به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» ،مهدی صفری در پاسخ به این سوال که شما از نزدیک شاهد پیامدهای فروپاشی شوروی بودید. به نظر شما در این ماجرا چه عواملی موثر بودند؟ گفت: در آن سال ها، مقامات فاسد شده بودند. کسی که پانصد دلار حقوق می گرفت، معلوم نبود چگونه هر روز برای تفریح به فرانسه می رود!؟ عده ای از مقامات در سطح بالا فاسد شده بودند. برخی از آن ها هم اصلا در کانادا و آمریکا و... بودند. آقای گایدر که چندی پیش مرد، اصلا در نیویورک بود. یکی دیگر از آن ها هم مثلا در کانادا سفیر بود.
غرب ابتدا اقتصاد و معیشت و سپس فرهنگ شوروی را هدف گرفت
وی هم چنین به نقش همسر گورباچف در فروپاشی شوروی و روابط وی با یهودیان اشاره می کند و می افزاید: یادم هست وقتی در آلمان مامور بودم، رئیس شرکت بنز، یک یهودی بود که هفته ای یک ملاقات با گورباچف داشت! و گورباچف دائم توسط او از نظر فکری شست و شو داده می شد. تعداد زیادی بنز از این طریق به مقامات شوروی رسید. حتی رئیس کا.گ.ب. هم می گوید پرونده این مقامات را که ما داشتیم، همه فاسد بودند. یعنی کشور به یک حالت انفجار از فساد، رسیده بود. نه تنها فساد زیاد شده بود، بلکه گرایشات غربی نیز پررنگ شده بود؛ به خصوص نسل جوانی که در غرب درس خوانده و آموزش دیده و حالا به عرصه تصمیم سازی رسیده بود.
گورباچف می گفت من نمی خواستم این گونه شود
آقای گورباچف می گفت من نمی خواستم این گونه شود. می خواستم تحولی ایجاد شود؛ بدون فروپاشی. منتهی افرادی بودند که دنبال قدرت بودند؛ مثل یلتسین که رئیس جمهور روسیه بود اما وقتی این وضع را دید، گفت: ما می خواهیم مستقل شویم. با روسای جمهور قزاقستان، بلاروس، اوکراین و... نشستند و فرمان فروپاشی را امضا کردند. گورباچف به آن ها می گفت که این کار را نکنید اما آن ها کار خودشان را می کردند. بعد هم ماجرای کودتای اوت ۹۱ پیش آمد. کسی که در وزارت دفاع این غائله را به راه انداخت، خودش از جمله فاسدترین ها بود. چندین خودرو و بنز و... را گرفته و فروخته بود و به جیب زده بود. پس فساد یک طرف، گرایش های غربی هم یک طرف که در مجموع حالت فروپاشی را پدید آوردند. در جریان فروپاشی شاید گورباچف قصد خیانت نداشت، اما اطرافیان تندرو به گونه ای هدایتش کردند که نتوانست کاری کند. گورباچف یکی از عوامل مخالف یلتسین بود که به او می گفت: تو کشور را به قهقرا می بری. ما نمی خواستیم شوروی این جور باشد.
در زمان فروپاشی، جزایر قدرت در روسیه اغلب یهودی بودند
وی ادامه می دهد: در زمان فروپاشی، جزایر قدرت در روسیه، اغلب یهودی بودند. مثل خودروفسکی، برزفسکی، گودفسکی و آبرامویچ و... اگر ده دوازده جزیره قدرت و الیگارشی را در نظر بگیرید، نه تای آن ها یهودی بودند. این ها همه با نقشه پیش می رفتند. همه قدرت آن ها از بالا کشیدن ثروت ملی به دست آمده بود. مسئول خصوصی سازی در آن جا خودش آدم غربی ها بود. او شروع کرد اموال را میان این جزایر تقسیم کردن. مثلا کارخانه ای را به یکی دویست میلیون فروخت. طرف هم رفت دویست میلیون را از بانک های خود روسیه وام گرفت. بعد همه نیروی کار را بیرون کرد و اموال را فروخت و پول را از کشور خارج کرد. آن موقع در سال ۶۰ ، ۷۰ میلیارد دلار اموال از شوروی خارج می شد.
