به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ «محمود فتوحی» رییس دانشگاه صنعتی شریف در گفتگو با ایلنا، درباره سخنان اخیر مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه وظیفه و مسئولیت نخبگان علمی و دانشگاهی کمک به حل مسائل اقتصادی و همکاری با بخش‌های تولیدی در جهت تبادل دانش و تجربه است، گفت: ایشان در سخنرانی‌هایشان روی بحث علم، نوآوری و اهمیت دادن به این موضوع همیشه تاکید داشته‌اند. به طور کل دانشگاه‌ها باید دانشگاه‌های ثروت‌آفرین باشند و بتوانند در حل مسائل اساسی به کشور کمک کنند.
فتوحی ادامه داد: یکی از چشم‌اندازهایی که ما در برنامه‌های دانشگاه شریف قید کرده‌ایم؛ اثربخشی اجتماعی و کمک به حل مسائل کشور بوده است. به طور کلی آمارها نشان می‌دهد؛ شاخص‌های کشور در زمینه تولید خروجی‌های علمی از لحاظ کمی و کیفی رشد بسیار قابل توجه‌ای داشته است. کشور ما از نظر علمی، مقالات علمی، همکاری‌های بین‌الملی جایگاه خوبی در سطح جهانی دارد، اما نیاز است که ما از جنبه‌های دیگر هم به جامعه کمک کنیم.
رییس دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه دانشگاه‌های ما مسیر خوبی را تاکنون طی کرده‌اند، گفت: دانشگاه‌های مطرح کشور در سال‌های اخیر با ایجاد یک اکوسیستم تولید فن‌آوری مثل شتاب دهنده‌ها، مراکز رشد، پارک‌های علم و فناوری سرعتِ خوبی در مسیر دسترسی به دانش فنی، تولید و عرضه فناوری داشتند. بحث اخیر مقام معظم رهبری که در دیدار با کارآفرینان، صنعتگران و تولیدگران مطرح شد، این بود که ما باید به نیروی انسانی مستعدی که در داخل کشور داریم، اعتماد کنیم و این نیروی مستعد کشور عمدتا در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی مستقر هستند و اینها باید بتوانند نقش عمده‌ای در حل مسائل و کمک به تولید داشته باشند.
فتوحی تصریح کرد: اگر بخواهیم ثروت‌آفرینی از علم و فناوری را در نظر بگیریم، باید بدانیم ثروت‌آفرینی از علم و فناوری عوامل مختلفی دارد که عامل اول فشار عرضه فناوری و عامل دوم کشش بازار است. بر این اساس بخش عرضه فناوری در کشور ما تا حد زیادی رشد کرده و دانشگاه‌ها نقش بی‌بدیلی در این مساله داشته‌اند، اما عامل کشش بازار برای جذب فناوری‌های جدید در افزایش ثروت ناشی از تولید، رشد کمتری داشته‌است.
وی تعامل و احساس نیاز میان صنعت و دانشگاه را مهم قلمداد کرد و گفت: باید ارتباط بین صنعت، جامعه و دانشگاه ارتباطی باشد که آنها نسبت به هم احساس نیاز کنند و بدانند بدون همکاری با هم قادر به پیشرفت نخواهند بود. بنابراین لازم است بستر مناسب از طریق سیاستگذاری‌های کلان کشور در این مساله ایجاد شود. به طور مثال همکاری با دانشگاه باید برای صنعت به صرفه باشد و باید بتواند تکنولوژی جدید را از دانشگاه بخواهد، اما این زمانی اتفاق می‌افتد که ما در صنعت و تولیدمان یک رقابت خوب داشته باشیم.
وی با تاکید بر ایجاد رقابت در تکنولوژی بیان کرد: اگر رقابت وجود نداشته باشد و یک بازار غیررقابتی محصولات کم‌کیفیت را بپذیرد؛ طبیعی است که صنایعی مانند بازار خودرو سراغ دانشگاه‌ها نخواهند رفت. صنعت باید به این نتیجه برسد که به جای خرید محصول خارجی به سمت استفاده از توان دانشگاه در دستیابی به فناوری تولید چه محصولات سخت افزاری و چه نرم افزاری برود.
فتوحی اظهار داشت: ما باید تلاش کنیم در شرایط تحریم به توان داخلی دانشگاه‌ها روی بیاوریم و صنعت هم به این نتیجه برسد که به این تکنولوژی نیاز دارد و همکاری آنها با هم متقابل باشد. من به عنوان رییس دانشگاهی که در این زمینه پیشرو بوده است، تلاش کردم چرخه دانش و ارزش را برای دانشگاه برنامه‌ریزی کنیم و برای آن اهداف مختلف داشته باشیم.
رییس دانشگاه صنعت شریف بیان کرد: خوشبختانه حجم قراردادهای ارتباط با صنعت دانشگاه شریف به نسبت قبل افزایش خوبی داشته است. اگرچه ما به حد ایده‌آل و پتانسیلی که در دانشگاه داریم، نرسیده‌ایم و این را وظیفه خود می‌دانیم در حل مسائل کشور و مشکلات حاد صنعت در این شرایط نقش ویژه‌ای داشته باشیم، اما این نیاز به برنامه‌ریزی در سطح کلان کشور دارد. به هر حال چهار میلیون نفر دانشجو در کشور داریم که نیمی از کل جمعیت دانشجویان در مقاطع تحصیلات تکمیلی هستند. این عدد بسیار زیاد است و اگر بتوان به خوبی از آن استفاده کرد، نقش موثری در تولید داخل کشور داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر شما دستگاه‌های دولتی تا چه اندازه از نخبگان علمی و دانشگاهی بهره می‌برند؟ گفت: ما باید به سمتی برویم که بتوانیم پتانسیلهای دانشگاهی را در جای خودشان استفاده کنیم. ما حجم قابل ملاحظه‌ای از نخبگان کشور را در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی‌مان داریم که دولت در بخش‌های کارشناسی و حتی مدیریتی می‌تواند بر مبنای پتانسیل آنها اقدام کند.
رییس دانشگاه صنعتی شریف در پایان اظهار داشت: اگر مبنا و معیار بر این اصول باشد که پتانسیل و توانایی افراد مد نظر قرار بگیرد، قطعا می‌توان به رشد اقتصادی خوبی رسید. اقتدار یک کشور به سه عامل مهم علم، اقتصاد و فرهنگ ارتباط دارد و دانش به عنوان سنگ زیربنای هر کدام از این سه پایه است. خوشبختانه دانشگاه‌های ما در این حوزه‌ها نقش اساسی و مهمی داشتند، اگر این سه مورد را به عنوان پایه قرار دهیم باید بتوانیم از پتانسیل نخبگی که در کشور وجود دارد به نحو احسن استفاده کنیم.
