به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ با نگاهی گذرا به صحبت های دولتی ها و خصوصا شخص رئیس جمهور در مناسبت های مختلف و خصوصا برهه های حساس به راحتی می توان متوجه گریز از پاسخگویی دولت از پاسخگویی شد.
پرداختن به مسائل حاشیه ای، دو قطبی سازی جامعه، حمله به نهاد ها و سازمان های دیگر، حمله به منتقدین و ده ها عنوان دیگر از این گونه مسائل همه و همه ابزار های دولت برای فرار از پاسخگویی به جامعه است.
اصولا در دو سال پایانی دولت ها، مردم منتظرند دولت ها گزارش کار دهند، وارد فاز بهره برداری از وعده های بنیادین شوند و در یک کلام درخت دولت ها وارد فصل میوه دهی شود اما شرایط همیشه اینگونه رقم نمیخورد و دولت یازدهم و دوازدهم مشی کاملا متفاوت و حتی متضاد در پیش گرفته است.
در اقدامی عجیب و قابل توجه حسن روحانی به رهبر معظم انقلاب نامه می زند و پاسخگویی را غیر قانونی می داند.
نامه‌ای که در آن روحانی گزارش سالانه دولت به مجلس را قانونی ندانسته است. این در حالی است که رئیس‌جمهور در جریان انتخابات بارها از دولت خود با عنوان «دولت پاسخگو» یاد کرده و قول داده بود که دولتش هر 100روز به مردم گزارش دهد، حالا رئیس‌جمهور حتی از گزارش سالانه آن هم به مجلس شانه خالی می‌کند. به راستی اگر دولت عملکرد خوبی دارد و برای رفع مشکلات مردم (حتی فارغ از نتیجه) تلاش کرده چرا باید از گزارش دادن واهمه داشته باشد؟!
بر اساس آیین نامه داخلی مجلس، نمایندگان گزارش سالانه وزرا و رئیس‌جمهور به مجلس را مصوب کرده بودند. موعد گزارش سالانه نیز مرداد مقرر شده است؛ اما دولت تاکنون عزمی برای ارائه این گزارش نداشته و همین موضوع صدای مجلسی‌ها را در آورد. محمدرضا صباغیان، نماینده یزد، روز گذشته در تذکری گفت: «ظاهرا دولت با این موضوع مخالفت و عنوان کرده گزارش نمی‌دهد».
این گزارش در ادامه آورده است: « رئیس‌مجلس در پاسخ به این تذکر از ارسال نامه هیئت‌رئیسه مجلس برای وزرا و رئیس‌جمهور خبر داد. علی لاریجانی اضافه کرد: «اینکه آقایان در رسانه‌ها موضوعات دیگری را بیان می‌کنند، چیز دیگری است». او در ادامه خبر از نامه حسن روحانی به مقام معظم رهبری در همین زمینه داد: رئیس‌جمهور در نامه‌ای به مقام معظم رهبری عنوان کرده گزارش‌دهی سالانه به مجلس ایراد دارد که این موضوع به شورای حل اختلاف قوا ارجاع داده شده تا در آنجا رسیدگی شود.»
همه این ها درحالیست که دولت همواره با دوقطبی سازی و جنگ روانی به دنبال این بود که اذهان مردم را از واقعیت ها منحرف کند، دوگانه جنگ و صلح، جنگ و مذاکره، تقابل و تعامل، نمایانگر رویکرد دولت در ایجاد جنگ روانی است.
حسن روحانی رئیس‌جمهور مردم در انتخابات باشکوه 24 خردادماه، با ارائه شعارها و وعده‌های پرحرارتی توانست رأی اکثریت را به دست آورد. او با نقد وضع موجود اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور، به مردم وعده داد دولتی بر سر کار آورد که هم مشکلات اقتصادی چون بیکاری و گرانی را حل کند و هم مطالبات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مردم را محقق سازد. اینک اواخر عمر دولت حسن روحانی است و مردمی که به او رأی دادند و آن‌ها که به او رأی ندادند، چشم‌انتظار تحقق وعده‌ها و شعارهای روحانی هستند.
