به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به سختی وارد دانشگاه شده بود، پدرش در زمین کشاورزی مشغول فعالیت بود و مادرش هم زنی روستایی و خانه دار. وقتی از خانواده خود در شهر اصفهان دل کند و به دانشگاه دامغان آمد، سختی‌های فراغ از شهر و خانواده از یک طرف و سختی های زندگی جدید در خوابگاه از سوی دیگر نگرانش کرده بود.
کمی گذشت تا بتواند به این وضعیت عادت کند. تا اینکه یک شب در حال بازگشت به خوابگاه بود که با صحنه ترسناکی روبرو شد. یک موتوری با دوسرنشین در حالی که صورت خود را پوشانده بودند به او نزدیک شدند، ترسیده بود و با قدم های سریع به سمت پیاده‌رو حرکت کرد، اما همان حین یکی از آن دو موتورسوار بی صدا به سمتش دوید و با یک دست به روی سینه اش کوبید و او را با چاقو تهدید کرد و بعد از گرفتن گوشی و کیف پول، او را زیر باد کتک گرفت و رفت که رفت...
داستانی که خواندید مستند یک شب از زندگی دانشجویان دانشگاه دامغان بود که با سختی تمام و ترس و دلهره هر شب اینگونه به خوابگاه می‌روند.
امنیت در دانشگاه‌ها امری است مهم و اساسی، که اگر به آن توجهی نشود موجب بروز اتفاقات ناخوشایند و ناهنجار خواهد شد.
این گونه اتفاقات ممکن است در دانشگاه‌های دیگر هم رخ داده باشد، مثلا دانشگاه شریف تهران نیز همچنین موضوعی، باعث نارضایتی دانشجویان و سرانجام مطالبه به حق آنان از معاونت دانشجویی و حراست این دانشگاه شد و در نهایت با ورود مسئولان دانشگاه، با استقرار دو کانکس پلیس، امنیت دانشجویان تامین شد.
در همین راستا هم برخی دانشجویان دانشگاه دامغان با خبرگزاری دانشجو تماس گرفتند و پیام‌هایی ارسال کردند تا پیگیر حل این مشکل باشیم.
یکی از این دانشجویان می گوید: «امشب یه موتوری بعد از دانشگاه آزاد به سمت میدون سعدی به آرومی حرکت می‌کرد، من تنها بودم و ساعت ۹ شب بود. در حال برگشت به خوابگاه بودم، منو که دید سرعتشو کم کرد نزدیکم رسید. ایستاد جهتشو عوض کرد فاصلمون چن متر بیشتر نبود. ممکن بود هر اتفاقی بیفته. منم تنها بودم و کاری از دستم بر نمیومد. ما اینجا تو این شهر هیچ کسی رو نمیشناسیم.»
دانشجوی دیگری هم که از این موضوع بسیار شاکی بود، در تماس تلفنی با خبرگزاری گفت: «لطفا پیگیری کنید تا مسئولین دانشگاه با نیروی انتظامی صحبت کنند و با تعبیه کردن یک گشت در این مسیر، امنیت را برای دانشجویان فراهم کنند. در حال حاضر اگر کسی قصد آزار و اذیت و زور گیری داشته باشه، به راحتی می‌تونه اینکارو انجام بده، مخصوصا در مسیر بعد دانشگاه آزاد تا خوابگاه پردیس که خلوت و ناامن هست. امیدواریم مسئولان حداقل مسیر دانشگاه ازاد تا خوابگاه پردیس رو کمی سر و سامون بدن.»
یکی دیگر از دانشجویان نیز در پیامی به قیاس مکان دانشگاه و زندان دامغان پرداخت و گفت: «زندان دامغان وسط شهر؛ خوابگاه خارج شهر؛ وقتی اینطور باشه این مسائلم پیش میاد؟! حتما باید یه اتفاقی بیوفته؟»
دانشجوی دیگری می گفت: «ساعت ۲۱:۵۵ شب بود که یک پژو پارس با ۴ سرنشین از میدان سعدی خیابان را خلاف جهت می آمدند و به دنبال یک دانشجو می کردند. در مقابل دانشگاه آزاد یک سرنشین با روی پوشانده و لباس مشکی از ماشین پیاده شده و دنبال دانشجو کرد. این تعقیب تا نزدیکی درب خوابگاه پسران ادامه پیدا کرده بود. دانشجو تمام مسیر را دوید و خود را به محوطه خوابگاه رساند.»
دانشجویی دیگر نیز از اتفاقی مشابه می‌گفت: «همین اتفاق پریشب برای ما افتاد و منو دوستام هم تهدید شدیم؛ خواهشا از حراست دانشگاه بخواید که پیگیر این مسئله باشند، البته اگر هم پیگیری شود مسئولین میگن (نباید شب برید بیرون)، گناه دانشجو چیه؟ زندان که نیومده تا ساعت ٦ عصر که داخل کلاس هستیم واگر هم برای خرید بخواهیم به شهر برویم ، جرات برگشت نداریم.»
به گفته دبیر شورای صنفی دانشگاه این اتفاقات در عرض حدود دوماه گذشته اتفاق افتاده که یکی از تازه‌ترین اتفاقات، زورگیری از دانشجویی به اسم علیرضا غلامعلی است که در این زورگیری‌ها با چاقو دچار آسیب بدنی شد.
غلامعلی در گفتگو با خبرگزاری دانشجو از آن شب اتفاق می گوید: «شب در حال برگشت بودم، هنذفری گوشم بود که ناگهان شخصی روبرویم ایستاد و گفت: من مستم، گفتم خب یعنی چه؟ که بی درنگ چاقو را داخل سینه ام (بالای قلبم) کوبید. من با همان حال او را زدم تا روی زمین افتاد، در همان حال با چاقو روی زانوی چپم ضربه وارد کرد، رفتم بالای سرش تا چاقو را از او بگیرم که دستش را کشید و تیکه‌ای از گوشت انگشت اشاره دست راستم کنده شد و بعد از آن فرار کرد.»
صحت و سقم این صبحت های دانشجویان را از مکاریان، دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه دامغان جویا شدیم.
میگوید: دانشجویان همه به امیدی آمدند تا تحصیل کنند، اما ساعت ۶ عصر به بعد بخاطر اتفاقات اخیر نظیر چاقو زنی، وجود افراد مست و تهدید‌های شدید و اشرار همه دانشجویان استرس رفت و آمد به خوابگاه‌ها را دارند.
دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه دامغان ادامه میدهد که در حادثه اخیر اگر چاقو یک میلیمتر پایین‌تر اصابت کرده بود، معلوم نبود چه اتفاقی برای آن دانشجو می‌افتاد.
جهت پیگیری این مسائل با معاونت دانشجویی دانشگاه دامغان تماس گرفتیم او گفت: «این موارد به معاونت دانشجویی مربوط نمی‌شود و می‌بایست با حراست تماس بگیرید.» هر چند که با حراست دانشگاه نیز به گفتگو پرداختیم، اما پاسخ درستی را دریافت نکردیم.
