چندین دلیل قوی حکایت از شروع انزوای دولت و صحبت های رادیکال تر و عصبانیت های رئیس جمهور وجود دارد که روحانی را به سر حدی از عصبانیت می رساند که حتی بخشی از بدنه مردم را بلندگو یا حنجره آمریکا بنامد، آن هم غرب گرا ترین دولت که خود تمام مشکلات را متوجه ارتباط نداشتن با آمریکا می دانست.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در صحنه سیاسی یزد به عنوان یکی از مهم ترین پایگاه های اجتماعی تفکر اصلاح طلبی و اعتدالی مطرح است، روحانی شاید با فراغ بال بیشتری در این شهر حضور بهم رسانده بود و منتظر بود بعد از هر کدام از جملاتی که ایراد می کند صدای کف و هورا بشنود اما فضای متفاوت یزد روحانی را به سر حد عصبانیت نزدیک کرد.
روحانی در یزد به سراشیبی نمودار ریاست جمهوری خود وارد شد و روز به روز منزوی تر خواهد شد، این تازه ابتدای راه عصبانیت های رئیس جمهور خواهد بود، اما چرا؟
چندین دلیل قوی حکایت از شروع انزوای دولت و صحبت های رادیکال تر و عصبانیت های رئیس جمهور وجود دارد که روحانی را به سر حدی از عصبانیت می رساند که حتی بخشی از بدنه مردم را بلندگو یا حنجره آمریکا بنامد، آن هم غرب گرا ترین دولت تاریخ ایران که خود تمام مشکلات را متوجه ارتباط نداشتن با آمریکا می دانست.
پایان تلخ برجام
دولت با ایده محوری یا با تک ایده محوری تعامل با غرب بر روی کار آمده و در طول 6 سال تمام مسیرهای جلب رضایت غرب را طی کرده اما خبری از بهبود در فضای کلی کشور بواسطه این نگاه ایجاد نشد بلکه کشور در فشار حداکثری غربی ها گاها بیشترین میزان تورم و افزایش قیمت ها مثل افزایش قیمت ارز را تحمل کرد، پس در نگاه اول باید عصبانیت های روحانی را از بابت شکست راهبرد اصلی دولتش دانست.
مواجهه تلخ با شعارهای واقعی مردم
روحانی به واسطه مشی خاص اشرافی که در نگاه خود و اطرافیانش هست به ندرت با بدنه اجتماعی ارتباط مستقیم و مستمر می گیرد، به همین دلیل و به دلیل فضای فکری اطرافیانش در مشورت دادن به او که اکثرا فضای سیاسی دارد و نه اجتماعی، و بیشتر عملیات روانی و بازی سازی است تا بازی کردن در فضای واقعی، به سختی شرایطی اجتماعی را درک می کنند و این رویایی او با خواسته های واقعی مردم برای رئیس جمهور شوکه کننده بود.
روحانی منتظر بود با هر حمله ای به مخالفان و وعده های همیشگی مردم به صورت کامل از او حمایت کنند و از حملاتش استقبال کنند اما اتفاقات دیگری در راه بود، مردم کاملا نسبت به مسائلی که مطرح می شد بی اعتنا بودند آن ها مسائل معیشتی خود را فریاد می زدند، دغدغه های اقتصادی داشتند و حتی از شنیدن خبر کشف میدان نفتی نیز آنچنان که باید خوشحال نشدند زیرا میدانند این دولت توان فروش نفت موجود را هم ندارد چه برسد به نفت جدید!
رئیس جمهور در یکی از مهم ترین پایگاه های اجتماعی خود غافلگیر شد و این شرایط در سایر استان ها به شدن بیشتر خواهد بود و دیگر دغدغه های مردم با وعده های رئیس جمهور التیام پیدا نمی کند.
رئیس جمهور همچنان در فضای دو قطبی انتخبات 96 مانده و هر از گاهی با حمله به قوه قضائیه(رئیسی) سعی دارد از فضای انتقادی اطراف خود و دولتش بکاهد، برخوردهای قوه قضائیه را حزبی و سیاسی بداند و با این موارد فشار را از روی خود بردارد که با توجه به نظرسنجی های داخلی و خارجی و محبوبیت روز افزون رئیسی در بدنه اجتماعی به نظر می رسد مردم از تغییرات و اقدامات قوه قضائیه راضی هستند و رئیس جمهور در این موضوع نیز شکست خورده است و دیدن محبوبیت رقیب 96 خود و موفقیت در مسئولیت جدیدش را غیر قابل تحمل می بیند.
نا امیدی از اروپا
از سویی دیگر دولت سعی داشت با مذاکرات ممتد و همان راهبرد سازش و تعامل اما این بار با اروپا به اهداف شکست خورده اش در برجام دست یابد و زمان بخرد اما برخورد کاملا بی اعتنای اروپا در مقابل گام های کاهش تعهدات دولت و گفتگوهای بی سرانجام نیز شکست تلخ دیگری بود که باز هم رئیس جمهور را به عصبانیت برساند.
عبور از روحانی
اما شاید یکی از تلخ ترین اتفاقات ممکن برای دولت مستقر و شخص رئیس جمهور موضوع عبور از روحانی آن هم دو سال مانده به پایان دولتش باشد.
مواجهه منتقدین و مخالفین دولت به عنوان کسانی که هر چه گفتند امروز به وقوع پیوسته، سر جای خودش و شاید کم اهمیت تر هم باشد زیرا این انتقادات تند و تیز از روزهای ابتدایی دولت بوده و در سیاست مخالفت های منتقدان امری عادی به حساب می آید اما مرز بندی های اصلاح طلبان و همراهان دیروز روخانی این روزها بسیار جدی تر شده است و هر کدام سعی دارند با انداختنتوپ اشتباهات به زمین روحانی خط و ربط خود را با دولت های یازدهم و دوازدهم منکر شده و دولت مانند اسلافش در سال های آخر تنها شده و بعنوان کیسه بوکس گروه های سیاسی بدون جریان حامی خاصی استفاده شود.
حتی خبرگزاری های منتسب به دولت نیز روحانی را از تیغ انتقادات خود مصون ندانسته اند و حجّت مرتجی، از کارکنان خبرگزاری دولت(ایرنا) از زاویه دیگری به نقد اظهارات رئیس‌جمهور می‌پردازد و با انتخاباتی دانستن این سخنان، می‌نویسد:« سخنرانی امروز روحانی بیشتر شبیه نطق انتخاباتی بود. از روحانی در این موقعیت انتظار می‌رود بجای نطق و تهدید به افشا، به اقدام عملی دست بزند. فرصت به سرعت از دست می رود»
یزد نقطه عزیمت دولت به سراشیبی انتقاد حداکثری خواهد بود، دولت باید انتظار طمع انتخاباتی دوستانش را داشته باشد و منتظر حملات دامنه دار حامیان دیروز در جهت جلب رای مردم در اسفند 98 باشد، اتفاق موروثی که برای دولت های جمهوری اسلامی از هاشمی تا روحانی خواهد افتاد و آن هم ثمره عملکرد ضعیف این دولت ها و عدم مسئولیت پذیری احزاب است.
*گزارش از حمزه دستیار
