به گزارش خبرنگار صنفی - آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ از ابتدای اسفندماه بود که به فاصله چند روز، برخی دانشگاه‌ها سامانه‌های الکترونیکی داخلی خود را فعال کرده و در اطلاعیه‌ای از آمادگی برای این نوع آموزش خبر دادند؛ برخی دیگر اما، به دلیل آماده نبودن زیر ساخت‌ها، این اقدام را دیرتر کلید زدند؛ به طور مثال واحدهای دانشگاه آزاد، آموزش‌های خود را از شنبه ۱۷ اسفند آغاز کردند اما تقریبا این یک شوی تبلیغاتی بیشتر نبود.
در حال حاضر تقریباً اکثر دانشگاه‌های بزرگ کشور این شیوه را برای جبران عقب‌ماندگی‌های درسی دانشجویان انتخاب کردند اما به گفته مسئول کارگروه آموزش‌های الکترونیکی وزارت علوم، بالای ۹۰ درصد دانشگاه‌های جوان و کوچک، از زیر ساخت آموزش مجازی برخوردار نیستند و این به معنای تعطیلی آموزش در این دانشگاه‌ها تا اطلاع ثانوی است!
دانشگاه آزاد، دانشگاه های غیرانتفاعی، برخی واحدهای دانشگاه پیام نور، دانشگاه علمی کاربردی و حتی دانشگاه های دولتی نیز تماما نتوانسته اند این آموزش مجازی را آنچنان که باید و شاید است برای دانشجویان به وجود بیاورند؛ اساتید نیز در این میان اما گلایه هایی دارند که برخی در گفت و گو با «خبرنامه دانشجویان ایران»، مشکلات این نوع آموزش را در میان گذاشته اند.
آموزش مجازی با اینترنت یکسان امکان پذیر است
محسن عباسی معاون سابق مالی و عضو هیات علمی دانشگاه گلستان با اشاره به اینکه این شیوه، دانشگاه‌ها را در مسیر جدیدی در حوزه آموزش قرار داده و حرکت مثبتی به شمار می‌رود، می گوید: قطعا با توجه به اینکه در کل کشور میزان دستیابی مردم به اینترنت متغییر است برگزاری کلاس های مجازی و آنلاین به این صورت ناگهانی در تمام کشور اصلا کارایی ندارد از طرفی دیگر این کلاس‌ها برای تمامی دروس برگزار نمی‌شود و برخی دانشجویان و حتی اساتید بلاتکلیف مانده اند. در حال حاضر در برخی شهرهای استان گلستان که تعدادی دانشگاه وجود دارند بستر داخلی برای آموزش مجازی وجود ندارد و اساتید مجبورند از شبکه‌های خارجی مثل واتس اپ و تلگرام استفاده کنند و هیچ وقت اساتید نیز راضی به تدریس در چنین شرایطی نیستند.
.jpg)
او ادامه می دهد: همانطور که قبلا عنوان کردم در کل کشور سرعت اینترنت یکسانی وجود ندارد و حتی برخی ها نیز امکاناتی نظیر لب تاب و رایانه ندارند که بتوانند از آموزش مجازی بهره ببرند در حالی که تقریبا تمام فایل های آموزش مجازی الزاما با سیستم های رایانه ای انجام می گیرد و گوشی ها قادر نیستند این نیاز را مرتفع سازند و به دلیل قطع و وصل شدن‌های پی در پی، امکان دیالوگ و مکالمه دو طرفه در این نوع از آموزش‌ها برای دروس تخصصی وجود ندارد. برای مثال می توانید به سراغ برخی مناظره ها یا مطالبی که در شبکه های اجتماعی به صورت دونفره انجام می گیرد بروید و آن ها را ملاحظه کنید ببینید مثلا در شهر تهران با شهر یاسوج وقتی دو نفر مکالمه تصویری دارند چقدر در نوع سرعت اینترنت تفاوت وجود دارد.
قمبری: پهنای باند ضعیف است
قمبری عضو هیات واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد نیز در این خصوص می‌گوید: به دلیل پهنای باند ضعیف، بسیاری از دانشجویان نتوانسته‌اند وارد کلاس‌ها شوند و برخی که با اساتید خود در ارتباط هستند درخواست برگزاری کلاس را در شبکه های اجتماعی دادند از طرفی دیگر تاکنون برای تعداد اندکی از دانشکده‌ها این کلاس‌ها برگزار شده است و آنان نیز البته در این شرایط همان را غنیمت شمرده اند اما باید این را به مسئولان گوشزد کرد که به یکباره و طرف مدت یکماه نمی توان کل کشور را وادار به آموزش مجازی کرد اصلا مگر همچین زیرساختی در کشور وجود دارد؟
وی افزود: بسیاری از اساتیدِ رشته‌های معارف، هوافضا، مهندسی مواد، مکانیک و شیمی از طریق پیام رسان تلگرام با دانشجویان در ارتباط هستند و برخی دیگر نیز از طریق لایو اینستاگرام آموزش می‌دهند. دانشگاه علوم و تحقیقات حدود ۵۲ هزار دانشجو دارد و قطعاً محدودیت در پهنای باند، این اجازه را نمی‌دهد که آموزش مجازی به خوبی اجرایی شود. در اینکه آموزش مجازی بسیار مفید است شکی نیست اما زمانی این شرایط فراهم است که هم دانشجو و هم اساتید بتوانند از آن استفاده کنند.
این عضو هیات علمی ادامه داد: در دانشگاه آزاد واحد الکترونیکی این زیرساخت و امکانات را دارد و دانشجویان و اساتیدی که در این واحد مشغول هستند همه به نوعی انتخاب کرده اند که در آن شرایط تحصیل و تدریس کنند اما این فقط برای آن دسته است و نمی توان برای همه ی آموزش عالی این شیوه را به کار بست.
او با اشاره به اینکه شبکه های اجتماعی داخلی نیز نتوانسته اند تاکنون در این زمینه طرحی ارائه دهند افزود: در ابتدای ورود این ویروس به کشور تعدادی از اساتید طی همفکری به نظرشان رسید که از شبکه های اجتماعی برای الباقی تدریس خود استفاده کنند و دانشجویان را موظف کنند در همان ساعتی که کلاسشان به صورت حضوری برگزار می شد در یکی از پیام رسان ها حاضر باشند و یک ساعت برای آنان آموزش ارائه شود اما از سوی دانشگاه اعلام شد که از شبکه های داخلی استفاده کند در حالی که این شبکه های اجتماعی داخلی ظرفیت این کار را ندارد، حتی خارجی ها نیز چندان در این زمینه موفق نبوده اند اما چون فراگیری این شبکه ها بین دانشجویان بیشتر است چاره ای جز این انتخاب نبود که البته در نهایت ما نتوانستیم این شیوه را نیز امتحان کنیم.
او ادامه می دهد: ما به جای آنکه بخواهیم از شنبه مردم در محل کار و فعالیت خود حاضر شوند چاره ای جز تعطیلی همگانی نداریم، زمانی که این تعطیلی همگانی انجام شود آنوقت می توان به سراغ فالیت های دورکاری و آموزش مجازی رفت. در این شرایط که کارمندان باید باشند و دانشجویان نباید باشند، اساتید باید باشند و دانشجویان نباشند اصلا مدیریت صحیحی اعمال نشده است.
* گزارش از یزدان محمدی