یک دقیقه کلیپ تصویری رئیس‌جمهور در مناظرات انتخاباتی سال96 یادآور مهم‌ترین وعده انتخاباتی روحانی درباره رفع کامل تحریم‌ها هستند. این وعده مشروط و مقید نبود و تضمینی برای نیفتادن دوباره کشور به چاه تحریم‌ها یا همان شرایط جنگ اقتصادی محسوب می‌شد. روحانی در مناظره انتخاباتی می‌گفت «من الآن به ملت ایران عرض می‌کنم آمادگی دارم در 4سال بعد غیر از تحریم‌های هسته‌ای که در این 4سال برداشتم، بقیه تحریم‌های ملت ایران را به‌خوبی و با قدرت بردارم و عزت و منفعت ایران را به ملت ایران برگردانم.» این تحریم‌ها نه‌تنها رفع نشدند، بلکه خروج آمریکا از برجام شرایط جنگ اقتصادی را نیز بر کشور تحمیل کرد. رئیس‌جمهور بارها تأکید داشته است «دولت موضوع تعامل سازنده و گسترده با جهان را به رأی مردم گذاشت و مردم در دور اول به آن رأی دادند و در دور دوم هم رأی بالاتری به این سیاست دادند.»
روحانی در نخستین جلسه هیأت دولت دوازدهم که 29مردادماه96 برگزار شد، با اشاره به خواسته‌های انتخاباتی مردم، گفت: مردم با حضور باشکوه خود در روند انتخابات، مطالبات و اولویت‌های خود را بیان کردند و مشروعیت ما به این است که به خواسته بحق مردم، پاسخ صحیح و دقیق بدهیم. مردم چک سفید و به‌صورت بدون حساب و کتاب به ما رأی ندادند. رأی مردم مشروط به اجرا و تحقق وعده‌هایی است که داده شده است و ما، مسئولان شرعا و قانونا موظفیم به وعده‌های داده شده عمل کنیم. به مردم، وعده دادیم که مسیر ما اعتدال و میانه‌روی است و گفتیم که فضا امنیتی نباشد، اما امن باشد و وعده دادیم که برای فرزندان آنان، اشتغال ایجاد خواهیم کرد و امروز موظف هستیم که در مسیر تحقق این وعده‌ها تلاش کنیم.
حسن روحانی رئیس جمهوری کشور در مراسم روز ملی صنعت پتروشیمی اظهار داشت: «برخی به دولت دوازدهم خطاب می کنند که به قول های خود عمل نمی کنید ، ما در شرایط صلح آن قول ها را دادیم اما وارد جنگ شدیم.»
وی با بیان اینکه شرایط عادی با شرایط جنگ متفاوت است، گفت: دشمنان جنگ را علیه ملت ایران شروع کردند تا قامت استوار ملت بزرگ و فرهیخته ایران را بشکنند و این حرف منطقی نیست که برخی‌ها که با دولت خرده فرمایش دارند، بگویند که در سال ۹۵ و در فروردین ۹۶ قولی داده‌اید و در فروردین ۹۸ لحن شما فرق کرده است، چرا که آن در شرایط صلح بود و امروز در شرایط جنگ قرار داریم و در همه دنیا شرایط جنگ یک شرایط ویژه است.
این گزاره به خودی خود گزاره بسیار خطرناکیست، گزاره ای که با گره زدن ناکارآمدی به شرایط سعی می کند از زیر بار پاسخگویی فرار کنند، شاید همین جمله قرار است تا سال 98 دهان منتقدین، متخصصین و دلسوزان را ببند. همین جمله قرار است پاسخگوی میلیون های رای به روحانی در قبال وعده های افسارگسیخته اش باشد، کسانی که حداقلیات مسائل کلان سیاسی و حکومتی را می دانند متوجه می شوند دولتی با شرایطی جمهوری اسلامی همواره در حال جنگ با استکبار و علی الخصوص آمریکاست؛ جنگ های فرهنگی،نظامی، اقتصادی و تمدنی که هرگز به پایان نخواهد رسید، شرایط همواره شرایط جنگیست و این مهم ریشه در نوع بنیان های فکری و عقیدتی جمهوری اسلامی و غرب دارد.
*گزارش از حمزه دستیار
