به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛یکی از پر بحث ترین موضوعات این روزها، قرارداد 25 ساله و راهبردی بین ایران و چین است، قراردادی که در عیناینکه اطلاعات زیادی از آن منتشر نشده است اما موافقان و مخالفان زیادی دارد و تحلیل های خوشبینانه و بدبینانه فراوانی از آن شده است.
آیا ایران مستعمره چین می شود؟
مخالفان قرارداد راهبردی ایران_چین با بیان اینکه چون غرب ایران را پس زده است پس ایران مجبور به پناه آوردن به چین شده است، قرارداد را استعماری و از روی اجبار می دانند اما از یک مسئله مهم غفلت کردند؛ قرارداد چین و اعراب!
کشورهای عربی که معذوریتی برای ارتباطات گسترده با غرب و علی الخصوص آمریکا ندارند از سال 2014 در یک قرارداد بلند مدت و راهبردی با چین تحت عنوان باشگاه چینی عربی وارد شدند.
از سال 2014 تا 2018 حجم مبادلات چینی ها با اعراب از 30 میلیارد دلار به 244.3 میلیارد دلار افزایش پیدا کرد.
در مسیر اجرای پروژه یک کمربند یک جاده، چینی ها با 18 کشور عربی همکاری دارند.
طرح یک کمربند یک جاده چیست؟
«طرح راه ابریشم جدید یا طرح یک کمربند و یک جاده، یک طرح سرمایهگذاری در زیربناهای اقتصادی بیش از ۶۰ کشور جهان و توسعهٔ دو مسیر تجاری «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی» است که توسط چین در سال ۲۰۱۳ ارائه شدهاست. پشتوانه این طرح قدرت صنعتی اقتصاد چین و توان سرمایهگذاری آن است. موافقان این طرح، آن را راهی برای شکاف زیرساختها بین کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه، کمک به رشد اقتصادی این کشورها و رونق تجارت بینالمللی میدانند. اما مخالفان آن را طرحی استعماری میدانند که بسیاری از کشورهای هدف، توان بازپرداخت دیونش را ندارند و قراردادهایش شفاف نیست.»
مرکز چینی_عربی انتقال فناوری با 8 شعبه در کشورهای عربی تاسیس شد.
چینی ها در بخش انرژی و توسعه اقتصادی کشورهای عربی سرمایه گذاری کردند.
تحلیل جالب یک شبکه چینی از کارشکنی ها علیه قرار داد 25 ساله ایران و چین
آمریکا نمیتواند چین را همانند سایر کشورها، با سیاستهای خود همراه سازد
تحریم های ایران یک نمونه موردی است. دولت ترامپ پس از خروج از برجام، توانسته تجارت بسیاری کشورها با ایران را به صفر نزدیک کند اما علیرغم فشارهای آمریکا، درسال گذشته 2019 چین بیش از بیست میلیارد دلار مبادلات تجاری با ایران داشته است. چرا دولت ترامپ نتوانسته جلوی تجارت چین با ایران را بگیرد؟
آمریکا با سه محدودیت اقتصادی و چهار محدودیت سیاسی در قبال چین مواجه است
1- چین اولین شریک تجاری آمریکاست.
2- آمریکا نگران جایگاه دلار در تجارت بین الملل است.
3- چین بیش 1.7 تریلیون دلار از اوراق قرضه آمریکا را به عنوان ذخایر ارزی در اختیار دارد.
4- آمریکا در حکومت و رهبران چین نفوذ ندارد.
5- سیاست آمریکا در قبال چین دارای پارادوکس یا تضاد بنیادی است.
6- چین دارای ابزارهای قدرتی است که آمریکا نمیتواند نادیده بگیرد.
7- متحدان آمریکا، شرکای تجاری چین هستند.