مدیریت منابع در حدی بغرنج است که تنها زمانی که کف گیر به ته دیگ می خورد شاید فکری به حال بحران بکنیم در غیراین صورت هم مردم شاد هستند هم مسئولین، کسی هم پیگیر نیست که آینده چگونه خواهد بود؟ البته به چه راهکارهایی هم میرسیم!
خبرنامه دانشجویان ایران: امین خلیق// ماجرای آلودگیها بیش از آنکه یک مشکل ناشی از صنعت باشد، مشکلی ناشی از خصلت ما ایرانی هاست. ما نه درگذشته زندگی می کنیم، نه در آینده، بلکه تنها به «حال» خویش نگاه می کنیم. از گذشته چیزی نمی دانیم، گذشته هالهای است که هر کس بر اساس وضعیت کنونی خود به آن رنگ می زند، آینده نیز اساسا برای ما بی اهمیت است، برنامهریزی بلند مدت به کنار، برنامه ریزی کوتاه مدت نیز در زندگی روزمره ما جایی ندارد. اساسا در حال زندگی می کنیم، اگر آب باشد تا بتوانیم از آب استفاده می کنیم تا در نهایت ذخایر آبی خود را هدر بدهیم، اگر هوا برای تنفس باشد آنقدر مواد آلاینده در فضا منتشر می کنیم که نتوانیم در آن نفس بکشیم. اساسا هیچ گونه مدیریتی را بر مبنای آینده نداریم. مسئولین نیز از این خاصیت ایرانی ها بی بهره نیستند. مدیریت منابع در حدی بغرنج است که تنها زمانی که کف گیر به ته دیگ می خورد شاید فکری به حال بحران بکنیم در غیراین صورت هم مردم شاد هستند هم مسئولین، کسی هم پیگیر نیست که آینده چگونه خواهد بود؟ البته به چه راهکارهایی هم میرسیم!
امسال که بارش ها نسبت به سال گذشته کمتر شده است آیا از اکنون صحبتی مبنی بر استفاده درست برنامه ای برای تنظیم آب مصرفی و ... شنیده اید؟ وضعیت آب شهرهای بزرگ در سال آینده چیزی شبیه این روزهای آلودگی هواست هر روز باید منتظر باشیم که کدام منطقه آب یا برق نخواهد داشت، این در صورتی است که اگر سیستم و برنامه ای برای استفاده درست از آب هم اکنون پایه ریزی می شد شاید دچار چنین مشکلی نبودیم.
نگران مسئله آلودگی هوا نباشید، اندک اندک بهار می رسد و با گرم شدن هوا و بر طرف شدن «وارونگی هوا» مسئله اصلی به آب و برق بازمیگردد و برای چند وقت فکر ما نیز از هوای آلوده پرت می شود و سال بعد دوباره همین آش و همین کاسه را خواهیم داشت. این در حالی بود که نه از سی سال پیش بلکه تنها در دو سال اخیر اگر مدیریتی در زمینه آلودگی هوا انجام می شد شاید امروز با چنین تعطیلی هایی روبرو نبودیم. برای مثال در چند سال اخیر شعارهایی مانند استفاده از ماشین های CNG دار نیز رنگ و روی خود را باختند، دولت ها عملا کمکی برای سیستم حمل و نقل شهری انجام ندادند.
البته تنها این دو نیست. تمامی مشکلات چند سال اخیر از بیکاری، ازدواج و ... نیز هیچ وقت حل نشده اند بلکه تنها از کنار آنها رد شده ایم که حالا باید بچرخیم و ببنیم در آینده قرار است اینها چگونه دامان کشور را بگیرند و چه بلایی را به سرمان بیاورند.