به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران گفت‌وگویی با عماد افروغ، جامعه شناس و نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
نمی‌توان به مردم گفت مراسم عزاداری امام حسین(ع) را برپا نکنند
- نمی‌گویم این قبیل مراسمات برگزار نشود. زیرا سنتی دیرینه است و عهد و پیمانی ریشه‌دار محسوب می‌شود که مردم با خدا و امام شهید خود بسته‌اند. هر ساله نیز این میثاق و عهد و پیمان تکرار می‌شود.
- نمی‌توان به مردم گفت مراسم عزاداری امام حسین(ع) را برپا نکنند. چنین امری شدنی نیست. ولی می‌توان این مسأله را مدیریت کرد. باید برپایی مراسم و حفظ موارد بهداشتی را با یکدیگر جمع و ادغام کرد.
- نباید این موضوع را رها کرده یا اینکه بگویند مراسمی نباشد. مخصوصا درباره عزاداری‌های امام حسین(ع) که تاریخ می‌گوید اگر منعی برایش وجود داشته باشد، واکنش‌های تندی به همراه خواهد داشت. در اینجا علما باید وارد قضیه شده و آگاهی‌بخشی کنند و شرایط خاص کرونایی را برای رعایت فاصله فیزیکی و موازین بهداشتی و همنوا با مسئولان بهداشتی کشور، گوشزد کنند.
- مسئولین باید با متولیان هیئات جلسه بگذارند و آن‌ها را توجیه کنند. تلویزیون و روزنامه‌ها نیز باید آگاهی‌بخشی کنند تا علاوه بر برگزاری مراسم، نکات بهداشتی هم رعایت گردد.
- ممکن است عده‌ای ولو صاحب‌نفوذ بگویند نباید مراسمی برگزار شود، ولی این را از نظر جامعه‌شناختی فرهنگی ایرانیان می‌گویم که اگر تصمیم‌گیران به این سمت روند که مراسمی برگزار نشود، بازتاب تندی به دنبال خواهد داشت و مردم واکنش نشان می‌دهند.
نباید صرفا از مردم خواسته می‌شد بیرون نروند
- حداقل در همان بخشی که مربوط به فاصله فیزیکی است و به اشتباه به آن فاصله اجتماعی گفتند، باید به این مسأله توجه می‌کردیم که ابعاد فرهنگی و اجتماعی قضیه را لحاظ کنیم و فقط برخوردی مکانیکی با این پدیده نداشته باشیم.
- نباید صرفا از مردم خواسته می‌شد تا بیرون نروند. تصمیم‌گیران باید می‌دانستند با چه ملتی روبهرو هستند. با ملتی که اهل گشت‌و‌گذار، تفریح و دیدوبازدید است.
- باید به نحو میانه‌ای رفتار می‌شد تا به صورت مدیریت شده افراد می‌توانستند دیدوبازدید خود را هم داشته باشند. هنوز هم بر این باورم که تصمیم‌گیران حوزه کرونا باید مدیریت‌شده رفتار کنند و تدابیری بیندیشند که در عین اینکه محدودیت‌هایی برای مهار این بیماری وضع می‌شود، محدودیت‌ها جنبه آزاردهنده نداشته باشد.
باید تدبیری اتخاذ شود تا مردم بتوانند آمد و شدهای خود را داشته باشند
- متاسفانه در مقطعی فاصله های فیزیکی را تشدید کردند تا اینکه یک مرتبه این موضوع، با برنامه و بی برنامه، با اراده و بی اراده، از اختیار خارج شد. دوره اول کرونا همانند جاده مه آلودی بود که ماشین ها در آن تلاش می کردند به یکدیگر برخورد نکنند اما به محض اینکه مه کنار رفت و جاده هم تبدیل به بزرگراه شد، زمینه بروز تصادف مهیا شد. امروز باید عبرت بگیریم برخورد صفر و یک نکنیم.
- باید مدیریت شده و ضمن رعایت تمهیدات پزشکی، تدبیری اتخاذ شود که مردم علاوه بر اینکه ماسک می زنند، بتوانند آمد و شدهای تاریخی و فرهنگی خودشان را به شکل محدود داشته باشند.
مسئولین کشور اوضاع را رها کرده اند
- روشن است که محدودیت‌های اعمال شده در فاصله فیزیکی، ضرر و زیان‌هایی برای اقشار پایین جامعه ایجاد کرده است و تقریبا تمام پیمایش‌های انجام شده بر مشکلات و هزینه‌های اقتصادی این اقشار تأکید دارند. اقشاری که معیشت روزانه آن‌ها ایجاب می‌کند تا فاصله فیزیکی را کمتر رعایت کنند. مسئولین باید تمهیداتی بیندیشند و کمک خرجی آبرومندانه را برای این طیف در نظر گیرند. در واقع باید سیاست‌های رفاهی‌ای در نظر گرفته شود تا این اقشار کمتر آسیب ببینند.
- اتفاقاتی که بعد از کرونا افتاد، می‌توانست در ابعاد مختلفی مدیریت‌شده‌تر باشد. نه اینکه یک مرتبه مردم با موجی از گرانیِ رها شده و البته برنامه‌ریزی شده روبهرو شوند. این گرانی بلاتوجیه درباره تمام اقلام «مبتلا به» زندگی مردم دیده می‌شود. از اقلام مصرفی روزانه گرفته تا زمین و ماشین و ... وظایف کنترلی و نظارتی دولت در دوره کرونا سنگین‌تر می‌شود. به نظرم مسئولین کشور اوضاع را رها کرده‌اند و نقش کنترلی و نظارتی خود را نادیده گرفته‌اند.
