به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ورزش سه، در آن روزها استقلال از ۸ بازی، صاحب ۷ برد و یک مساوی (مقابل سپاهان) شده بود و مجموعه ای توقف ناپذیر جلوه می کرد. تیم سیری ناپذیر استراماچونی، حریفان را یکی پس از دیگری شکست می داد و رویای قهرمانی برای هواداران قابل تحقق تر از همیشه به نظر می رسید.
اما درست از بازی بعدی بود که قهر استراماچونی، این تیم را دچار حاشیه های بی شمار کرد. یک مساوی بدموقع در دقایق پایانی مقابل پیکان که با اشتباه داوری همراه شد، استقلال را فقط یک هفته صدرنشین نگه داشت و در روزهایی که پرسپولیس بی وقفه حریفانش را شکست می داد، دو باخت مقابل ماشین سازی و گل گهر باعث شد استقلال از صدر جدول فاصله بگیرد.
*آیا رویای قهرمانی هنوز برای استقلال زنده است؟
حتی اگر فرض کنیم استقلال در بازی عقب افتاده فولاد را شکست دهد، باز هم ۸ امتیاز با پرسپولیس فاصله دارد. اگر میانگین امتیازهایی که پرسپولیس در ۲۱ بازی به دست آورده را ملاک قرار دهیم، شاگردان فرهاد مجیدی برای رسیدن به قهرمانی باید از ۱۰ بازی، ۳۰ امتیاز بگیرند. یعنی ده برد پیاپی! این اتفاقی است که تا به حال در تاریخ لیگ برتر رخ نداده و هیچ تیمی نبوده که در ادوار مختلف، ۱۰ بازی پیاپی را با برد تمام کند. اما اگر پرسپولیس مثل فصل گذشته در اواخر لیگ لغزش داشته باشد، شاید این فاصله جبران شدنی باشد.
به بیان ساده تر، قهرمانی استقلال فقط در صورتی محقق می شود که دو شرط به صورت همزمان محقق شود؛ اول اینکه استقلال در ۱۰ بازی حداقل ۲۵ تا ۲۷ امتیاز بگیرد و دوم، پرسپولیس در ادامه راه، امتیازهای زیادی از دست بدهد. اما بیایید ببینیم استقلال در دوره های گذشته، وقتی در کورس قهرمانی بوده، در ۱۰ هفته پایانی لیگ در دوره های گذشته چه عملکردی داشته؟
*امیر قلعه نویی؛ یک سال مقتدر، یک سال لرزان
در لیگ دوازدهم (فصل ۹۱-۹۲) استقلال در هفته بیست و نهم قهرمانی اش را قطعی کرد و بازی آخر این تیم مقابل پگاه گیلان، تشریفاتی بود اما در فصلی که پرسپولیس به مقام هفتم رسید، در ۱۰ دیدار صاحب ۷ برد و ۳ مساوی شد تا بالاتر از تراکتور و سپاهان، فاتح لیگ شود. در آن دوره که استقلال، امیر قلعه نویی را روی نیمکت مربیگری داشت، در هفته های پایانی فقط به سپاهان، نفت تهران و صبا امتیاز داد تا میانگین ۲.۴ امتیاز برای هر بازی را ثبت کند. این آخرین قهرمانی استقلال تا امروز، در لیگ برتر است.
در لیگ سیزدهم اوضاع دقیقاً برعکس شد. استقلال با قلعه نویی و یک تیم پر ستاره، لیگ را بسیار خوب شروع کرده بود، امیدوار بود که از عنوان قهرمانی اش دفاع کند اما در ۱۰ هفته پایانی، اوضاع به کلی تغییر کرد و فصل را به شکلی کابوس وار به پایان رساند. آبی ها در فصل ۹۲-۹۳ تا شروع هفته بیستم، صدرنشین بودند اما در هفته های پایانی فقط صاحب ۴ برد شدند و ۳ شکست مقابل ملوان انزلی (۴-۲)، نفت تهران (۱-۰) و تراکتور (۳-۱) کافی بود تا استقلال در پایان فصل به رده پنجم سقوط کند. استقلال در آن سال اگر در هفته آخر مقابل تراکتور پیروز می شد، فصل را با نایب قهرمانی تمام می کرد اما تیمی که فروپاشیده شده بود، در ۱۰ بازی آخر به میانگین ضعیف ۱.۵ امتیاز برای هر بازی رسید تا جام را به فولاد خوزستان واگذار کند که در همین مقطع از فصل ۲۱ امتیاز کسب کرده بود.
