به گزارش سرویس فرهنگی - اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛، سیدعلی ضیا چهارشنبه شب در برنامه «فرمول یک» میزبان غلامحسین لطفی بازیگر سینما و تلویزیون بود.
لطفی در ابتدا درباره بیماری که درگیر آن بوده، گفت: داستان یک سریال اینطور بود که در خانه ام دزد می‌آید و من باید دنبال دزد را می‌گرفتم. برای اینکه تعقیب و گریز راحت‌تر انجام شود یک بشکه گذاشته بودند و من از آن بالا می‌رفتم تا از دیوار دنبال دزد بروم. دو بار این صحنه تکرار شد و کارگردان گفت یک برداشت دیگر هم بگیریم. بار سوم از آنجایی که لبه دیوار خیلی باریک است، پای ام لیز خورد و در استخر همسایه افتادم که از بدشانسی من آب نداشت. وقتی چشمم را باز کردم دیدم در بیمارستان هستم و از سینه به پایین در گچ است. این موضوع برای ۷ سال پیش است، اما همچنان درگیر هستم و فیزیوتراپی می‌کنم.
40 میلیون از جیب هزینه کردم، اما حتی طلب ۴ میلیونی ام را ندادند
وی در پاسخ به اینکه آیا هزینه‌های درمان او توسط آن فیلم تامین شد، افزود: هرگز. گلایه‌ای ندارم، اما هرگز این کار را نکردند و حتی از آن سریال ۴ میلیون تومان طلب دارم که نداده اند! ۴۰ میلیون هم برای پایم هزینه کرده ام.
این بازیگر یادآور شد: تهیه کنندگان برای ۶ ماه کار مثلا ۳۰۰ هزار تومان می‌دهند و همه عوامل را بیمه می‌کنند، اما آن تهیه کننده ویژه برای اینکه این مبلغ را نپردازد همه ما را در دردسر انداخت.
لطفی یادآور شد: ۴۵ کیلو لاغر شدم و یکی از دکتر‌ها به من گفت اگر این اتفاق یک حُسن داشته باشد که تو چند سال بیکار در خانه بودی و این همه هزینه کردی همین است که لاغر شده ای.
وی درباره بامزه بودن آدم‌های تپل اظهار کرد: البته خیلی‌ها چاق هستند، ولی نمک ندارند. خیلی از کمدین‌های دنیا اکثرا چاق هستند. در کشور خودمان آقای عبدی اینگونه است یا مثلا چهره غیرعادی دارند و دماغشان بزرگ است مثل آقای خمسه. این‌ها ظاهرا در کشور ما بیشتر توجه جلب می‌کند.
لطفی با بیان اینکه از کودکی تئاتر کار می‌کرده، ادامه داد: فوق دیپلم رشته برق گرفتم و وقتی به تهران آمدم گفتند ما تو را به دانشکده هنر راه نمی‌دهیم. با رفت و آمد‌های بسیار و آشنایی با زنده یاد حمید سمندریان افتخار پیدا کردم وارد دانشگاه شوم و مرحوم مشکاتیان از جمله هم کلاسی‌های من بود.
وی یادآور شد: ۳۴ فیلم سینمایی و بی نهایت سریال بازی کردم که معروف ترینشان « خانه به دوش » است که من و آقای لولایی باجناق بودیم.
اکبر عبدی و علیرضا خمسه از یکدیگر خوششان نمی‌آمد
او درباره فیلمی که ساخته و در آن آقایان عبدی و خمسه با هم دعوا داشتند وآن‌ها را با هم آشتی داده است، توضیح داد: این فیلم جزو اشتباهاتی بود که من انجام دادم و در ساخت آن فیلم ادعایی ندارم، چون سفارشی بود. من با یک فیلمنامه نویس معتبر آن را بازنویسی کردیم و تهیه کننده می‌گفت باید خمسه و عبدی حتما در کنار هم باشند، اما آن‌ها آن زمان با یکدیگر مشکل داشتند و من سعی می‌کردم طوری دکوپاژ کنم که این‌ها روبروی هم نباشند، چون واقعا از هم خوششان نمی‌آمد، تا اینکه به سکانس‌های پایانی رسیدیم که آقای عبدی که پاسبان بودند باید آقای خمسه را که دزد بود، دستگیر می‌کرد. خیلی فکر کردم چه کنیم. به هر صورت صحنه شلوغی آماده کردیم و در این صحنه بدون اینکه ما بخواهیم دزد و پاسبان مجبور شدند همدیگر را ببوسند و با هم آشتی کردند.
لطفی در پاسخ به اینکه چرا ساخت فیلم «پاک‌باخته» را اشتباه می‌داند، تاکید کرد: منظورم این بود که ادعایی برای ساخت این فیلم ندارم، اما اگر حالا تماشایش کنید بسیار فیلم سرگرم کننده‌ای است و تلویزیون هم بار‌ها آن را پخش کرده است. ولی من برای ساخت آن هنری به خرج ندادم.
خیلی‌ها که امروز بازی می‌کنند بازیگر نیستند
وی درباره فیلم و سریال‌های امروزی اظهار کرد: من اعتقادی درباره کار‌های جدید دارم که ممکن است خیلی‌ها دوست نداشته باشند. من اعتقاد دارم خیلی‌ها که بازیگر نیستند، بازی می‌کنند. از ۵ سال پیش سریال‌هایی در تلویزیون پخش می‌شود که فراموش می‌شوند، اما قبل از آن آثار به یاد ماندنی تولید می‌شد.
کاربلد‌ها در خانه نشسته اند و دستمال به دست‌ها بازی می‌کنند!
