خبرنامه دانشجویان ایران: علی خضریان// در زمانی‌که غرب در پیش‌بینی‌ها و نظریه‌هایش سکولاریسم را آینده محتوم جهان می‌پنداشت؛ انقلاب اسلامی با پشتوانه اجتماعی، سیاسی و فکری مردم بر مبنای دین در جامعه‌ای شکل گرفت که نه‌تنها نظامی سکولار بر آن حاکم بود، بلکه حمایت دولت‌های سکولار غربی را نیز همراه داشت.
انقلاب اسلامی با اتکای به رفراندوم عمومی برای نظام‌سازی جدید مبتنی بر دین و مردم‌سالاری که تحت عنوان «جمهوری اسلامی» بروز می‌کند؛ علاوه بر ایجاد چالش بر سازمان مشروعیت‌بخش سکولار، برگ برنده این اندیشه را که تحت عنوان دموکراسی در اختیار دارد، از انحصار سکولاریسم خارج می‌کند.
گذشت بیش از ۴ دهه از تجربه جمهوری اسلامی ثابت می‌کند که مردم سالاری دینی صوری نیست و در تمام این سال‌ها مردم با رأی به افراد و دیدگاه‌های مختلف و بعضا متضاد با هم، اختیار تصمیم و عمل در دولت و مجلس را به ایشان سپردند و آنچه که مردم خواسته‌اند، محقق شده و نمود واقعی داشته است.
تجربه مردم‌سالاری دینی توانسته کلیت مبانی معرفتی، فکری و نمودهای عملی و عینی تفکر و اندیشه مدرن را به چالش بکشد و غرب با تمام قوا می‌خواهد در مقابل این الگو بایستد. لذا هرگونه دشمنی در ایجاد جنگ سخت و نرم و تحریم کمرشکن در مقابل این نظام سیاسی نیز به همین دلیل شکل گرفته است.
