به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این که روزنامه‌نگاری بدون درد و خونریزی همراه است را نمی‌دانم اما این را میدانم که یک خبرنگار چگونه می‌تواند با یک تیتر، ولو کوتاه یک آشوب به پا نماید و جغرافیای سکونت خود را دچار درد و خونریزی کند. این قدرت قلم است و قلم همان است که باریتعالی در قرآن به قلم و به آنچه که ثبت می‌کند قسم می‌خورد. پس به راستی اینکه چه مطلبی را چگونه ثبت کنیم مهم است. اینکه شرافت و رسالت کاری خود را چگونه حفظ کنیم مهم است اما مهم‌تر این‌است که صاحب قلم در ابتدا خود را حفظ کند.
محمد دلاوری در آخرین اثر خود که نام او را هم با قصد ایجاد پرسش انتخاب کرده می‌کوشد تا بفهمد چگونه می‌شود یک نفر که چندین سال از عمر خود را در رسانه گذرانده به‌راحتی از این حرفه کناره بگیرد و یک پست مدیریتی را بپذیرد!
این به آن معنا نیست که هرکس در کار روزنامه‌نگاری وارد شد دیگر حق خروج ندارد و ناچار تا آخر عمرش را باید در آنجا بگذراند اما این نکته را باید بپذیرد که شغل و حرفه او یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین مشاغل است و اوست که با قلم خود می‌تواند ضعف‌ها و کاستی‌های یک مدیر را بگوید و مطالبه رفع آن‌ها را داشته باشد و به رشد و پویایی جامعه کمک کند. البته که چند وقتی‌است عده‌ای غیر حرفه‌ای وارد این کار شده و غرض‌ورزانه اخلاق حرفه‌ای را زیر سوال میبرند و باعث ایجاد فاصله بین صداقت و رسانه شده‌اند که این امر خود سبب کاهش اعتماد عمومی نسبت به رسانه‌ها می‌شود.
محمد دلاوری در این اثر سعی دارد اطلاعاتی از روش‌های فعالیت برخی رسانه‌ها کسب کند.
رسانه‌هایی که اساتید بزرگی همچون شمس‌الواعظین، نصیری، انتظامی، صفارهرندی، موسوی و بیش از هشت نفر دیگر را به خود دیده‌اند که او در راستای کسب اطلاعات، با آن‌ها گفت‌وگو می‌کند و معتقد است فهم او از سیاست در قبل و بعد از نگارش کتاب دچار استحاله شده‌است.
به نظر می‌رسد کتاب با تمامی مطالب خاص و جذابی که می‌‌توانسته به یک نکته بیش از پیش بپردازد و محتوا را غنی‌تر کند و آن نوع نگاه و اندیشه روزنامه‌نگاران قدیمی بود. اینکه مهدی نصیری بگوید آقای کسائیان سابقه روزنامه‌نگاری داشتند یا خیر را هم می‌توان با جستجوی ساده‌ای در فضای سایبری به‌دست آورد اما اینکه مهدی نصیری در اوائل دهه هفتاد چه تفکری را، چرا و چگونه وارد کیهان کرد و اصلا خودش مبانی فکری‌اش چه بود که مخاطب با استفاده از آن مطالب تحلیلی نسبت به شخصیت و نوع تفکرش به‌دست بیاورد به‌مراتب به رشد مخاطب کمک بیشتری میکرد.
البته که شاید نوع مخاطب در کتاب «روزنامه‌نگاری بدون درد و خونریزی» عام بوده و هدفش مخاطب فعال یا دانشجوی علاقه‌مند به رسانه نبوده‌است که باید دید خود محمد دلاوری نسبت به این موضوع چه توضیحی دارد.
در حالت کلی می‌توان کتاب دلاوری را برای کسانی که می‌خواهند وارد فضای رسانه‌ای شوند خوب دانست چون کلیاتی از فعالین رسانه‌هایی که در برهه‌هایی از زمان قدرت جریان‌سازی داشته و بعضا هم دارند را بازگو می‌کند و تسلط افراد را نسبت به رسانه‌ها بیشتر می‌کند.
*برای تهیه این کتاب می‌توانید از دو روش زیر اقدام کنید:
- صفحه اینستاگرام/ salsal_book@
- شماره تماس/ 09154062822-05142257230
