خبرنامه دانشجویان ایران: علیرضا فقیهی‌راد*// ماجرا از آنجا علنی شد که ۴ اردیبهشت ۹۸ محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در نیویورک پرده از یک کانال محرمانه برای ارتباط با آمریکا برداشت و گفت: «آنچه که من می‌توانم به عنوان وزیر خارجه انجام دهم، این است که این پیشنهاد را علناً روی میز مذاکرات بگذارم. بیایید آنها را تبادل کنیم…ما شش ماه پیش به دولت آمریکا اطلاع دادیم که آمادگی این کار را داریم و هنوز هیچ پاسخی دریافت نکرده‌ایم.» یعنی دقیقا پس از بازگشت تحریم های آمریکا در آبان ۹۷ وزارت خارجه ایران از طریق یک کانال محرمانه سعی داشته باب مذاکره را با تبادل زندانیان آغاز کند.
بلافاصله پس از این اظهارات علنی ظریف، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا لیستی از جاسوسان و شاه مهره های خود را اعلام کرد و درخواست آزادی آنها را داد: «ما از ایران می‌خواهیم همه اشخاص آمریکایی که به طرز غیرمنصفانه بازداشت یا مفقود شده‌اند از جمله ژیو وانگ، رابرت لوینسون، سیامک نمازی، نزار زاکا و دیگران را آزاد کنند.»
اما روی دیگر این ماجرا نقش آفرینی پررنگ گروه بین المللی بحران به عنوان یکی از بازوهای اثرگذار در وزارت خارجه امریکا و سازمان سیا است که البته رابطه عجیبی با تیم سیاست خارجی جناب ظریف دارد و خود ظریف نیز بارها در جلسات این گروه پشت درب های بسته شرکت کرده است. چهره اصلی تامین کننده مالی گروه بحران کسی نیست جز جورج سورس معمار انقلاب های رنگی در دنیا.
گروه بحران در گزارش خود در تاریخ ۲۶ دی ۹۷ به نام«On Thin Ice: The Iran Nuclear Deal at Three » به دولت آمریکا توصیه هایی می کند و می نویسد: «بهترین گزینه برای ایالات متحده این است که پیشنهاد مذاکرات محرمانه و خصوصی به ایران بدهد که تمرکز آن بر رهایی شهروندان آمریکایی زندانی در ایران _ولی نه محدود به این مسئله_ باشد.»
در همین گزارش گروه بحران پرده دیگری از مذاکرات پنهانی برمی دارد و می نویسد: « گزارش هایی وجود دارد مبنی بر این که مقام های ایالات متحده با مقام های ایران تماس گرفته اند تا در باره سرنوشت زندانیان آمریکایی در ایران مذاکره کنند.»
یک ماه از اظهار علنی ظریف برای تبادل زندانیان نگذشته بود که نزار زاکا جاسوس دوتابعیتی آمریکایی-لبنانی از افراد لیست اعلامی وزارت خارجه آمریکا در خردادماه ۹۸ آزاد می شود و طی بیانیه ای اعلام می کند: « آزادی من بخشی از معامله ایران با آمریکا بود.»
حالا آبان ۹۸ است و روحانی رئیس جمهور صراحتا مذاکرات پنهانی را تایید می کند و می گوید : تمام مذاکراتی که با برخی از کشورها در پشت پرده برای حل و فصل انجام می دهیم، متعهد هستیم و به این مذاکرات ادامه خواهیم داد و پیش خواهیم برد.»
گروه بین المللی بحران هم در گزارش خود می نویسد: «در شرایط کنونی، ایران احتمالا مذاکرات علنی را تسلیم شدن غیرقابل قبول در برابر زورگویی آمریکا تلقی خواهد کرد؛ همچنان که در دولت اوباما اتفاق افتاد، دیپلماسی در سکوت (همراه با کاهش جنگ لفظی) بخت بیشتری برای موفقیت در ابتدای کار دارد.»
در شرایطی که روحانی اقتصاد کشور را به گروگان گرفته، مجددا خبر می رسد که یکی دیگر از افراد نام برده شده در لیست جاسوس های آمریکایی به نام ژیو وانگ با واسطه سوئیس آزاد می شود و مورد استقبال برایان هوک رئیس گروه ویژه اقدام علیه ایران قرار می گیرد که حاکی از اهمیت این شخص و تبادل است.
در همین روز رویترز خبری را به نقل از یکی از مقامات ارشد آمریکایی منتشر می کند که «آمریکا آماده است بدون پیش شرط با ایران مذاکره کند.»
در تکمیل این پروژه ترامپ با توئیتی از ایران تشکر می کند و می نویسد: «از ایران بابت یک مذاکره بسیار منصفانه متشکرم. دیدید، می‌توانیم با هم معامله کنیم!»
قابل ذکر است آزادی شین بائر و جاش فتال دو کوهنورد جاسوس آمریکایی در ۳۰ شهریور ۹۰ با وساطت عمان مقدمه ای بود بر مذاکرات محرمانه ایران و آمریکا در مسقط و با فاصله کوتاهی از آزادی این دو کوهنورد مذاکرات محرمانه در مسقط آغاز گردید.
حالا دیگر شکی باقی نمانده است که دولت روحانی مذاکرات پنهانی خود را با آمریکا مدت هاست آغاز کرده و نقطه شروع نیز تبادل زندانیان دو طرف است و پالس های آشکاری نیز از جانب مقامات ایرانی و آمریکا می رسد که هر دوطرف مایل به مذاکره در بقیه موضوعات نیز هستن
