به گزارش خبرنگار صنفی آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دانشجویان مقطع فیزیوپات پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (ورودی های بهمن ۹۵ و مهر ۹۶) در اعتراض به نبود یک برنامۀ منسجم و منطقی در امور آموزشی و امتحانات، حذف ترم را به ادامۀ شرایط موجود ترجیح دادند.
اگرچه در هفته ها و روزهای منتهی به این تصمیم جمعی، نمایندگان این ورودی ها در مراجعات متعددی اعتراضات خود را نسبت به نبود یک برنامۀ منسجم و هماهنگ برای ارائه و ارزشیابی دروس این مقطع حساس و پر اهمیت از آموزش پزشکی عمومی بیان کرده بودند، حاصل کار به شدت با آن چه خواست دانشجویان درخواست داشتند، متفاوت بود.
خواسته دانشجویان چه بود؟
به گفتۀ نمایندۀ دانشجویان اگرچه در آغاز هدف از بیان دغدغه ها و اعتراضات دانشجویان، تلاش برای «بهبود کیفیت برگزاری کورس ها و هماهنگی بیشتر اساتید و ارائه دهندگان دروس مختلف» بود، اما در ادامه و با تعلل مسئولین امر در واحد آموزش پزشکی عمومی این دانشکده، همۀ آنچه دانشجویان می خواستند -و یا دستکم می توانستند بدان دست یابند- یک «برنامۀ امتحانی منطقی» بود که فرصت مطالعۀ مکفی و مناسب را در اختیار آنان قرار دهد. متأسفانه حتی این خواسته نیز به نتیجه نرسید.
اهمال و تکاهل مسئولین در واحد آموزش پزشکی عمومی سبب شد که تاریخ آغاز امتحانات این دو مقطع، دو مرتبه و هر مرتبه به مدت یک هفته به تأخیر افتد. در ادامه و با اقدامات عجیب در معاونت آموزشی دانشگاه، این بار تاریخ پایان امتحانات دستخوش تغییر شد و به ناگاه، بازۀ امتحانات برای دروسی که بعضاً حتی فایل های مقدماتی آنان نیز در سامانۀ آموزش مجازی بارگذاری نشده بود، به 30 روز تقلیل یافت. آنچه عمق خامی این تصمیم را نشان می دهد، تأکید شخص والیانی (مدیریت امور آموزشی دانشگاه) بر برگزاری مقطع فیزیوپات به صورت ترمی و نه به صورت کورسی بود. وی در دفاع از این گفتۀ خود بر این نکته تأکید داشت که «درنظر داشتن کیفیت آموزش و ارائه یا عدم ارائۀ دروس در حیطۀ وظایف بنده نیست و ما در کار سازمانی برای هر شخص قائل به تعهد هستیم».
به عبارتی، وی بدون ذکر هرگونه استدلال برای این گفته که «چرا باید دورۀ فیزیوپات که همواره به صورت کورسی برگزار و ارزشیابی می شد، به ناگاه باید در ساختار ترمی و محدود به بازۀ پایان ترم باشد»، بار هماهنگی بین بخشی و درون سازمانی را از دوش خود برداشته و عملاً لزوم برنامه ریزی جهت پیشگیری از تضرر دانشجویان را زیر سؤال می برند.
جالب آن که این دست استدلال «همراه با سلب مسئولیت از خویش و انگشت اتهام به سوی دانشجو دراز کردن» پیشتر از سوی رحیمی «معاونت آموزش پزشکی عمومی دانشکده» نیز شنیده شده بود.
وی نیز با بیان اینکه «در همۀ دانشگاه های دنیا در یکی دو ماه آغازین پاندمی، دانشگاه ها به حالت تعطیل و تعلیق در آمده اند»، اشاره کرده بود که دانشجویان نباید خواستار ارائۀ منسجم و برنامه ریزی برای برگزاری قانونمند ترم باشند و بهتر است درس ها را به صورت التقاطی و مشابه دوران علوم پایه بخوانند.
به زبان ساده، هر فایل از هر درسی که آپلود شد بخوانید و هرگز گمان نکنید که از داده (data) تا علم (knowledge) راه بسیار است!
در ادامه و با گذشت روزها از بی حرکتی فکری-عملی مسئولین، دانشجویان که خواستار یک برنامۀ امتحانی متناسب با شرایط فعلی «و با نظر به این قاعده که آموزش مجازی طبیعتاً نمی تواند جایگزین آموزش حضوری باشد»بودند، به ناگاه با یک برنامۀ از پیش تعیین شده و ناتراشیده مواجه شدند که به هیچ روی، دربرگیرندۀ خواسته های آنان نبود.
شایان ذکر است که برای دانشجویان این دوره، گذراندن واحدهای «معاینۀ فیزیکی 1 و 2» و «جراحی عملی» نیز در دستور کار قرار داشت؛ برگزای کلاس های عملی این دو درس در میانۀ بازۀ امتحانات -که گاه تا 8 ساعت از وقت دانشجو را می گیرد- منجر به فشردگی هر چه بیشتر این بازه می گردد. بماند که این نحوۀ برگزاری، بار آموزشی کلاس ها را نیز تحتتأثیر قرار میدهد.
طرفه آن که، این نحوۀ برگزاری کلاس های عملی خود حاکی از سیاست های دوگانۀ دانشگاهی است که قصد دارد امتحانات را مجازی برگزار کند اما در همان حین دانشجویی را که هیچ تجربۀ عملی بیمارستانی ندارد، به ناگاه مجبور به حضور در آن در میانۀ بحران کرونا می کند. اگر کسی در خلال این رفت و آمدها به بیماری مبتلا میشد، چه کسی قرار بود پاسخگو باشد؟! بهتر است این بحث مسکوت بماند که بیش از این، اطناب کلام رخ ندهد.
مجموعه دلایل حذف ترم دانشجویان
تغییرات متعدد برنامۀ امتحانات -که منجر به تخصیص زمان کمتر و بازۀ محدودتر برای هر درس میشد-، پاسخگو نبودن مسئولین، برخورد خلاف شأن عدهای از آنان -بطور نمونه تهدید خلاف قانون ملکی (مدیر ادارۀ آموزش دانشکده) مبنی بر عدم ارائۀ واحد به دانشجویانی که ترم را حذف کنند- و در نهایت انفعال نعمت بخش (ریاست دانشکدۀ پزشکی) سبب شد تا دانشجویانی که عمدتاً دغدغۀ یادگیری بیکیفیت در این ایام را داشتند، چارهای جز حذف ترم پیش روی خود نبینند.
همۀ این وقایع در حالی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان رخ داد که وزارت بهداشت، پیش تر و در اوایل تعطیلی دانشگاه ها تأکید کرده بود، انتظار برآنست که همکاری و انعطاف بیشتری از سوی دانشگاه ها دیده شود. اما آن چه اکنون فضای دانشگاه را آکنده کرده است، بی اعتمادی دانشجویان به مسئولانی است که حتی برای پیشگیری از امکان حذف ترم، جلسات خود را لغو و تصمیم گیری های خود را به «فردا و پس فردا» موکول می کردند تا اولین آزمون برگزار شود و امکان حذف ترم (که از سوی وزارت متبوع به دانشجویان اعطا شده است) از آنان سلب گردد.
