به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایلنا، علیرضا فغانی داور بین المللی فوتبال ایران اوایل سال گذشته تصمیم به مهاجرت از ایران گرفت. فغانی به همراه خانواده‌اش به کشور استرالیا رفت و وی این روزها در کشور استرالیا مشغول قضاوت است. با داور موفق ایرانی درباره اتفاقات سال گذشته و اهدافش در سال جدید گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید:
سال 98 برای شما چطور گذشت؟
مثل تمام سال‌ها بود؛ درگیر زندگی و فوتبال بودیم و تفاوتی نداشت.
برای شما اما شرایط متفاوت بود و تصمیم به مهاجرت گرفتید؟
این یک تصمیم برای آرامش و آسایش خانواده‌ام بود و از بابت آن خوشحالم. از این نظر شرایط برای من متفاوت بوده و این اتفاق صورت گرفته است که امیدوارم سال بعدی پر از خاطره‌های خوب برای همه باشد.
تا بحال حسرت چیزی را داشتید؟
نه، فکر نمی‌کنم. طی این سال‌ها به تمام آن چه نیاز بوده رسیدیم و هر چیزی که رقم خورده است گذشته و دیگر برنمی‌گردد.
شرایط در استرالیا چطور است؟
خداراشکر که در استرالیا خبری از حاشیه نیست و همه چیز بی حاشیه است که می‌توانیم به راحتی کارمان را انجام بدهیم و وقت بیشتری برای خانواده داریم.
اگر به گذشته برگردید دوباره داوری را انتحاب می‌کنید؟
معلوم نیست، نه اینکه الان چنین شرایطی داشته باشم و بخواهم دوباره بگویم که داوری را انتخاب می‌کنم؛ بستگی دارد شاید شرایط متفاوت بود و تصمیم متفاوتی می‌گرفتم. از جایگاهی که دارم لذت می‌برم و حسرت چیزی را ندارم.
حتی فینال جام جهانی؟
نه، آن هم برای من حسرت نیست. اینکه در جام جهانی حضور داشتم و قضاوت کردم برای من یک آرزوی بزرگ بود و اینکه در فینال حضور نداشتم چندان مهم نیست.
زیباترین فیلمی که دیدید؟
من فیلم‌های به روز را زیاد دنبال می‌کنم و به نوعی می‌گویم که عاشق تماشای فیلم هم هستم اما زیاد اسم فیلم در ذهنم نمی‌ماند. در سینمای ایران کار بازیگرهای جوان را دنبال می‌کنم.
علاقه دارید با کدام آدم مشهور در دنیای ملاقات کنید؟
نه تا به حال به این فکر نکردم. در دنیای داوری هم همه را دیدم و حتی کولینا هم به ایران آمده بودم و با هم ملاقات داشتیم.
سخت‌ترین تصمیمی که گرفتید چه بود؟
سخت ترین به نظرم همین بحث مهاجرت بود. چون جنبه‌ها و بحث‌های مختلفی داشت.
چه آرزویی برای سال جدید دارید؟
نه، به غیر از سلامتی و موفقیت و تندرستی برای همه آرزوی دیگری ندارم.
بیشترین عیدی که گرفتید را به ذهن دارید؟
عیدی یادم نیست و بیشتر بحث معنوی دید و بازدید بود که کرونا کاملا آن را از بین برده و امسال از دید و بازدید خبری نیست. بیشتر اما عیدی‌هایی را دوست داشتم که در قرآن می‌گذاشتند و این رسم زیبای بزرگترها بود.
