به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در حالی که از بامداد 13 دی ماه مردم کشور های مختلف در همراهی با ملت ایران در عزای قهرمان جهان علیه تروریسم سیاه پوش شده اند و فضای احساسی در هم تنیده از بغض و نفرت برجوامع حاکم شده است و همه یک صدا حکومت را به انتقامی سخت فرا می خوانند، همان تعداد اندک افراطی اصلاح طلب در مشی کاملا مغایر با طوفان مردمی ایران خواهان عدم انتقام خون شهدای مقاومت علی الخصوص شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی شده اند.
این تفکر مرعوب و پریشان احوال همیشه در خلاف موج دریای ضد استکباری مردم آزاده ایران بوده و امروز حقانیت این موضوع به شدت اثبات می شود؛ در حالیکه جهان شاهد یکی از بی نظیر ترین اجتماعات مردمی تاریخ در حمایت از یک فرمانده نظامی است، و همه خواهان یک موضوع یعنی انتقام در قوی ترین حالت ممکن هستند، جمعی از چهره های اصلاح طلب ایران را از انتقام قدرتمند نهی کردند.
ریشه های این نگاه اما صرفا صلح خواهی و مقابله با جنگ نیست زیرا واکنش های متفاوت این طیف افراطی در برهه های مختلف نشان از غرض ورزی و در جهت کشاندن عامدانه ایران به یک جنگ است.
اواخرسال 69 و اوایل 70 پس از حمله صدام حسین به کویت، آمریکایی‌ها نیز به عراق حمله کردند و جنگ اول خلیج فارس رقم خورد در این ایام در اقدامی عجیب و البته مشکوک اصلاح طلبان خواستار ورود ایران به جنگ آمریکا با عراق به نفع عراق صدام شدند.
برای مثال مجمع روحانیون مبارز در همان زمان طی بیانیه ای خواستار ضربه زدن به منافع آمریکا در همه جای جهان گردید و تلویحاً از شورای عالی امنیت ملی خواست ایران را به نفع عراق وارد جنگ کند:
«از مسلمانان و از هسته‌های انقلابی جهان اسلام و خصوصاً منطقه خلیج فارس می‌خواهیم که صفوف خود را هرچه فشرده تر سازند و خود را برای ضربه زدن به منافع آمریکا در منطقه و سراسر جهان آماده کنند.
... در این لحظات حساس از شورای عالی امنیت ملی درخواست می کنیم که با الهام از تعالیم و سیره مبارک امام راحلمان در مقابله با آمریکا با تدبیری همه جانبه و با استظهار به نیروی انقلابی ملت بزرگوار ایران و اعتماد به خواست و اراده ملت های مسلمان برای مقابله با خطرات و نقشه شوم آمریکا و تأمین منافع و مصالح جمهوری اسلامی ایران با قاطعیت به بهره گیری از فرصت ها و اتخاذ تصمیم های مناسب بپردازد.» (کیهان، 9/12/69)
این درحالیست که جنگ آمریکا و عراق جنگ حق و باطل نبوده و در یک طرف ماجرا صدام حسین قرار دارد که خود هشت سال حکومت اسلامی و جوانان مسلمان ایران را در راستای خواسته های همین آمریکا به خاک و خون کشید.
حربه اصلاح طلبان برای کشاندن ایران به جنگ با آمریکا کار ساز نشد و با هوشیاری جمهوری اسلامی ضمن محکومیت تجاوز طرفین جنگ با اعلامی بی طرفی در جنگ باطل با باطل مواجه شد.
