به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از برنا، "جمهوری اسلامی در چشم دشمنانش هیبت دارد؛ این هیبت ناشی از چیست؟
ناشی از امثال حقیر و مانند اینها است؟ ابداً، این ناشی از مردم است، ناشی از این حضور عظیم مردمی است، ناشی از این احساسات و عواطفی است که خودش را در همه‌ی عرصه‌ها و صحنه‌های حضور نشان میدهد؛ بنده این را میگویم؛
نیایند حرفی را که بنده بصراحت بیان کرده‌ام، تعبیر کنند و تأویل کنند و بگویند «نخیر؛ مراد فلانی این است که این حضور مردم -فرض کنید- یک دولتی را سر کار می‌آورد که آن دولت [هیبت ایجاد میکند]»؛
نه آقا! دولت‌ها تأثیری ندارند.
[مگر] یادتان رفته که در دهه‌ی ۷۰، یکی از دولت‌های اروپایی، رئیس‌جمهور ما را متّهم کرد و به دادگاه احضار کرد؟
رئیس‌جمهور ایران را! با اینکه اتّفاقاً آن رئیس‌جمهور با آن دولت، روابطشان روابط خیلی نزدیکی بود؛ باهم پیام مبادله میکردند، نماینده میفرستادند، نامه میدادند، گاهی شاید تلفنی صحبت میکردند -حالا این تلفنی‌اش یادم نیست امّا مرتّب نامه و نامه‌نگاری- و او اظهارِ [دوستی میکرد]؛ همان دولت، رئیس‌جمهور ما را با وجود اظهار دوستی و ارادت و علاقه، در دادگاه‌های کشورش به‌صورت متّهم احضار کرد!
توی دهنش زدیم که عقب نشست؛ اگر توی دهنش نمی‌خورد، پیش می‌رفتند. دشمن، دشمن است؛ این دولت و آن دولت ندارد. اگر بتواند دشمنی کند، اگر بتواند زهرش را بریزد، می‌ریزد؛ ملاحظه‌ی هیچ‌کس را هم نمی‌کند.
ملاحظه‌ی لفّاظی و زبان‌بازی و موضع‌گیری سیاسی و مانند اینها را هم اصلاً نمی‌کند؛ دشمن است دیگر. آن چیزی که مانع می‌شود دشمن اِعمال دشمنی کند، ترس از حضور مردم است".
