به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دانشجویان قرارگاه جهادی دانشگاه امام صادق (ع) درپی تعطیلی کسب و کارها و لطمه اقتصادی که به مردم و دولت وارد شده است، برای کنترل این معضل اقتصادی در اقدامی با عنوان «به فکر باشیم» به گفتگو و مصاحبه اینستاگرامی با کارشناسان اقتصادی پرداختند.
موضوع گفتگوی لایو اینستاگرامی اول با «دکتر روح الله ایزدخواه»، کارشناس توسعه اقتصادی و منتخب مردم تهران در یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نحوه درخصوص مقابله با رکود اقتصادی و شکست هایی که در برخی کسب و کارهای مردم بوده است.
متن صحبت‌های دکتر ایزدخواه منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم به شرح ذیل است:
چیزی که تا الان پیش بینی شده و آماری که تا الان به دست بنده رسیده، این است که حدود بیش از 60-70 درصد کاهش فعالیت های اقتصادی در این قضیه ویروس کرونا رخ خواهد داد و آسیب جدی به کسب و کارها خواهد رساند مخصوصا برای شغل های خدماتی اعم از هتل داران، رستوران داران و شغل های روزمزد مثل کارگری، دست فروشان، تاکسی داران و رانندگان و شغل های تولیدی مانند صنف پوشاک به ویژه بیشترین اسیب را خواهند دید.
حدود سه و نیم ملیون واحد صنفی در معرض این شکست هستند و از این طرف متاسفانه شاهد نوعی سردرگمی در فضای حاکمیتی هستیم حالا ابعاد بهداشتی و درمانی قضیه هست که من ورود نمی کنم و بیشتر از آن در فضای کسب و کار اقتصاد هم این قضیه مشهود است.
ما در این قضیه 3 نوع راهکار و پیشنهاد داریم؛
دسته اول:
ناظر به کاهش فشار بر کسب و کارها یعنی کاری کنیم که کسب و کار هایی که در معرض شکست هستند فشار کمتری تحمل کنند که عمدتا متوجه دولت است برای مثال مالیات، بیمه، تسهیلات وعوارض و... به طور مثال در قضیه مالیات این 3 الی 4 ماه را مالیات را به تعویق بندازیم و اگر قابل بخشودگی هست تا حدی باید محاسبه بشود اگر نه به تعویق بیندازیم بحث سهم بیمه کارفرما را در این سه ماهه دریافت نکنیم و کسانی که به خاطر این قضیه بیکار شدند، بیمه بیکاری دریافت کنند و اقساط بانکی استمهال بشود و اجاره هایی با شهرداری ها و نهاد های عمومی از فعالین کسب و کار می گیرند بخشیده شود یا تعوبیض انداخته شود و تسهیلات فوری برای نجات کسب و کارهای آسیب خورده است پرداخت بشود با مهلت 3 ماهه اقساط و قبوض آب وبرق برای واحد های کسب و کار مهلت داده بشود و کسانی به خاطر شکست کارشان، چک برگشتی دارند، برای شان سابقه حساب نشود باتوجه به قانون جدید چک و البته همه ی این موارد باید هدفمند و به کسب و کار هایی تعلق بگیرد که می بینند از این مشکل[آسیب دیده اند] و عمومی نباشد طوری نباشد که سوء استفاده بشود در بحث گمرک ها همچنین کالاهایی که به دلیل قرنطینه الان قفل شده است در گمرک با تدبیر لازم برای تشخیص آن اقدام بشود. اینها مجموعا راهکارهایی است که در دسته ی اول قرار میگیرد راهکارهایی که برای کاهش فشار بر کسب و کار ها تدارک دیده می شود. البته باید محاسبات بهتری انجام بشود دقیق تر باشد ما این بخشودگی ها یا این استمهال هایی که گفتیم با عدد و رقم محاسبه بشود دقیق بشود. اخیر شاهد بودیم کمپین حذف اجاره ی دوماهه هم راه افتاد و تا حد خوبی هم جواب داد و بخشی از فعالین بخش خصوصی که خودشان اجاره های خود را بخشیدند یا حتی بخشی از نهادها.