بازخوانی دیگر مواضع اصلاح طلب در هنگامه جنگ خلیج فارس می تواند نگاه جامعه را نسبت به خواسته واقعی تندروهای این جریان سیاسی روشن تر کند:
بهزاد نبوی نیز در دیداری با دانشجویان دانشگاه تهران خواستار بهره گیری از این فرصت برای حمله به اسرائیل و جنگ با آن شد:
«این جنگ فرصتی تاریخی برای حمله به اسرائیل به وجود آورده بود که از دست رفت... وظیفه ما این بود که به هر طریق ممکن است سمت و سوی جنگ را عوض می کردیم. ما می بایست در سیاست خارجی و مواضعمان در قبال عراق، این نکته محوری را نصب العین قرار می دادیم.» (سلام، 9/12/69، به نقل از تکثر گرایی در جریان اسلامی، صفحه 239)
علی اکبر محتشمی پور، در نطق پیش از دستور خود در جلسه 30 دی 1369، با استناد به فتاوای حضرت امام(ره) در تحریر الوسیله و با فراموش کردن نقش صدام در جنایت های بی شمار علیه ایران و نقش او در آتش افروزی در منطقه، به تطهیر صدام پرداخت و ورود به جنگ به نفع وی را واجب شمرد و او را خالد بن ولید خواند و گفت:
«...چرا نباید این جنایت مرگبار آمریکا محکوم شود؟ چرا ما باید بی تفاوت از کنار این همه جنایت بگذریم؟ جمهوری اسلامی و ملت مسلمان و انقلابی ایران با توجه به اصول و آرمان‌هایش از هر کشور دیگر اولی و احق است که در جهاد مقدس بر علیه آمریکا شرکت کند و به آرزوهای مقدس و الهی امام که خلیج فارس باید گورستان آمریکائی های متجاوز شود جامه عمل بپوشاند.
...حوادث و بحران اخیر یادآور رویارویی و صف آرایی خالد بن ولید در برابر ابر قدرت های صدر اسلام است. او که عمری در صف کفر شمشیر به روی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان کشید ولی در نهایت فاتح بزرگی برای مسلمانان گشت...»
این طیف تندرو صریح و روشن قصد داشتند ایران را به جنگ باطل عراق بعثی و صدام حسین بکشانند، آن روزها ادبیات ورود به جنگ اینگونه بود و امروز ادبیات ورود به جنگ، ادبیان ترس و عدم انتقام است.
برگردیم به سال 98 و 14 دی ماه، تحلیل گران امنیتی و نظامی متفق القول هستند که اگر انتقام ایران ضعیف حتی باشد آمریکا جری تر شده و مطمئنا آن ها را به این نتیجه می رساند که ایران قدرت دفاع از خود را ندارد و این انفعال و ارعاب شروع کننده جنگ علیه ایران خواهد بود، انفعال در غرب در قضایای مذاکرات و سازش با آمریکا و نهایتا عاقبت آن بوضوح قابل مشاهده است.
در همین راستا 20 اندیشکده و اتاق فکر کشور در نامه ای به رئیس جمهور و فرمانده ستاد کل نیروهای مسلح با تاکید بر ضرورت پاسخ محکم و متناسب نظامی ایران به آمریکا در واکنش به شهادت سردار سلیمانی، اعلام کردند: پاسخ به ترور نماد مقاومت کشور و نابودکنندهٔ داعش، نباید محدود و معطل به اقدام رسمی در حوزه نظامی در غرب آسیا شود لذا ضروری است هر جمع و گروهی متناسب با ظرفیت خود در حوزه‌های مختلف اقتصادی، حقوق بین‌الملل، فرهنگی، سایبری و سیاسی اقدام کنند.
در این نامه آمده است:
«طی ساعات سخت گذشته، برخی افراد از سر دلسوزی و یا ترس، اقدام به تشریح ابعاد خسارات احتمالی سیاسی- اقتصادی پس از پاسخ جمهوری اسلامی ایران به ایالات متحده آمریکا کرده‌اند. ایشان تلاش می‌کنند کشور را از اقدام تلافی‌جویانه محکم و متناسب برحذر داشته تا موضوع با گرفتن خسارات محدود پایان یابد. هرچند ابعاد خسارات احتمالی چنین واکنشی دور از ذهن نیست، اما به جد معتقدیم عدم واکنش پشیمان کننده، به ضعف تلقی شده و محاسبات دشمن را به سمت فشار بیشتر سوق داده و حملات و واکنش‌های بعدی سنگینتری را بدنبال خواهد داشت. تحلیلگران و اندیشکده های در کنار «انتقام سخت» که باید «بهنگام»، «متناسب» و «مستقیم» باشد، کمترین خواسته ملت ایران و محور مقاومت باید بر خروج نظامیان آمریکایی از منطقه غرب آسیا متمرکز شده و همه توان بر این موضوع مجتمع شود.»
