به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سیدجلیل میرمحمدی نماینده مردم یزد در مجلس یازدهم و رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی در گفت‌وگو با بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی؛ به سؤالاتی پیرامون حوزه نظام سلامت و نقش مجلس شورای اسلامی در این خصوص پاسخ داد. متن کامل این گفت و گو در ادامه آمده است:
نظرتان در مورد ترکیب کمیسیون بهداشت از حیث تعداد پزشکان چیست؟
یک دست پزشک بودن کمیسیون قطعاً به نفع مردم نیست؛ چون در این صورت کمیسیون نمی‌تواند در همه موضوعات، نظر تخصصی کارشناسانه و بدون تعارض منافع بدهد. نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، این است که کمیسیون بهداشت در تمامی مسائل حوزه سلامت نقش دارد و یک دست پزشک بودن کمیسیون، مانع عملکرد آن در بخش‌های غیردرمانی مثل آموزش، امداد، هلال احمر، بهزیستی و بهداشت خواهد بود.
ضرورت تغییر دیدگاه مسئولین و مردم نسبت به سلامت
میرمحمدی در این باره گفت: سالیان سال است که روح حاکم بر اسناد بالادستی سلامت، مبتنی با پیشگیری است؛ اما تصمیمات این حوزه من‌جمله تصمیات مربوط به کمیسیون بهداشت، عمدتاً ناظر به حوزه درمان بوده است. دلیل این امر، به جز پزشک سالاری و تعارض منافع که مورد تأکید کارشناسان سلامت نیز هست، رویکرد مردم و مسئولین مردمی و دولتی به حوزه سلامت است. مردم بیشتر مطالبه حوزه درمان را دارند، خیرین در حوزه درمان (تجهیزات، دارو، ساخت بیمارستان و...) فعالیت می‌کنند، وقتی صحبت از دیابت یا بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شود، نگاه‌ها فقط به سمت متخصص قلب یا غدد است و موارد بسیار دیگر... که نشان از این امر دارد. در مسئله کرونا نیز اقدامات بسیار ارزشمندی در حوزه درمان داشتیم؛ اما توجه به حوزه بهداشت و پیشگیری کم بود.
در صورتی که راه درست، توجه بیشتر مردم و مسئولین به حوزه بهداشت و پیشگیری، سرمایه‌گذاری خیرین در طرح‌های پژوهشی و بهداشتی، تلاش بیشتر برای مبارزه با بیماری‌های مزمن از طرق غیردرمانی و... است.ویژگی حوزه درمان این است که هرچه پول خرج آن شود، نیاز به پول تمام نمی‌شود؛ اما سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی بلند مدت در حوزه بهداشت، تأثیرات شگرفی خواهد داشت.
در بحث نظارت، کمیسیون بهداشت مجلس دهم، علی‌رغم وجود طرح‌های بسیار در حوزه تخصیص اعتبارات، عملکرد خوبی نداشت. به نظرشما علت چیست و چه باید کرد؟
بحث نظارت مجلس، که مورد مطالبه جدی رهبری هم است، حتی در زمینه نظارت مجلس به خود و ایجاد شفافیت درست پیگیری نشد. وقتی مجلس در نظارت بر خود ضعیف باشد، چه توقعی از نظارت بر سایر نهادها و دولت است؟
بخشی دیگر از عدم موفقیت مجلس در نظارت، ناشی از ابزار ناکافی و استفاده نادرست از ابزارهاست. اگر مجلس بدون حب و بغض سیاسی، تعارض منافع و لابی‌گری عمل کند، نه تنها نظارت آن مؤثر خواهد بود؛ بلکه تبدیل به نوعی حمایت درست از دولت نیز خواهد شد.
با توجه به اهمیت کمیسیون بهداشت و خصوصاً ریاست آن، نظر شما در رابطه با ویژگی‌های مورد نیاز رئیس کمیسیون بهداشت چیست؟
به نظر بنده، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان باید:
-تجربه عملیاتی داشته باشد و واقعاً کار کرده باشد؛ نه اینکه صرفاً سابقه حضور در پست مدیریتی و اجرایی را داشته باشد. عملکرد او باید شفاف و قابل دفاع باشد.
-رئیس کمیسیون نباید هیچ‌گونه تعارض منافعی داشته باشد، البته این مورد در رابطه با سایر اعضا نیز صادق است؛ اما در مورد رئیس کمیسیون اهمیت ویژه‌ای دارد.
-جانانه برای رسیدگی به مسائل کشور وقت بگذارد .
-واقعاً مدیر باشد؛ یعنی بتواند کمیسیون را از نظر کمی و کیفی مدیریت کند. کمی به این معنا که نمایندگان بیشترین حضور را در جلسات داشته باشند و کیفی به این معنا که نمایندگان همگی در جلسات و هنگام بررسی طرح‌ها صاحب نظر باشند.
-قدرت جذب گروه‌های مختلف فنی و باتجربه در حوزه‌های مختلف را داشته باشد. باید تیم‌های کارشناسی در حوزه‌های مختلف سلامت (و نه فقط درمان) با او در ارتباط باشند.
-و در نهایت استفاده بهینه از اسناد بالادستی سلامت برای اطمینان از عدم انحراف فعالیت‌های کمیسیون