دسته دوم:
من اسم آن را می گذاریم فرصت سازی جایگزین یعنی ما تلاش کنیم راهکارهایی را جایگزین کنیم چند نمونه را من عرض می کنم با توجه به مشورتی که با دوستان داشتیم در این مدت یکی این بود که تعطیلات جایگزین به جای تعطیات نوروز بشود مانند تعطیلات عید فطر یا انتهای شهریور که بسته به فائق امدن بر این بیماری دارد برای سفرهای جایگزین سفر ها نوروز و راهکار دیگر خرید های دولتی یا توسط نهادها برای تامین سبدهایی که میدهند به پرسنل و کارکنان یا به اقشار ضعیف هدفمند از کسب و کارهای اسیب جدی دیده اند یعنی آنچه که به نام سبد های حمایتی یا سبدهای فصلی یا ماهانه به کارکنان برخی از ادارات و نهاد ها داده می شود ارتش سپاه و غیره اینها بیایند از محصول ها و کالاهایی تهیه بشود که کسب و کارهایی که آسیب جدی در این فضا دیده اند. نکته‌ی مهم در این فضا یعنی فرصت سازی است همین تولید اقلام بهداشتی است اعم از ماسک و ماده ضدعفونی و اینها برای من جای تعجب است که چرا ما باید در تولید این گیر کرده باشیم؟ وقتی می توانیم به سرعت واحد های تولیدی را بسیج کنیم برای تولید این اقلام خود این می تواند فرصت کسب و کار جدیدی راه بیندازد برای خیلی خیلی از مثلا واحد های پوشاک خیاطی و... حتی من در شیراز دیدم واحدی که تولید روکش خودرو می کرد این را به صورت دوماهه مجوز دادند برای تولید ماسک با کمک کمیته امداد یعنی ما بیایم واحدهای زیادی را به طور موقت منتقل کنیم به سمت تولید این اقلام. بحث ایجاد فروشگاه های اینترنتی به جای فروشگاه های بهاره در سراسر کشور برای تامین ما یحتاج مردم و جایگزین و ایجاد و کمک به کارگاه های کوچک خانگی. اینها مواردی است که در قالب دسته فرصت سازی جایگزین من قرار می دهم و می توانیم به جای کسب و کار های آسیب دیده به این سمت حرکت کنیم.
دسته سوم:
این دسته مهم است و کمتر به آن توجه می شود من اسم آن را نهاد سازی جدید که عمدتا متوجه نهاد های مردمی است ما باید بتوانیم قدرت بسیج کنندگی ایجاد بکنیم در مردم مشابه ستاد های پشتیبانی دوران جنگ که ایجاد شد در استان های مختلف برای تامین ما یحتاج جنگ و متاسفانه فکر نمی شود و کمتر بحث می شود ما باید مساجد و هیئات را اتحادیه ها و تشکل ها اقتصادی و سازمان های مردم نهاد و گروه های جهادی را به سرعت بسیج بکنیم که وارد عرصه بشوند مثلا نمی شود بیمارستان های صحرایی در قالب مساجد شکل بدهیم؟ باتوجه به اینکه بیمارستان ها با کمبود تخت مواجه هستند یا برای توزیع اقلام بهداشتی به جای داروخانه ها از ظرفیت مساجد و نهاد های مردمی استفاده شود؟
یا بحث اختیارات اتحادیه ها و تشکل های اقتصادی را گسترش بدهیم زمانی که ما نیاز به تولید اقلام بهداشتی برای این شرایط داریم بیایم اختیارات اتحادیه ها را و تشکل های تولیدی را افزایش بدهیم که در شرایط بحرانی بتوانند بدون نیاز به اخذ مجوز و بروکراسی خودشان اقدام بکنند و با اطلاع از استانداردها و با اشراف به استاندارد ها در واقع اقلام بهداشتی را تولید بکنند و توزیع بکنند این دسته ی سوم در شرایطی است که ما در ستادها و قرارگاه ها اختلال داریم و دیرکرد داریم و نمی توانند به صورت عمومی و فراگیر اقدام کنند ما بیایم ستادهای مردمی تشکل های مردم نهاد را تقویت بکنیم و مساجد را نقش فعالانه بدیم به جای تعطیل کردن درست است تجمعات باید محدود باشد ولی از آن طرف از ظرفیت های این نهاد ها کمک بگیریم برای جبران مشکل و در فضای کسب و کار فضاهایی در مسجد تشکیل بشود برای سرای های اقتصادی و... اینها بیایند کار را دست بگیرند هم برای شناسایی فعالین کسب و کار که شکست خورند و هم در پوشش بیماران و هم تردد شهری و کنترل شهرها کمک بگیریم بحث قرنطینه بتوانیم کمک بگیریم فرض کنید وقتی که در ایام نوروز به هر حال یک برگشت قابل توجه ای از مردم به سمت شهرهای کوچک و روستاها رخ می دهد کمک بگیریم از نهاد های مردمی که بیایند شرایط را کنترل کنند قرنطینه های موقت در کنار شهرها ایجاد بکنند اقلام بهداشتی و ضدعفونی توزیع کنند و بحث هایی از این دست.
