به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فطرس مدیا، اوایل ژانویه ۲۰۲۰ میان وسایل شخصی یوهان گوته، در وایمر دست‌نوشته‌هایی عجیب پیدا شد، که پلی فرهنگی از غرب مسیحی تا شرق شیعی را ترسیم می‌کرد.
گوته چه نوشته بود و سعی داشت چه پیامی را به جهان پیرامونش برساند؟
«یوهان ولفگانگ فون گوته» ادیب، فیلسوف، نقاش و نویسنده آلمانی است که سال ۱۷۴۹، در فرانکفورت بدنیا آمد.
تأثیر او در سرتاسر اروپا آنچنان گسترش یافت که آثارش در قرن بعد از او، منبع اولیه اطلاعات در زمینه‌های موسیقی، شعر، نمایش‌نامه و فلسفه شد.
"یوهان" بعدها "وایمار"، فرهنگی‌ترین شهر آلمان، در ایالت "تورینگن" را برای اسکان همیشگی خود انتخاب کرد، آن منزل امروز بنیاد فرهنگی مهمی است که تبدیل به خانه موزه شده. فطرس مدیا این ویدئو را با مشارکت بنیاد گوته تولید کرده است.
"دکتر برنارد فیشر" رئیس بنیاد، در مورد او می افزاید: همچنین از وی به عنوان مبتکر مفهوم ادبیات جهانی نام می‌برند.
تأثیری که گوته در فلسفه آلمان داشت، قابل سنجش نیست؛ بویژه اثری که بر نسل کسانی چون «هگل» و «شلینگ» گذاشت.
از آثار مهم او می‌توان به "اگمونت"، "فاوست"، "خویشاوندی‌های اختیاری"، "دیوان غربی شرقی" و "رنج‌های ورتر جوان" اشاره کرد.
گوته تحت تاثیر شعر‌های حافظ، سبب شد که او طی یک هفته پانزده شعر جدید بسراید. او دست به کار شد و دیوانی را با عنوان "غربی شرقی" سرود که نتیجه الهامهایش از شاعر ایرانی "لسان الغیب، خواجه شمس الدین محمد شیرازی" مشهور به حافظ بود.
این کتاب جزو واپسین آفریده‌های گوته به شمار می‌رود، وی در جایی این کتاب را به عنوان "برآیند زندگی خود" معرفی کرده است.
گوته دیوان "غربی شرقی" را ناشی از همذات پنداری عمیق خود با حافظ می‌داند. گویی او مبهوت دنیایِ شرقیِ حافظ و الگوهای او گشته. جالب آنکه مبداء دیوان خود را به نام مبداء تاریخ اسلام نامیده است: هجرت!
گوته در دیوان غربی شرقی سروده‌ای با عنوان "نغمه‌ی محمد" دارد. این شعر مکالمه ای میان حضرت علی و حضرت فاطمه است که به توصیف شخصیت پیامبر می پردازد. این شعر هفتاد بیتی، پیامبر را از نگاه آن دو شخصیت به آبی که از کوهساران جاری شده است تشبیه می‌کند.
طبق قرائن، گوته برای شناخت بیشتر و بهتر الگوهای حافظ به سراغ منابع مکتوبی از اسلام رفته. ما، امروز به طور دقیق نمی‌دانیم که گوته به غیر از قرآن چه منابعی در اختیار داشته.
گوته برای فهم بهتر این منابع ناگزیر از اموختن زبان و رسم الخط عربی و فارسی بود، برای او خط عربی تبلور عینی فرهنگ مشرق‌زمین بود؛ زیرا او به درستی دریافته بود که شرق در کتاب خلاصه می‌شود؛ به همین دلیل هم تلاش کرد رسم‌الخط عربی را از روی کتاب‌های شرقی تقلید کند.
مشق‌های خط عربی و فارسی وی بعد از دو قرن همچنان در منزل وی موجود است
مشق‌های یوهان از خط عربی در موزه خانه‌ی وی در شهر وایمر نگه‌داری می‌شود. اصرار گوته بر تکرار مشق یک جمله بسیار بهت آور است، جمله‌ای که از مهمترین شعار‌های مردم شیعه و بخشی از اذان روزانه‌ی ایشان می باشد: علی ولی الله.
تعداد نوشته‌های "علی ولی الله" بدست "یوهان گوته" انقدر زیاد است که گویی وی با هدفی مشخص قصد یادگیری این جمله را داشته است،
گواه این نظر، نگاشته کامل "علی ولی الله" در برگه‌ای جدا به شکلی بزرگ است که با نقش و نگاره‌ها تزئین گشته.
سوال ما از فیشر این است که، چرا بعد از پیامبر تنها شخصیت امام علی برای گوته مورد توجه قرار گرفته، در حالیکه نام هیچ یک از بزرگان صدر اسلام در دستنوشته‌هایش به چشم نمی‌خورد؟
