به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روزنامه آرمان، چند دستگی در جبهه اصولگرایان شرایط غریبی را رقم زده و هر دسته و گروهی که تا پیش از این اساسا سیاسی به حساب نمی‌آمدند، تلاش دارند با استفاده از موقعیت پدید آمده در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی از نبود رقیب سود برده و با ارائه فهرست انتخاباتی مختص به خود به پارلمان راه یابند. در این میان، مداحان نیز که تا پیش از سال‌های ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد از قدرت سیاسی چندانی برخوردار نبودند پا به عرصه رقابت گذاشته و تلاش دارند فهرستی مجزا از فهرست اصلی ائتلاف اصولگرایان ارائه کنند. حاج منصور ارضی از مداحان شناخته شده در بیانیه‌ای پیرامون همین موضوع اعلام کرده است: «با عنایت به منویات اخیر مقام معظم رهبری درخصوص مشارکت حداکثری در انتخابات و تشکیل مجلس انقلابی و قوی و با توجه به مراجعات مکرر در چند ماه اخیر و از آنجا که لیست‌های ارائه شده آنچه مد نظر طیف وسیعی از دلسوزان انقلاب اسلامی نیست در فرصت باقی مانده، لیستی از عناصر انقلابی و کارآمد با حمایت هیات‌های مذهبی و عزیزان حزب‌اللهی و دردمند نظام ارائه خواهد شد و ان‌شاءا... تا ۴۸ ساعت آینده، لیست مردمی و انقلابی مقبول معرفی می‌شود. ان‌شاءا... مورد رضای پروردگار و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام قرار گیرد».
مداحان در قامت یک حزب؟
چند ماه مانده بود به انتخابات مجلس دهم، مداحان اعلام کردند که با یک لیست جداگانه وارد گود رقابت‌‌های انتخاباتی خواهند شد؛ هر چند لیست آنها مصداق عینی پیدا نکرد. اکنون چرایی این تمایل را باید با دقت در رفتارها و واکنش‌های سیاسی جست. در نبود احزاب قدرتمند و شناسنامه‌دار راه برای ورود جریان‌ها و تشکل‌های غیر سیاسی هموار می‌شود. پیشتر مداحان نیز از شخص یا گروه خاصی برای پیروزی در انتخابات حمایت کرده یا برای پیروزی او به میدان می‌آمدند. اکنون قابل پذیرش است که مداحان بخواهند برای فعالیت سیاسی داوطلب شده و خود را در معرض انتخاب قرار دهند، اما اینکه مداحان خود را در قامت یک حزب سیاسی دیده و بکوشند با ارائه لیست و فهرست انتخاباتی در انتخابات نقش ایفا کنند، چندان از منظر سیاسی معمول نیست. سال ۸۴ نامهای با امضای ۱۰۴ مداح در حمایت از احمدی‌نژاد منتشر شد که نامهای آشنایی، مانند حاج منصور ارضی، سعید حدادیان و محمود کریمی در آن به چشم می‌خورد.
در سال 1394 مداحان که از تشتت آرا در جریان اصولگرایی شاکی بودند، برای اولین بار بحث فهرست را مطرح کردند. در آن زمان سعید حدادیان گفته بود که «در نهایت اگر آقایان به وحدت نرسند، مداحان فهرست جداگانه‌ای خواهند داد». سال 1398 اما گویا برای مداحان متفاوت است و حاج منصور ارضی به نمایندگی از آنها از قطعی بودن ارائه لیست سخن گفته است؛ سخنی که می‌تواند اولین نشانه‌های ورود رسمی مداحان به عرصه کنشگری سیاسی باشد. این حضور که تا پیش از این در سایه گروه‌های سیاسی یا دولت احمدی‌نژاد بود، امروز در جایگاهی قرار گرفته‌اند که به صورت مستقل، مدعی حضور در بخش‌هایی از قدرت شده‌اند.
تأثیر فعالیت سیاسی بر کارکرداصلی مداحان
تریبون مداحان در ایران به‌رغم تمام فراز و نشیب‌ها به سبب پیوندی که با مردم دارند، همچنان یکی از مؤثر‌ترین تریبون‌هاست اما ورود مداحان به عرصه سیاست و جبهه گیری سیاسی می‌تواند بر ماهیت آنها تاثیر داشته باشد و باعث شود که حضور در نهادهای سیاسی به دور شدن مردم از آنها بینجامد.
تکرار تجربه پیشین
شواهد حکایت از آن دارد که سیب فهرست اصولگرایان در غیاب رقیب تا زمان انتخابات، چرخ خواهد خورد اما گروهی بر این باورند که چنین کشمکش‌هایی میان اصولگرایان به نوعی ناظر بر تاثیرهای انتخاباتی است و با قصد پرشورتر شدن آن است. در مقابل برخی این اختلافات را بسیار جدی و البته مسبوق به سابقه می‌دانند. اصولگرایان پیش از این هم در مقاطعی که اصلاح‌طلبان به دلایل مختلف حضور شاخصی در انتخابات نداشتند چنین درگیری‌های درون جناحی را تجربه کرده بودند. این بار هم به نظر می‌رسد دو سال تلاش برای ایجاد اتحاد و ارائه یک فهرست مشترک دست‌کم در تهران با شکست روبه‌رو شده است.