بحث مهم تر در این دسته بحث سامانه های اطلاعاتی است از در این برهه نشان دادیم از آمارهای انبارها و سالن های تولیدمان خبر نداریم از امکاناتی که می تواند در شرایط بحران شیف میکند به سمت تولید اقلام مورد نیاز سامانه اطلاعاتی ما خیلی جای کار دارد و بحث طب اسلامی که عناصر فعالی داریم که در کنار دولت خدماتی را به مردم و بیماران بدهند و جریانات اجتماعی راه بندازیم خانه به خانه بروند آگاه سازی کنند و وقتی مردم بیایند پای کار شرایط بحران به شرایط مثبت اجتماعی و تهدید به فرصت تبدیل می شود و ما این را امسال در قضیه سیل دیدیم در زلزله کرمانشاه دیدیم در جنگ تجربه کردیم در شرایطی که مردم قاعدتا باید دچار یک مشکل روانی و اجتماعی بشوند از خطر قحطی و مهاجرت و آوارگی و ... ولی ما دیدیم در شرایط نظامی و با تهدید نظامی در آن شرایط دهه شست با آن کمبود امکانات چگونه ما آرامش را در فضای عمومی جامعه توانستیم رعایت بکنیم این رمز آن حضور مردمی بود اینجا من می خواهم عرض کنم که در قالب سوم نیاز به حضور سازمان یافته مردم است که لازمه آن این است که اولا از طرف حاکمیت به نهاد های مردمی گسترش اختیارات بدهیم و از طرف مردم هم شاهد حرکت های سازمان یافته باشیم تا ما دیگر در شرایط مشابه گیر نکنیم دیر نجنبیم و دچار آسیب های روانی و مشکلات اجتماعی نشویم و از بحران ها فرصت بسازیم برای انسجام هرچه بیشتر اجتماعی.
امروز من شنیدم در کشور های خارجی مانند آمریکا مسئولین رسما اعلام کرده اند که ما نمی توانیم کاری کنیم و به مردم گفتند ما شاهد فوت بیشتری از عزیزانتان باشیم من می گویم این در شرایط کشور ما ایران اسلامی قابل انجام است که بتوانیم مردم را به صحنه بیاوریم که خودشان بتوانند خودشان کمک کنند هم برای کنترل بحران هم ایجاد راهکار های جایگزین و فرصت سازی های جدید.
پس به طور خلاصه عرض کنم که سه دسته راهکار برای مواجه با مشکل رکود کسب و کار ها در شرایط بحران کرونا بود که دسته ی اول کاهش فشار بود که عمدتا متوجه دولت است و حوزه های پولی و مالی دولت که بتوانند فرصت بدهند به کسب و کارها برای بازیابی خودشان دسته دوم که متوجه خود کسب و کار ها است بحث جایگزینی بود به طور ویژه تولید اقلام مایحتاج توسط کسب و کار ها و دسته سوم نهاد سازی جدید مردمی که این بیشتر متوجه عرصه مردمی است و باید تلاش کنیم که اختیارات نهاد های مردمی را بیشتر کنیم به ویژه مساجد گروه های جهادی و تشکل های اقتصادی که اینها بتوانند نقش پررنگ تری ایفا کنند نه صرفا تماشاچی باشند نه صرفا به کارهای پراکنده و محدود مثلا ضدعفونی شهر بپدازند بلکه فراتر از این می توانند با خود مردم مواجه بشوند شکست کسب و کار ها را رصد کنند و کمک کنند به بازیابی این فعالیت ها.
ما اخیرا در تیم نمایندگان تهران دو سال زحمت کشیدند و بیانیه ای را خطاب به دولت عمدتا در دسته ی اول تهیه کردند پیشنهاداتی را برای دولت که بتوانند در واقع باتوجه استنادات قانونی و بودجه و درآمدهایی که پس انداز هایی که برای دولت ایجاد می شود ناشی از کمبود سفرها کاهش مصرف بنزین دولت بتواند با این درآمد های جایگزین کمک هایی را به فعالین کسب و کار ارائه بدهد این بیانیه در حال تهیه است و به زودی منتشر می شود.
