به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، شاید بتوان دی‌اکسید کربن را برای استخراج فلزات مفید از ابزار قابل بازیافت حوزه فناوری مانند باتری تلفن‌های همراه به کار برد. این روش در صورت موفقیت می‌تواند از دفن این گونه تجهیزات در زیر زمین پیشگیری کند و شیوه مقرون به صرفه‌تری برای جذب گازهای گلخانه‌ای پیش از ورود آنها به جو باشد.
"ژولیان لکلیه"(Julien Leclaire)، پژوهشگر "دانشگاه لیون"(University of Lyon) فرانسه گفت: با استخراج همزمان فلزات به وسیله تزریق دی‌اکسید کربن، می‌توان در هزینه‌ها صرفه‌جویی کرد.
وی افزود: دی‌اکسید کربن، از دلایل اصلی تغییر اقلیمی به شمار می‌رود؛ در نتیجه بسیاری از افراد سعی دارند تا این گاز را هنگام انتشار آن از نیروگاه‌ها و دیگر منابع اصلی جذب کنند. دی‌اکسید کربن را می‌توان زیر زمین ذخیره کرد اما مشکل اینجاست که جذب و ذخیره آن، هزینه بالایی دارد.
لکلیه و گروهش برای جذب و ذخیره بهتر دی‌اکسید کربن، روش جدیدی برای استفاده از آن ارائه داده‌اند.
آنها دی‌اکسید کربن را از اگزوز خودرو جمع‌آوری کردند؛ سپس آن را در ترکیبی از مواد شیمیایی موسوم به پلی آمین پمپاژ کردند. دلیل ترکیب دی‌اکسید کربن با پلی آمین‌ها این است تا مولکول‌های بسیاری در شکل‌ها و اندازه‌های گوناگون ساخته شوند.
پژوهشگران دریافتند که ممکن است این فرآیند بتواند به طبقه‌بندی ترکیبی از فلزات کمک کند زیرا یک فلز در مایع حل می‌شود اما فلز دیگری، یک ماده جامد را شکل می‌دهد. این گروه پژوهشی در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها توانستند با موفقیت لانتان، کبالت و نیکل را که هر سه در باتری تلفن همراه و رایانه به کار می‌روند، جدا کنند.
لکلیه ادامه داد: اگر اجرای این فرآیند در مقیاس بزرگ نیز امکانپذیر باشد، روشی سازگار با محیط زیست را برای بازیافت باتری‌ها و دیگر تجهیزات الکتریکی ارائه خواهد داد.
این فرآیند معمولا با استفاده از مواد شیمیایی واکنش‌پذیر مانند اسیدها صورت می‌گیرد که می‌توانند به آلودگی منجر شوند. استفاده از دی‌اکسید کربن به جای چنین موادی می‌تواند آسیب به محیط زیست را کاهش دهد.
شرکت‌ها و پژوهشگران دیگری نیز سعی دارند دی‌اکسید کربن را جذب کنند و آن را به صورت مواد کارآمدی مانند پلاستیک ارائه دهند که معمولا از نفت خام تولید می‌شوند اما این کار، روند شیمیایی دشواری دارد. لکلیه اضافه کرد: روش ما بیشتر بر نحوه رفتار طبیعی دی‌اکسید کربن تمرکز دارد.
این پژوهش، در مجله "Nature Chemistry" به چاپ رسید.