*علی منصوریان؛ بیدار شدن دیرهنگام
در لیگ شانزدهم، باز همان سنت بد شروع کردن لیگ ادامه داشت و استقلال در ۵ هفته ابتدایی، فقط باخت و مساوی کرد. در همان شروع لیگ اما پرسپولیس با برانکو، امتیاز جمع می کرد و همین روند را تا هفته بیستم ادامه داد. به طوری که پرسپولیس تا این مقطع فقط یک بار شکست خورده بود و فاصله ای بعید با دیگران ایجاد کرده بود. استقلال که علی منصوریان را به عنوان سرمربی در اختیار داشت، خیلی دیر از خواب بیدار شد و در ۱۰ بازی آخر، کاملاً متحول شد. ۷ برد، ۲ مساوی و فقط یک شکست مقابل تراکتور، اگرچه برای رسیدن به صدرجدول ناکافی بود اما باعث شد استقلال با کسب میانگین ۲.۳ امتیاز در هر بازی، بالاتر از تراکتور به عنوان نایب قهرمانی برسد.
*وینفرد شفر؛ بهترین ۱۰ هفته استقلال
سال بعد یعنی فصل ۹۶-۹۷ همان حکایت شروع ناامید کننده باز هم گریبان استقلال را گرفت. نتایج ضعیف و تحمل ۴ شکست در ۷ بازی ابتدایی، به اخراج علی منصوریان و استخدام وینفرد شفر منجر شد. در نیم فصل دوم، استقلال تبدیل به یک تیم فوق العاده شد که در ۱۰ بازی آخر صاحب ۸ برد و ۱ مساوی شد تا در پایان در جایگاه سوم جدول قرار بگیرد. تنها شکست استقلال در ۱۰ هفته پایانی هم در شرایطی رقم خورد که آبی ها با گل وریا غفوری از ذوب آهن پیش بودند اما دو گل در نیمه دوم از استنلی کی روش و محمدرضا حسینی که این آخری در دقیقه ۹۲ به ثمر رسید، جای برنده و بازنده را عوض کرد. با این حال وینفرد شفر در ۱۰ بازی به میانگین ۲.۵ امتیاز برای هر بازی رسید که در مقیاس فوتبال ایران، یک عدد رویایی است.
*فرهاد مجیدی به میانگین بالاتری می رسد؟
طعنه آمیز است که استقلال در لیگ نوزدهم از سنت «شروع ناامید کننده» عدول نکرد و با استراماچونی هم ۵ هفته ابتدایی را بدون برد پشت سر گذاشت. با این تفاوت که مربی ایتالیایی که در اوج محبوبیت ایران را ترک کرد و حالا فرهاد مجیدی برای اینکه رویای قهرمانی استقلال را همچنان زنده نگه دارد، باید به میانگین امتیازی فراتر از قلعه نویی، منصوریان و شفر برسد.
قلعه نویی در استقلال به میانگین ۲.۴ امتیاز برای هر بازی، منصوریان به میانگین ۲.۳ و شفر به ۲.۵ رسیده و اگر فرض کنیم پرسپولیس در ادامه راه و در ۹ هفته باقی مانده چند بار متوقف شود، فرهاد باید احتمالاً به میانگین ۲.۷ امتیاز برای هر بازی نزدیک شود. یعنی ۹ برد و یا ۸ برد و ۲ مساوی. کاری که باتوجه به چند ماه تعطیلی لیگ و این بدن های ناآماده و سکوهای خالی از تماشاگر، نشدنی نیست اما بسیار بسیار دشوار است.
اگر لیگ ادامه پیدا کند استقلال باید به ترتیب با فولاد خوزستان، سایپا، پارس جنوبی جم، تراکتور، نفت آبادان، نساجی، سپاهان، شهرخودرو، پیکان و شاهین بوشهر بازی کند. آیا فرهاد مجیدی می تواند در این شرایط غیرطبیعی ناشی از ویروس کرونا، یکی از بزرگترین شگفتی های تاریخ فوتبال ایران را رقم بزند؟
