به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، چند سال است که بخش خصوصی با همکاری تأمین اجتماعی به جمع‌آوری پلاسما در کشور فعالیت دارد. به رغم اینکه شرکت‌های جمع آوری کننده پلاسما در کشور هر سال وعده تأسیس کارخانه تولید داروهای مشتق از پلاسما را می‌دهند اما ایران هنوز به جرگه تولیدکنندگان داروهای مشتق از پلاسما نپیوسته است.
محمود هادی پور داروساز و کارشناس پلاسما، نسبت به سیاست پلاسمایی ایران انتقاد کرد و گفت: این سیاست از ابتدا بر مبنای غلطی بنیان نهاده شد. زیرا در جهان، کشورها از دو مقوله سیاست اقتصادی و سیاست سلامت محور، تبعیت و پیروی می‌کنند.
وی افزود: الگوی سیاست اقتصادی پلاسما بر مبنای تولید دارو است و اگر ظرفیت تولید ایجاد شده در یک کشور بیش از پلاسمای جمع‌آوری شده از طریق داوطلبانه باشد، به شرکت‌ها اجازه می‌دهند که پلاسما را از طریق پرداخت پول با در نظر گرفتن ضوابطی جمع‌آوری کنند تا ظرفیت تولید به دلیل کمبود ماده اولیه معطل نماند. اما اولویت همیشه با سلامت است.
هادی پور ادامه داد: سازمان‌های بین‌المللی مهم مانند سازمان بهداشت جهانی یا انجمن بین المللی انتقال خون به دلیل خطر انتقال بیماری‌های نوظهور از طریق پلاسما پولی بر داوطلبانه بودن اهدا اعم از خون، پلاسما، سلول‌های بنیادی و عضو تأکید دارند.
این کارشناس داروسازی جامعه نگر، معتقد است که حتی در کشورهای واجد صنعت تولید داروهای پلاسمایی اولویت با پلاسمای داوطلبانه است. به عنوان مثال یک شرکت دولتی در هلند یکی از شرکت‌های بزرگ جهان است و واجد بخشی در بلژیک به نام کاف (CAF) است.
وی افزود: پلاسمای جمع‌آوری شده از طریق پولی در ایران برای استحصال به این بخش ارسال می‌شد ولی در خود کشور هلند جمع‌آوری پلاسما به طریق پولی جایز نیست. مشخص است که سیاست‌گذار هلندی تلاش می‌کند به رغم حفظ صنعت پلاسمایی خود، داروی مورد نیاز جامعه اش را از طریق پلاسمای داوطلبانه تهیه کند. همین موضوع در مورد شرکت بزرگ اسپانیایی صادق است. به رغم اینکه صاحبان این غول پلاسمایی جهان از نفوذ سیاسی بالایی در کشور خود برخوردارند و در جمع آوری پلاسما پولی در آمریکا بسیار موفق بوده‌اند، موفق به کسب مجوز جمع آوری پلاسما با پرداخت پول در اسپانیا نشده‌اند.
هادی پور در خصوص تأکید موافقان جمع‌آوری پلاسما پولی بر مثال آمریکا، گفت: شکی نیست که آمریکا پیشتاز جمع‌آوری پلاسما پولی در جهان است ولی تفکر اقتصادی در آمریکا حتی قابل تعمیم به کشورهای صنعتی و توسعه یافته نیست چه برسد به ایران. در آمریکا بخش خصوصی مقدس است و این تقدس ریشه در اندیشه بنیانگذاران جامعه آمریکا دارد. بنابراین افزایش ثروت حد و حصر سلامت را نمی‌پذیرد. به همین دلیل مثلاً وقتی کانادا قیمت داروها در کشورهای دیگر را در کمیته حق مؤلف و مخترع مبنا قرار می‌دهد دو کشور آمریکا و سوئیس را از جدول حذف می‌کند. حتی با فرض قابل تعمیم بودن الگوی آمریکایی به سایر کشورها، باز هم آمریکا در زمره کشورهایی است که واجد صنعت پلاسما است و به اندازه توفیق در جمع‌آوری پلاسما در تولید داروهای مشتق از پلاسما نیز به موفقیت دست یافته است. یعنی در آمریکا پلاسما برای مصرف در خطوط تولید داروی پلاسمایی جمع آوری می‌شود و داشتن صنعت پلاسما شرط لازم برای جمع آوری پلاسما پولی است. هرچند در خود آمریکا هم فریادهای مخالفی وجود دارد که پرداخت پول به اهداکنندگان مکزیکی در شهرهای مرزی را به باد انتقاد می‌گیرند.
این داروساز اضافه کرد: در کشورهای در حال توسعه دو تجربه مشهود از پلاسما پولی وجود دارد که هم در چین هم در روسیه تجارب ناموفق و زیان آوری بوده‌اند. همچنین نگرانی در زمینه گسترش پلاسما پولی تنها به مسئله خطر بیماری‌های نوظهور خلاصه نمی‌شود. بسیاری از کشورها مانند فرانسه و کانادا نگرانند که پلاسما پولی بر انگیزه مشارکت در اهدای داوطلبانه در کشور اثر منفی داشته باشد. تجربه آمریکا ثابت کرده است که به دلیل گسترش پلاسمای پولی رغبت جوانان به اهدای داوطلبانه خون به شدت کاهش یافته است.
وی ادامه داد: ایران از جمله کشورهایی است که سرمایه اجتماعی بسیار محدود دارد، جذب جوانان به اهدا خون به کندی انجام می‌شود و جمعیت اهداکنندگان مستمر بیشتر ناشی از حس همبستگی دوران جنگ بوده است. به همین دلایل پلاسما پولی می‌تواند بر آینده اهدای داوطلبانه در کشور سایه منفی بیاندازد، در مقابل نگرانی افرادی که می‌گویند حذف پلاسما پولی در مدیریت قبلی سازمان انتقال خون موجب کاهش دسترسی بیماران به داروهای مشتق از پلاسما شده است.
این داروساز گفت: این حرف‌ها اساساً جنبه منطقی نداشت و با واقعیت فاصله زیادی دارد. جمع آوری پلاسما از طریق فرزیس در دنیای مدرن از وظایف سازمان‌های انتقال خون است. اتفاقاً همان‌هایی که می‌گفتند پلاسما فرزیس وظیفه سازمان انتقال خون نیست و راه اندازی مراکز جامع خارج از وظایف فطری این سازمان بوده، در کوتاه مدت همه مراکز جامع سازمان و پلاسما فرزیس آن را با استناد به اساسنامه سازمان انتقال خون در پاندمی کرونا بازگشایی کردند و در این میان رسانه و سازمان مردم نهادی که تعطیلی پلاسما فرزیس سازمان را به عنوان «پایان یک سیاست غلط» جشن گرفته بودند، در مقابل این چرخش ۱۸۰ درجه‌ای روزه سکوت گرفته‌اند.
