به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پارک علم و فناوری سازمانی است که به وسیله متخصص‌ها مدیریت می‌شود و هدف اصلی آن، افزایش ثروت در جامعه، از طریق بهبود فرهنگ نوآوری و همکاری میان شرکت‌های حاضر در پارک و موسسه‌های متکی بر علم و دانش می‌باشد.
ایران با داشتن ۴۲ پارک علم و فناوری و ۲۰۰ مرکز رشد حدود ۴۰۰۰ شرکت فناوری فعال دارد. واما بعد از آشنایی مختصری که با نحوه عملکرد این پارک‌ها داشتیم، شاید این سوال پیش بیاید که این نوع پارک ها، چه تاثیری بر اجتماع می‌توانند داشته باشند؟ و آیا کاربردی هستند؟
کارآفرینی!
مهم‌ترین مشکلی که جامعه‌های امروزی می‌توانند با آن درگیر شوند، مشکل اشتغال است. شغلی که نبودنش عامل اصلی ارتکاب جرم در جامعه است. پارک‌های علم و فناوری با عرضه خدمات مشاوره ای، مالی، اعتباری، مدیریتی و حقوقی و فراهم کردن ابزار‌های فیزیکی، توانسته نقش مفیدی در روند کارافرینی در کشور داشته باشد که این موضوع باعث شده آسیب‌های اجتماعی سرچشمه گرفته از بیکاری را التیام ببخشد.
به طور معمول شاهد این موضوع هستیم که نبود سرمایه کافی، ناآشنایی با قوانین و مقررات و همچنین وجود بروکراسی اداری غیرضروری، باعث فشار روحی بی اندازه‌ای به ایده پردازهاشده است؛ به گونه‌ای که از پیگیری ایده منصرف شدند و با تصمیم به خروج از کشور گرفته اند. نقش پارک علم و فناوری در جلوگیری از فرار مغزها، می‌تواند باعث نجات کشور از دغدغه‌های اجتماعی زیادی شود.
چرخش مغزها!
از خدمات دیگری که این پارک‌ها می‌توانند به جامعه داشته باشند، چرخش مغزهاست. یکی از روش‌های شناخته شده در جهان، جهت استفاده از توان و تخصص نخبه‌هایی که در خارج از ایران زندگی می‌کنند و توان انتقال فناوری به داخل کشور را دارند.
به طور خلاصه، شرکت‌ها و موسسه‌های فناوری که با مشارکت ایرانی‌های فعال خارج از کشور تشکیل می‌شوند، می‌توانند باعث انتقال فناوری به داخل کشور با تولید علم آن، در کشورمان شوند.
می‌توان گفت که بسیاری از مشکل‌های اجتماعی، ریشه در اقتصاد دارند. اقتصادی که می‌توان به کمک پارک علم و فناوری، به بهتر شدن حالش کمک کرد و با اثری که این پارک بر روی تولید، صادرات و وضعیت نیروی انسانی نخبه و متخصص دارد، می‌تواند باعث بهبود شرایط اقتصادی کشور شود.
فراهم نبودن زمینه‌ای برای به عرصه گذاشتن تفکری خلاق، نبود پشتیبانی کافی از این تفکر و دلیل‌هایی که باعث عدم پشتیبانی از تفکر خلاق هستند، باعث می‌شوند که عملیاتی کردن آموخته‌های علمی در محیط کسب و کار، یا به عبارتی ایجاد کسب و کاری برپایه علم و دانش، به دست دانش آموخته‌های کم سن و سال و بی تجربه‌ای که هنوز وارد بازار کار نشده اند، به اندازه‌ای دشوار باشد که شاید کمتر کسی از عهده انجام آن بربیاید و حتی اگر افرادی باشند که از این ایده‌ها پشتیبانی کنند و پیش نیاز‌های یک کسب و کار دانش محور مثل سرمایه، ایده فناورانه و... فراهم باشد، باز هم معلوم نیست که محصول تولید شده بتواند در بازار موفقیتی کسب کند.
خطر ایجاد کسب وکار‌های این چنینی را پارک علم و فناوری کاهش می‌دهد و زمینه رشد شرکت‌ها و واحد‌های فناور کوچک و توسعه آن‌ها را فراهم میکند.
در نهایت اینکه به طور معمول این عقیده وجود دارد که فناوری باعث بروز و یا پیچیده کردن مشکل‌ها در سطح جامعه است، اما در مرحله‌هایی هم توانسته، باعث افزایش امید به زندگی در سطح جامعه شود.
گزارش از نیلوفر کلاه‌کج