در همین ایام درکنار اقدام روزنامه شهروند عده ای از چهره های تندرو اصلاح طلب در بیانیه ای سراسر ترس، ضعف و وادادگی خلاف جریان خواسته یک صدای ملت ایران برای انتقام سردار شهید حاج قاسم سلیمانی خواستار خویشتنداری مسئولان شده و بگونه ای منطق نه به انتقام را تئوریزه کردند، در این بیانیه سراسر نکبت آمده است:
«ما امضاکنندگان زیر حمله تروریستی روز گذشته دولت امریکا را که منجر به شهادت سردار رشید قاسم سلیمانی شد و با تیره‌تر کردن چشم‌انداز صلح در منطقه پرآشوب خاورمیانه، راه بر ماجراجویی، تشدید تنش‌ها و تخاصم بیشتر گشود، قاطعانه محکوم می‌کنیم و از دولت‌ها و ملت‌های جهان می‌خواهیم با نشان دادن واکنش مؤثر سیاسی و حقوقی علیه جنگ‌افروزی کاخ سفید، از احتمال بروز جنگی جدید در منطقه ما بکاهند.
ما همچنین مسئولان کشورمان را به پرهیز از افتادن در دامی که جنگ‌سالاران آمریکایی و اسرائیلی برای ایجاد اختلال در روند طبیعی تحولات در ایران و گسترش بی‌ثباتی و ناامنی در منطقه و فروش سلاح بیشتر پهن کرده‌اند، دعوت می‌کنیم و از آنها می‌خواهیم با این جنایت مصیبت‌بار، هوشیارانه و همه‌جانبه مواجه شوند و حفظ امنیت عمومی و ملی و نیز آبادانی و رفاه ملت را بر هر موضوع دیگری اولویت دهند.»
(محسن آرمین، مرضیه آذرافزا، زهره آقاجری، مژگان اثباتی، حسن اسدی‌زیدآبادی، حجت اسماعیلی، ابراهیم اصغرزاده، مهدی اقبال، جواد امام، محسن امین‌زاده، محسن باستانی، مسعود باستانی، علی باقری، رضا باوفا، حسین بیغم، عاطفه پهلوان، علی تاجرنیا، سید مصطفی تاجزاده، مهدی تحققی، محسن ترکاشوند، رضا تهرانی، خسرو تهرانی، حمیدرضا جلایی‌پور، محمدرضا جلایی‌پور، سیاوش حاتم، سعید حجاریان، محمد حسینی‌نیا، داود حشمتی، محمدرضا خاتمی، مصطفی درایتی، مهدی دریس‌پور٫ زهرا ربانی‌املشی، علیرضا رجبیان، مصطفی رسته‌مقدم، عبدالله رمضان‌زاده، مصطفی سبطی، پروانه سلحشوری، بهرام سمیع، نادر صدیقی، محسن صفایی‌فراهانی، غلامرضا ظریفیان، محمدرضا ظفرقندی، کریم عابدی٫ فیض‌الله عرب‌سرخی، علیرضا علوی‌تبار، مریم قدس، حسین کروبی، حسین گوهری، علی مجتهدزاده، فخرالسادات محتشمی‌پور، اروجعلی محمدی، مهدی محمودیان، علی مزروعی، محمدجواد مظفر، محمدهادی مهرانی، احمد منتظری، عبدالله مومنی، قاسم میرزایی، عبدالله ناصری، علی نیکجو، کامبیز نوروزی، حسین واله، سیداحمد هاشمی، رضا یوسفیان، رضا باوفا)
همان نگاهی که سال 70 با ورود بی خودی به جنگ دیگران می خواست ایران را وارد یک جنگ همه جانبه کند امروز با انفعال در مقابل تجاوز می خواهد ایران را وارد جنگ کند، اما هم سال 70 ملت ایران هوشیار بود ند و هم سال 98 در اوج بصیرت و اقتدار هستند و تن به نگاه های بزدلانه اقلیت افراطی نخواهند داد.
*گزارش از حمزه دستیار