لطفی تصریح کرد: کسانی که کاربلد هستند در خانه نشسته اند و عذرخواهی می‌کنم کسانی که دستمال به دست هستند وارد کار می‌شوند. خانه شان را در اختیار پروژه قرار می‌دهند، پول می‌دهند که بازیگر شوند.
وی بازیگری را یک تابلو خیلی زیبا از دور معرفی و تصریح کرد: خیلی‌ها دوست دارند بازیگر شوند تا معروف و پولدار شوند و معلوم نیست چند تا کارت بنزین دارند! اما من جزو تنها هنرپیشگانی هستم که استخدام اداره تئاتر هستم و از آنجا حقوق می‌گیرم.
ماجرای پرش از ارتفاع ۸ متری برای رسیدن به صحنه تالار وحدت!
لطفی ادامه داد: قبل از انقلاب نمایشنامه‌ای در تالار وحدت به کارگردانی هرمز هدایت بازی می‌کردیم. یادی کنم از جمشید مشایخی بزرگ که یک شب در اجرای هنرمندان مهمان ما بود. من آنجا نقش گروهبان خشن ارتش را داشتم که آموزش نظامی روی صحنه می‌دادند. وقتی نمایش تمام می‌شد همه می‌گفتند این را در از کدام سربازخانه آوردید؟! در حالی که من سربازی هم نرفتم. شبی که آقای مشایخی آمده بودند سه چهار خط بود تا نوبت من شود که از اتاق گریم بیرون بروم و آماده ورود به صحنه شوم، هرکاری کردم در اتاق گریم باز نمی‌شد! استرس داشتم و با لگد به در می‌زدم، اما دستگیره را کندم و در حالی که نوبت اجرای من شده بود هنوز نتوانسته بودم از اتاق گریم خارج شوم!
این بازیگر اضافه کرد: سعید نیک پور به عنوان بزرگ سرباز‌ها وقتی می‌فهمد من نیامده ام یک کلاغ پر به سرباز‌ها می‌دهد. من هم در اتاق با خودم می‌گفتم چه کنم؟ از پنجره بیرون را نگاه کردم که سه طبقه بلندی بود و من بدون اینکه فکر کنم از این ارتفاع وسط حیاط تالار وحدت پریدم، وارد سالن شدم و از کنار تماشاچیان رد شدم و پشت سن قرار گرفتم که وارد صحنه شوم و نمایش را اجرا کردیم. ۳۰ سال می‌گذرد، اما آن شب که پایین پریدم جایی در شکمم سفت شد و درد گرفت. هنوز آن درد را بعضی وقت‌ها حس می‌کنم که ناشی از پرش ۸، ۹ متری بود و بعد‌ها باورم نمی‌شد چطور از این ارتفاع پریده ام. منظورم این است بازیگری که از تئاتر به سینما می‌آید بهتر و پخته‌تر است.
بازیگر تا یک دقیقه قبل از مرگ هم می‌تواند بازی کند
لطفی تصریح کرد: یک بازیگر هیچ وقت پیر نمی‌شود و به نظر من تا یک دقیقه قبل از مرگ می‌تواند بازی کنی مگر اینکه بازیگری مثل من علیل شود و نتواند کار کند. در آن صورت هم می‌توان از او کار گرفت و نقش‌های بدون حرکت به او داد. از ورود جوانان استقبال می‌کنم و خودم هم به خیلی‌ها کمک کرده ام و ممکن است همین روز‌ها یک کلاس بازیگری در قزوین هم برپا کنم.
جیرانی دایره المعارف متحرک سینما و تلویزیون ما است
وی درباره بازی در فیلم فریدون جیرانی گفت: اخیرا او حالش خوب نبود و امیدوارم سلامت باشد. او دایره المعارف متحرک سینما و تلویزیون ما است و امیدوارم خدا عمر طولانی به او بدهد. من چند سال است سینما و تلویزیون را پیگیری نمی‌کنم و شرایط طوری نبوده که توجه مرا جلب کند.
لطفی تصریح کرد: وقتی هنرمند دیگر چیزی برایش جذاب نباشد خود به خود گوشه گیر می‌شود. وقتی شرایط بد است اینطور می‌شود. البته خداراشکر من زن و بچه ندارم و نیازی نیست برای آن‌ها نگران باشم.
حضورم در «خفگی» به عنوان یادگاری قبل از مرگ بود
این بازیگر درباره حذف بخش‌هایی از بازی اش در فیلم «خفگی» گفت: زمان فیلم طولانی شده بود و از همه سکانس‌ها کم کرده بودند. من هم قرار نبود نقش بلندی در این فیلم بازی کنم. قرار بود قبل از مُردن یادگاری در این فیلم داشته باشم. البته نمی‌گویم نظر آقای جیرانی هم همین بود، اما به هر حال گفتند برای چند سکانس بیا و من هم از قزوین رفتم انجام وظیفه کردم.
لطفی درباره علت محبوبیت سریال «خانه به دوش» اظهار کرد: مرا هنوز در خیابان با نقشم در این سریال می‌شناسند. نوشته خوبی که مشکل مردم را بگوید، سرگرم کننده باشد و بازیگران آن درست انتخاب شده بود موفق می‌شود.
وی درباره اینکه چرا دوباره آن فضا برایش تکرار نشده توضیح داد: هنرپیشه هیچ وقت خودش نقش خود را انتخاب نمی‌کند. بلکه انتخاب می‌شود. ما خانه نشسته ایم تا ببینیم چه کسی زنگ می‌زند تا ما را دعوت کند. البته یک بی معرفتی هم می‌شود و مافیایی در سینما و تلویزیون وجود دارد که همیشه یک عده آدم خاص دور و بر آن‌ها هستند و سفارشی سریال بازی می‌کنند.
لطفی در پایان گفت: برای همین است که می‌بینید ۵ سریال پخش می‌شود، اما همه بازیگران آن یکی است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
