به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، پارلمان انگلیس سرانجام به سوی خروج این کشور از اتحادیه اروپا در روز ۳۱ ژانویه گام برداشت و طرح نخست‌وزیر «بوریس جانسون» برای برگزیت را تصویب کرد.
به نوشته رسانه‌ها، طرح بوریس جانسون که با رأی مثبت اکثریت پارلمان مورد توافق قرار گرفت انگلیس را در روز ۳۱ ژانویه از جمع ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا خارج کرده و زمینه‌های لازم برای ایجاد تغییرات عمده در زمینه مسائل سیاست خارجی و تجاری را فراهم خواهد کرد.
این طرح که با ۳۵۸ رأی موافق و ۲۳۴ رأی مخالف به تصویب رسید پیروزی مهمی برای بوریس جانسون به شمار می‌رود که برای محقق کردن وعده‌هایش جهت خارج کردن انگلیس از اتحادیه اروپا انتخابات زودهنگام برگزار کرد.
در این انتخابات که هفته گذشته برگزار شد، جانسون یک پیروزی تاریخی برای حزب محافظه‌کار رقم زد و بهترین پیروزی را برای این حزب از سال ۱۹۸۷ به ارمغان آورد.
به دست آوردن ۸۰ کرسی در مجلس عوام انگلیس برای جانسون به معنی آن بود که او اکنون می‌تواند سرانجام «لایحه توافق خروج» را پس از کش و قوس‌های فراوان در این مجلس به تصویب برساند.
خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در روز ۳۱ ژانویه این کشور را وارد یک دوران گذار می‌کند که به دو طرف ۱۱ ماه فرصت می‌دهد تا بر سر آینده کشورشان توافق کنند.
اما کار برای جانسون تازه آغاز شده؛ او بعد از نتایج انتخابات موضعش را مستحکم‌تر کرده و در لایحه جدیدش، احتمال تمدید مهلت دوران گذار را رد کرده است. او اکنون فقط یک سال زمان دارد تا از یک خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا یا «برگزیت سخت» دوری کند.
جانسون قبل از رأی‌گیری در پارلمان انگلیس گفت: «اکنون وقت آن است که گرد هم بیاییم و فصلی جدید و هیجان‌انگیز در تاریخ کشورمان بنویسیم.»
واژه برگزیت، کوتاه شده عبارت انگلیسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است (Britain exits the EU). در واقع فرآیند برگزیت، خارج شدن بریتانیا (انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلندشمالی) از اتحادیه‌ایست که قواعد تجاری، سیاسی و قضایی کشورهای عضو را رقم می‌زند. بریتانیا اولین کشور در این اتحادیه است که قصد خروج از آن را دارد، از این رو فرآیند خروجش با پیچیدگی‌هایی مواجه شده و دارای مولفه‌های متعددی است.
اولین بار مسئله برگزیت در بریتانیا چه زمانی مطرح شد؟
«دیوید کامرون» نخست وزیر سابق بریتانیا و رهبر پیشین حزب محافظه‌کار، پیش از انتخابات سراسری سال ۲۰۱۵ به مردم این کشور وعده داد همه‌پرسی جدایی از اتحادیه اروپا برگزار خواهد کرد. کامرون دلایل متعددی را برای این اقدام مطرح کرد که از آن جمله کنترل بر مرزها و توقف آمد و شد آسان مهاجران اروپایی به ویژه از کشورهای فقیر اروپایی بود. بازگشت اختیارات کامل قضایی به دادگاه‌های بریتانیا، قطع تحمیل قواعد زیادی در زمینه روابط اقتصادی بریتانیا با دیگر کشورها و توقف پرداخت مبلغ هنگفت حق عضویت به اتحادیه اروپا از دیگر استدلال‌هایی بود که برای لزوم ترک اتحادیه مطرح می‌شد. سال ۲۰۱۶ اکثر نظرسنجی‌های قبل از همه‌پرسی از رای مردم بریتانیا به ماندن در اتحادیه اروپا حکایت داشتند، اما با شمارش آرای صندوق‌ها بعد از برگزاری همه‌پرسی، نتیجه به شکل دیگری رقم خورد.
از آنجایی که کامرون خود از حامیان ماندن در اتحادیه اروپا بود، بعد از رای مردم به خروج از اتحادیه اروپا، وی از رهبری حزب حاکم محافظه‌کار کناره‌گیری کرد و در نتیجه از نخست وزیری بریتانیا کنار رفت.