بحث اینکه دولت و نیروهای مسلح باهم هماهنگ بشوند مهم است ما در شرایط سیل و زلزله هم دیدیم که نیروهای مسلح به حق ورود کردند منتها متاسفانه بین این دوستان و دولت ارتباط خوبی ظاهرا برقرار نشد. در جنگ هم ما شاهد قرارگاه ها و اینطور فعالیت ها بودیم مثال بارز آن ساخت پانزده هزار سنگر فلزی بود که برای عملیات فاو تاسیس شد این سنگر ها اگر قرار بود در کارخانه جات دولتی درست بشود بیش از یک سال زمان می برد اما در فاصله سه ماه اینها توسط نیروهای مردمی در اقصا نقاط کشور در همین کارخانجات و کارگاه های تولیدی که خود مردم داشتند توزیع شد مردم تولید کردند و این توسط خود نیروهای مردمی حمل شد تا اهواز و توسط نیروهای مهندسی جنگ رفت و به کار گرفته شد
سوال: الان بیشتر فضای اقتصادی ویروس کرونا بیشتر از جانب دولت است و مطالبه ها از دولت است ما چطور می توانیم فضا را به سمت مردم بیاوریم مانند وقف که کمپینی راه انداخته شد که هر کسی با هر توانی می تواند وقف کند آیا ما در عرصه اقتصادی و کسب و کارهای آسیب دیده خود مردم چه کار می توانند بکنند؟
در مردم و حضور مردم در بحران چند نکته کلیدی هست یکی اینکه ماموریت باید از سمت حاکمیت بیاید یعنی خود نیروهای مردمی اگر به صرف اینکه بیایند در صحنه و با تشخیص خودشان کاری کنند این ممکن است حرکتی هم انجام بشود اما ماندگار نیست و حتی اولویت هم نباشد ما باید نقشه راه و ماموریت را از طرف حاکمیت و از طرف نهاد های مربوطه تهیه کنیم در اختیار مردم قرار بدهیم مثلا اگر قرار است نیروهای مسلح بیمارستان های صحرایی بسازند این ماموریت بیاید فرض کنید به مساجد و سایر خیریه ها به آنها ابلاغ بشود شرایط استاندارد هم بگویند قواعد هم بگویند مانند همان مثال سنگر های فلزی که نقشه از طرف جبهه اعلام بشود تا مردم سردرگم نشوند من شنیدم برخی این عزیزانی که شب ها خیابان ها را ضد عفونی می کنند جوی ها را نیز ضدعفونی می کنند حاکمیت فعالانه بگوید که اگر مثلا بیمار کرونایی در خانه هست چطور با آن مواجه بشویم این را مشخص کنند شرایط قرنطینه چطور است.
نکته ی دوم این است که نهاد هایی در بین مردم باید کار جمع کنندگی را انجام بدهند مساجد مثلا اتحادیه ها و تشکل های اقتصادی در بین کسبه الان کمیته امداد فراخوان زده اند به همه نیروهای تولید خودشان و گفتند هر کسی می تواند ماسک تولید کند اعلام کند به ما این کار خوبی است کسانی باشند که بتوانند تامین کننده مواد اولیه برای اینها باشند اینجا باید تشکل هایی باشند که من فکر می کنم تشکل های تولیدی اتحادیه ها انجمن ها این ها می توانند بهترین گزینه باشند بتوانند مواد اولیه را به سرعت در اختیار بگذارند پس آند تقسیم کار نهادی باید انجام بشود بین فعالین مردمی بحث وقف را که گفتید مثلا بسیج بشوند و انواع روش های وقف را اعلام کنند از توزیع اقلام بهداشتی تا وقت گذاشتن برای رسیدگی به بیماران تا وقت گذاشتن برای ضد عفونی یا وقت گذاشتن برای نیروهایی که می توانند بروند برای کمک به این قرارگاه ها و نیروهای پلیس برای کنترل تردد ها تا وقف موقت مکان که اقلام تولید و توزیع بشود.
یا همین فروش اینترنتی در بحث اقتصادی عرض کردم من در خراسان جنوبی با دوستان شور کردیم دیدیم برای تولید ماسک حدود 10 ملیون ماسک برای خراسان جنوبی نیاز داریم و دیدیم که اگر بخواهیم این را تامین کنیم باید خود تولید کنند های استان را بسیج کنیم با کمیته امداد صحبت کردیم با مراکز دیگر دیدیم ظرفیت تولیدی چقدر داریم حتی من برای دستگاه تولید آن با تهران مذاکره کردم دوستان گفتند دستگاه تولید هست که می تواند در روز سی هزار تولید کند به صورت انبوه البته برای مصرف عمومی مردم نه برای بیمارستان این را می شود به راحتی با یک سازماندهی انجام داد. این را بشود ان شاءلله کارگردانی کنیم برای عوامل مختلف این کار شدنی است وگروه های جهادی و بسیج می توانند با یک مدیریت صحیح انجام دهند.
1399/01/05 - 07:03