دولت هم که پولی به دستش نمی رسید و مردم می گفتند: کشوری با این همه ثروت، پول هایش کجاست!؟ آن وقت کسی که ماهی پانصد دلار حقوق داشت، یک باره در عرض چهار سال، ثروتش به ۶ میلیارد می رسید. این گونه ثروت مند شدن را ما بارها در آن جا به روشنی می دیدیم. می دیدیم که چگونه یک پالایشگاه را با پول دولت می خریدند و بعد همه را بیرون می کردند و پول ها از کشور خارج می شد؛ دولت هم پول نداشت. جزایر قدرت برای این کار بیشتر روی نفت و گاز تمرکز می کردند. مثلا فلان مخزن نفت را در اختیار شما می گذاشتند. شما از هر بشکه نفتی که صادر می کردید، باید مالیات می دادید. فرض کنید در سال باید ۲ میلیارد مالیات می دادید. ۵ میلیون دلار می دادید به فلان مالیات چی و او تمام این ها را حذف می کرد. آن وقت با این که این کشور درآمد نفتی داشت، پولی نداشت! البته بعدها آقای پوتین این ها را بازسازی کرد. تمام این جزایر قدرت ابتدا در حوزه انرژی درست شدند و در واقع جزایر انرژی بودند. بعد رفت به سمت بانک داری و بیمه و... بانک دارها هم بیشتر صاحبان پالایشگاه ها و... بودند. چون تمام پتانسیل شوروی در حوزه نفت و گاز بود. در این شرایط کار به واردات بی رویه رسید. کشوری به بزرگی شوروی، گوشت و مرغ فراوان وارد می کرد.
ما هم باید خیلی مواظب خصوصی سازی باشیم
بنابراین غرب با الیگارشی هایی که درست کرده بود ـ به خصوص در حوزه انرژی ـ تا می توانست، اقتصاد شوروی را نابود کرد و صنایع را به تعطیلی کشاند. ما هم در کشورمان باید خیلی مواظب خصوصی سازی باشیم. روس ها در خصوصی سازی اشتباه کردند و همه چیز را به دست الیگارشی سپردند. آن ها هم صنایع را یا تعطیل یا به غرب وابسته کردند. تمام اموال و ثروت ملی با قیمت های نازل به چنگ الیگارشی افتاد و پولی هم دست دولت نبود. صنایع نظامی، صنایع غذایی و... همه همین سرنوشت را پیدا کرد. در حالی که پیش از آن صنایع فولاد و چوب و... شوروی بسیار قوی بود. شوروی بر اساس همین ها ابرقدرت شمرده می شد. اما به خاطر آنچه گفته شد، غربی ها این کشور را ذلیل کردند.
