به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، حسین عرفانی در تشریح آخرین وضعیت بروز بیماری آنفلوآنزا در کشور، گفت: طی فصل پاییز و دی ماه درگیر آنفلوآنزای فصلی A H۱N۱ بودیم. سامانه‌های دیده‌ور ما نشان داد در اوج دوره اپیدمی بیماری نسبت درصد موارد «ILI» یا ناخوشی‌های شبیه به آنفلوآنزا به کل مراجعین سرپایی یک کلینیک عمومی ۴.۱ بود که نشان دهنده اوج اپیدمی بود. با کاهش موارد ابتلا این عدد اکنون به ۲.۱ رسیده است که این نشان دهنده کنترل کامل ما بر اپیدمی این نوع از آنفلوآنزا است.
وی در ادامه بیماری آنفلوآنزا را نوعی مهمان ناخوانده معرفی کرد و گفت: باید بپذیریم این بیماری یک واقعیت است و موارد تک‌گیر آن در کشور اتفاق می‌افتد. البته، همه‌گیری آنفلوآنزا در کشور به هیچ عنوان قابل پیشگیری نیست، اما می‌توان آن را پیش‌بینی کرد و این در حالی است که می‌توان از موارد تک‌گیر آنفلوآنزا پیشگیری کرد؛ اما در خصوص همه‌گیری، این حالت صادق نیست. با رعایت نکات بهداشتی و آداب تنفسی می‌توانیم جلوی انتقال بیماری به سایرین را بگیریم.
رییس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، در خصوص آخرین آمار تلفات آنفلوآنزای H۱N۱ ادامه داد: از تاریخ ۱۴ تا ۲۰دی ماه، یک مورد فوت بر اثر آنفلوآنزا از استان آذربایجان شرقی گزارش شده است و به این ترتیب در مجموع تعداد جان‌باختگان بر اثر آنفلوآنزا به ۱۱۴ نفر رسید.
وی در خصوص موج دوم آنفلوآنزای فصلی با نوع B ویروس، توضیح داد: در روزها و هفته‌های گذشته نسبت درصد ابتلا به آنفلوآنزای نوع B در کشور افزایش یافته و این موضوع می‌تواند در شرایطی موید بروز موج دوم آنفلوآنزا باشد؛ ضمن آنکه با بررسی موج‌های آنفلوآنزا در کشور طی ۱۰ سال گذشته در می‌یابیم معمولا همه‌گیری‌های این‌چنینی بیماری، به صورت تک موج بوده است. آنفلوآنزا یک عامل بیماری‌زای ویروسی است که در ۹۰ تا ۹۵ درصد قابل پیش‌بینی و در ۵ تا ۱۰ درصد موارد غیرقابل پیش‌بینی است.
عرفانی در توضیح نوع بروز و عوامل ویروس نوع B آنفلوآنزا، خاطرنشان کرد: علائم این ویروس مشابه علائم نوع H۱N۱ است. بیشترین بروز آنفلوآنزای نوع B امسال در نیم کره شمالی و در آمریکای شمالی، کانادا و... بوده است اما در اغلب کشورهای خاورمیانه نوع H۱N۱ مشاهده می‌شد.
وی با اشاره به اینکه کلا چهار نوع آنفلوآنزا وجود دارد که سه نوع A، B، C آن از اهمیت بیشتری برخوردارند، اظهار کرد: نوع D ویروس قابلیت همه‌گیری ندارد و از طرفی نوع A و B از اهمیت بیشتری برخوردارند. نوع A می‌تواند زئونوتیک بوده و میان انسان و حیوانات دیگر بویژه پرندگان، مشترک باشد؛ اما نوع B آنتروپونوتیک است و تنها میان انسان‌ها منتقل می‌شود. هرچند هر دو قابلیت ایجاد همه‌گیری دارند، اما معمولا همه‌گیری‌های بزرگ به علت آنفلوآنزای نوع A است و آنفلوآنزای نوع B معمولا فصلی و محدود است.
