به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ نامه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان کشور به ریاست مجلس و اعضای کمیسیون آموزش، پیرامون لایحه بودجه سال 99
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر لاریجانی
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
ریاست و اعضای محترم کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم
بحث و جنجال بر سر لایحه بودجه ۹۹ آنقدر بالا گرفته و سرو صدا داشته که بی شک نمایندگان محترم تاکنون متوجه خسارات جبران ناپذیر حاصل از تصویب این لایحه، آن هم در شرایط موسوم به جنگ اقتصادی شده اند.
اگر چه فرصت کنکاش بیشتر کلیات آن گذشته، ولی امید است در بررسی جزئیات آن مسیرهای غلطی که برای تدوین بودجه سال آینده انتخاب شده است، همچون افزایش برداشت از صندوق توسعه ملی، غیر واقعی پنداشتن میزان فروش نفت، معافیت سلبریتی ها و مناطق آزاد از مالیات و....مورد توجه قرار گرفته و پیش از آن که دیر شود, اصلاح گردد.
حال بر آن شدیم با نگاهی دقیق تر به بررسی بودجه وزارت آموزش و پرورش بپردازیم. مبین است صحبت از استحضار شما کارگزاران به مسئله مهم تعلیم و تربیت و نقش بی بدیل آن در پی ریزی زیر ساخت های کشور، کهنه شده است، اما گویی گذر زمان بر مسئولین امر در این کشور نتیجه عکس داده و ایشان را روز به روز با این مهم بیگانه تر کرده است.
چرا که تحلیل بودجه ۹۹ آموزش و پرورش حاکی از اخبار نگران کننده تری دارد که لازم است نگاه‌ها به برخی از اشکالات وارده به بودجه اختصاصی آموزش و پرورش معطوف شود.
1.روزگاری است اصرار دولت بر نگاه هزینه ای به آموزش و پرورش, نیز تأکید چند باره ایشان نسبت به توسعه خرید خدمات آموزشی، نگرانی دلسوزان این عرصه را دو چندان کرده است.
پس از رد پیشنهاد دولت در لایحه بودجه ۹۸، مبنی بر افزایش ۱۰ درصدی سالیانه تعداد دانش آموزان تحت نظر خرید خدمت توسط نمایندگان محترم مجلس، طرح مجدد آن در لایحه بودجه امسال و اهتمام جدی بر گسترش هر چه بیشتر آن با توجه به افزایش ۱۰۷ درصدی بودجه مربوط به این طرح ما را بر آن گمان برد که گویی دولت کمر همت برای فلج کردن پایه های آموزش و پرورش بسته است.
از دیگر نکات حایز اهمیت این موضوع تفاوت فاحش سرانه دانش آموزشی بین دو دسته مدارس عادی و مدارس خرید خدمت می باشند.
سوال اینجاست با چه استدلالی سرانه دانش آموزی مدارس عادی در مقطع ابتدایی بیش از ۳ برابر و در مقاطع بالاتر تا ۷ برابر دانش آموز خرید خدمتی هم رسیده است؟؟
حال آن که اصل طرح با نص صریح قانون اساسی(اصل ۳۰ ام) و نیز چهارمین راهبرد کلان مندرج در سند تحول«توسعه ونهادینه کردن عدالت آموزشی و تربیتی درمناطق مختلف کشور و تقویت آموزش و پرورش مناطق مرزی با تأکید بر توانمند سازی معلمان و دانش آموزان این مناطق با تمرکز بر کیفیت فرصت های تربیتی هماهنگ با نظام معیار اسلامی» در تضاد آشکار است.
اما طی سال های اخیر شاهد آن هستیم که دولت با هر شیوه و طریقی که هست سعی در شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت آموزش عمومی دارد.
2.نکته دوم سهم بیش از دو برابری هر دانش آموز دوره دوم متوسطه نظری، نسبت به سهم هر دانش آموز دوره ابتدایی است که این نیز یکی دیگر از شاهدان ادعای بی توجهی دولت به سند تحول بنیادین در فرایند بودجه ریزی است. درراهکار 2/12 سند تحول بنیادین بر «فراهم آوردن تسهیلات و امتیازات مناسب برای جذب و نگهداشت نیروهای کارآمد در دوره ابتدایی و تقویت نگاه تخصصی زیربنایی به این دوره تحصیلی» تاکید شده است.
3.ابهام در میزان درامد واقعی دولت از محل شهریه دریافتی توسط مراکز آموزشی و پرورشی غیردولتی است. اگرچه طبق ماده ۲۰ قانون تاسیس و اداره مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی غیر دولتی مصوب ۱۳۹۵، دولت اجازه برداشت ۴% از محل مذکور را دارد اما بررسی لایحه بودجه 99 نشان میدهد میزان دریافتی از این منبع تنها حدود 1% آن را شامل می شود.
4.دولت درامد اختصاصی از دانشگاه فرهنگیان را در لایحه بودجه ۹۹ تا سقف ۵۰۰ میلیارد تومان افزایش داده، حال آن که درآمد ناشی از همین محل در قانون بودجه ۹۸ حدود ۱۶۰ میلیارد تومان بوده است. عقل سلیم حکم می کند منابع حاصل از این میزان افزایش درآمد از دانشگاه فرهنگیان در بودجه صریحا بیان شود. چرا که تاکنون این دانشگاه به جز کسر از حقوق ماهیانه دانشجویان، منبع اعتبار قابل توجه دیگری نداشته که همین نیز از منظر ما محل اشکال است.
5.کاهش چشمگیر و زیان بار بودجه مربوط به کیفیت بخشی به فعالیت های آموزشی و پرورشی و توسعه عدالت آموزشی به میزان۴۵/۳۶ درصد. لازم به توضیح است در شرایط فعلی بودجه سنوات گذشته در این حوزه بسیار ناچیز بوده و با تقلیل بیش از یک سومی آن به نظر می رسد که دولت بنای به تعطیلی این قسمت در نظام آموزشی دارد.
6.کاهش معنادار بودجه برنامه پیشگیری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان به میزان ۷۶ درصد که این به معنای نگاه کاملا سطحی دولتمردان به بخش های مختلف این وزارت خانه است که اگر نبود دیوار کاهش بودجه آسیب های اجتماعی را تا این میزان کوتاه نمی دیدند، خصوصا در شرایطی که خبرهای ناخوشایند کم شدن سن بسیاری از آسیب‌ها و فسادهای اجتماعی، توجه و پشتیبانی بیش از پیش از نظام تعلیم و تربیت می رود، خبر فوق بی توجهی به این حوزه را نشان می دهد.
7.در آخر موارد دیگری از جمله لحاظ نشدن بودجه مورد نیاز جهت تامین پاداش بازنشستگان, استخدام حق التدریسی ها، آموزش استخدامی های ماده (28) مطابق اساسنامه دانشگاه فرهنگیان، همه و همه لایه ای از غبار بر وضعیت سال آینده اموزش و پرورش نشانده است.
امید داریم نمایندگان محترم مجلس به رسالت اصلی خویش عمل نموده و به جای حمایت چشم بسته، حقوق منطقی و قانونی موکلان خود را لحاظ کرده و با ورود عالمانه به موضوع، از آسیب رساندن بیش از پیش به نظام تعلیم و تربیت کشور جلوگیری کند.
