این دانشگاه منتج خواهد شد. از این رو به نظر می‌رسد دانشگاه «مأموریت‌گرا» باید اقدامات عملی در راستای مأموریتش صورت دهد نه این‌که _بدون انجام اقدامی درخور توجه_ نتیجه‌ای که به آن مربوط نیست را به خود متصل کند. بسیاری از دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی یعنی همان ۷۵ درصدی که شغل دارند قبل از ورود به این دانشگاه شاغل بودند، و براین اساس این دانشگاه سهم قابل توجهی در ایجاد اشتغال دانشجویانش نداشته است.
