این انگشتر «آئورارینگ» نام دارد و شامل دو بخش است؛ یک حلقه که در انگشت اشاره قرار می گیرد و یک دستبند الکترونیکی.
این حلقه با استفاده از پرینتر سه بعدی ساخته شده و دور آن یک سیم پیچ از مس وجود دارد. جریان برقی که از سیم می گذرد یک میدان مغناطیسی به وجود می آورد. از سوی دیگر ۳ سیم پیچ حسگر موجود در دستبند این میدان را ردیابی و شناسایی می کنند. همزمان با حرکت انگشتان ولتاژ القایی در هریک از سیم پیچ های دستبند تغییر می کند.
بنابراین سیستم با مقایسه مداوم ولتاژ در سه سیم پیچ حسگر دستبند می تواند موقعیت انگشتر نسبت به دستبند را مشخص کند و براساس آن موقعیت انگشت نیز تعیین می شود. علاوه بر آن این سیستم می تواند حرکات متمایز انگشت مانند ضربه زدن، تکان دادن یا فشردن را ردیابی کند.
فرشید سالمی پاریزی دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه تورنتو و یکی از مولفان ارشد این پژوهش می گوید: انگشترهای هوشمند دیگر برای ردیابی مداوم حرکات انگشت نیازمند جریان کل اطلاعات از طریق ارتباط بی سیم هستند، در نتیجه انرژی زیادی مصرف می کنند. به همین دلیل انگشترهای هوشمند موجود فقط حرکات را ردیابی می کنند و دستورات خاصی می فرستند. اما «آئورارینگ» فقط ۲.۳ میلی وات برق مصرف می کند. همچنین این گجت می تواند میدان مغناطیسی ایجاد کند که دستبند به طور مداوم آن را ردیابی می کند.
از این سیستم برای انجام فعالیت هایی مانند نوشتن پیام و انتخاب اشیا در محیط واقعیت مجازی استفاده شده است.
به گفته محققان قطعات الکترونیکی دستبندی که در این فناوری استفاده شده را می توان به ساعت های هوشمند اضافه کرد. علاوه بر آن برای هوشمندسازی انگشتر نیز فقط به یک قطعه سخت افزار نیاز است.
می توان از این فناوری برای کنترل از راه دور موبایل یا حتی ارزیابی میزان لرزش دست افراد مبتلا به پارکینسون استفاده کرد.
این تحقیق ماه گذشته در نشریه Proceedings of the ACM on Interactive, Mobile, Wearable and Ubiquitous Technologies منتشر شده است.
