به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فرهنگ سار، امروزه کودکان در دنیایی با جذابیت های گرافیکی بالا به سر می برند. آن ها در بستر اینترنت و دنیای تکنولوژی پرورش یافته اند. درحالی که در سوی دیگر والدینی قرار دارند که به دنیای اینترنت و تکنولوژی مهاجرت کرده اند.
در گذشته فاصله والدین با فرزندان کمتر از امروز بود. در حالی که امروزه با ایجاد عصر اطلاعات شکافی بین والدین و فرزندان حس می شود.
اما این سوال اینجا مطرح می شود که آیا شکاف فقط در آگاهی کودکان و والدین وجود دارد یا این شکاف به نگرشها و رفتارهای افراد نیز مربوط می‌شود؟
با پیشرفت تکنولوژی این شکاف اگاهی و اطلاعات پر رنگ تر نیز شده است. شکاف آگاهی می‌گوید که میان میزان آگاهی‌های افراد در مورد مسائل و موضوعاتی که مورد توجه، علاقه و نیاز عموم افراد است و وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنها رابطه وجود دارد. یعنی در نابرابری اطلاعات، عنصر اصلی رسانه نیست.
اینترنت ما را در اقیانوسی از اطلاعات رها کرده است، اطلاعاتی که برای فرزندانمان دسته بندی نشده است.کودکان در بستری فعالیت می کنند که در هر لحظه با اطلاعاتی جدید روبرو می شوند. سوالاتی جدید از ما می پرسند و گاهی سوالاتی برایشان پیش می آید که پرسیده نمی شوند.
با تمام این ویژگی ها نمی توان کودکان را از فضای مجازی و دنیای اطلاعات دور کنیم .این وسایل ارتباطی جزء لاینفک زندگی ما هستند و به دنیای کودکان هم ورود پیدا کرده اند. اما فضای مجازی با تمام این تفاسیر فضای راحتی را برای والدین فراهم کرده است. والدین برای سرگرم کردن فرزندان بیشتر از این فضا استفاده ها می کنند.
زمانی که کودکان بهانه گیری می کنند والدین بلافاصله با دادن موبایل و تبلت به دست کودکان آن ها را سرگرم می کنند. کودکان نیز ساعت ها سرگرم این فضا شده و با والدین گفتگویی ندارند و این اتفاق باعث می شود والدین به کارهای های خود مشغول شوند. به همین علت کودکان در این دنیای اطلاعات تنها بسر می برند.
بهتر است بدانیم که در ایران بیشتر از ۱۳ درصد کاربران اینترنت کودکان هستند؛ کودکان برای دستیابی به اطلاعات، برقراری ارتباط با دوستان و اعضای خانواده، انجام تکالیف درسی، دانلود موسیقی و فیلم و البته بازی رایانه‌ای به اینترنت مراجعه میکنند.
استفاده از رایانه و فناوری‌های دیجیتال بخش عمده‌ای از اوقات فراغت کودکان ایرانی را دراین دوره به خود اختصاص می‌دهد. فضای مجازی علاوه بر مزیت های خود دارای معایبی نیز هست.
معایبی که برخی از این آن ها در اینده مشخص خواهند شد. هر تکنولوژی جدیدی نیازمند این است تا قبل از ورودش شرایط آموزش آن فراهم آید.
وزیر ارتباطات می گوید اگر چه فضای زندگی کودکان تغییر کرده است، اما آنها همچنان کودک و نیازمند مراقبت هستند. نمی‌توان آنها را در محیط آنلاین بدون احاطه و آگاهی والدین رها کرد. این موضوع از معدود مواردی است که علاوه بر صاحب‌نظران حوزه تعلیم و تربیت، سیاست‌گذاران کشورهای مختلف نیز بر آن اتفاق‌نظر دارند.
محتوای آموزشی و سرگرمی آنها باید متناسب با سن و فرهنگ رایج در جامعه فراهم شود تا همگان از این‌که نسل آینده نسلی شاد و سالم و باصلابت خواهد بود، آسوده خاطر باشند.
چند کتاب یا مقاله در مورد استفاده ی کودکان از اینترنت مطالعه کردیم؟ در مورد اینترنت و اطلاعاتی که کودکان از این فضا دریافت میکنند با ان ها صحبت می کنیم؟ ایا کودکان هر تصویر یا متنی را که در بستر اینترنت مشاهده می کنند باور می کنند؟ ایا به ان ها یاد اوری می کنیم که در مورد اطلاعات جدید با ما صحبت کنند؟ ایا نحوه استفاده از این فضا را به ان ها اموزش دادیم؟ ایا ان ها هر زمان می توانند از این فضا استفاده کنند؟ ایا استفاده از فضای مجازی کودکان را از واقعیت و دنیای واقعی دور نمی کند؟ ارزش های ان ها در این فضای اطلاعاتی چگونه شکل شکل خواهد گرفت؟
تمام این موارد سوالات مهمی است که باید در مواجهه کودکان با فضای اینترنت از خود بپرسیم و به آن ها جواب دهیم.