وی در پاسخ به این سوال که یعنی شما نبرد اقتصادی و سیاسی میان آمریکا و شوروی را مقدم بر نبرد فرهنگی می دانید؟ گفت: بله؛ یعنی ابتدا مردم را از راه اقتصاد و معیشت، به ذلت کشیدند؛ بعد مسائل فرهنگی مطرح شد. چون کسی که گرسنه باشد، دنبال کار فرهنگی نیست. زمان شوروی شما نمی توانستید حتی یک مجله مستهجن در این کشور پیدا کنید. فساد علنی در آن جا، صفر بود. شغل کسی این نبود. اما بعد از فروپاشی، این ها شروع کرد به توسعه یافتن! صادر کردن زن ها به خارج، درست بعد از فروپاشی بود. غربی شدن، از این جا به بعد بود؛ البته از سوی غرب تشویق هم می شدند و برایشان فضا درست می کردند. یعنی فرهنگ ، متاخر از اقتصاد بود. البته این فرآیند به تدریج اتفاق افتاد. بعد از فروپاشی کلیسا زنده شد اما بلافاصله فرقه ها را در جامعه توسعه دادند. وقتی غربی ها دیدند که گرایش به مسیحیت ارتدوکس هست، شروع کردند به فرقه سازی. میسیونرهای مختلف از آمریکا آمدند و فعال شدند. جرج سوروس هم در آن جا همین گونه کار می کرد. اول با کار اقتصادی، وابستگی ایجاد کردند؛ بعد فرهنگ مورد نظرشان را تزریق کردند. اگر اول با فرهنگ جلو بیایند، عکس العمل نشان داده خواهد شد. مثلا یک بیمارستان تاسیس می کنند، کاری که انگلیس ها کرده بودند. وقتی کسی به این بیمارستان می رود، آن قدر تحویلش می گیرند و به او می رسند تا زمینه فرهنگ پذیری را در او آماده و پیام های سیاسی را تلقین کنند. سوروس شروع کرده بود در تمام شوروی، بیمارستان احداث کردن، کلاس های زبان و کالج درست کردن؛ از طریق NGOها به مردم کمک کردن؛ او از این طریق دموکراسی و آزادی موردنظرش را به مردم تزریق می کرد. سوروس از طریق NGO ها پول توزیع می کرد؛ بورس زبان و ... می دادند و مردم هم مشتاق یاد گرفتن!
گورباچف گفت: ما آن موقع نفهمیدیم امام چه می گویند
همچنین یک نکته مهم کاری بود که همین بنیادهای آمریکایی و غربی بر روی مطبوعات کردند که بیشتر هم به وسیله یهودی ها بود؛ یعنی همان جزایر قدرت.
وی در پاسخ به این سوال که تاثیر نامه حضرت امام بر مقامات روسیه چه بود؟ آیا پیام آن را درک کردند؟ گفت: بعد از نامه امام آقای ساجدی - کارشناس مجری تلویزیون - را بردیم ملاقات گورباچف تا با او درباره نامه حضرت امام مصاحبه کند. گورباچف گفت: « ما آن موقع نفهمیدیم امام چه می گویند! بعدا فهمیدم. پیش خودمان فکر می کردیم منظور ایشان آموزش طلاب و دانشجویان دینی و ... است». من به او گفتم این ظاهر نامه است.گاهی تفسیرهای ما ظاهری است. ولی پشت قضیه خیلی مطالب هست که باید فکر کنیم و به آن ها برسیم. گفتم حالا شما به ظاهر نامه نگاه نکن. باید کسی حسابی برای شما توضیحش بدهد. به نظرم کسانی که گورباچف از آن ها کمک گرفته بود، نتوانستند درست مطالب را منتقل کنند. بالاخره با این شرایط شوروی به سمت فروپاشی رفت.
دیدار پوتین با رهبر معظم انقلاب
صفری در پاسخ به این سوال که نقش سفارتخانه های دیگر چه بود؟ در دوره سفارت شما ارتباط با ایران یا دفتر رهبری یا خود رهبری چطور بود؟ چه توصیه هایی به شما منتقل می شد؟ شما گزارش خاصی داشتید؟ افزود: گاهی در فرصت نماز ظهر و عصر خدمت آقا گزارش می دادیم و ایشان رهنمودهایی را ارائه می دادند و ما عمل می کردیم. وقتی رئیس مجلس روسیه به ایران آمد، خدمت رهبر انقلاب هم رسید. آقا توضیحات و تشریحاتی از شرایط روسیه داشتند. بعد از دیدار او می گفت: « انگار رهبر شما در خیابان های مسکو راه رفته و با همه چیز از نزدیک آشناست!» می گفت: « ایشان اوضاع ما را خوب شناخته اند.» آقا درباره نفوذ غرب و ... مطالبی را تذکر دادند. آقای پوتین هم که این دفعه به ایران آمد، آقا این تذکرات را دادند. ظاهرا آقا راجع به کتاب جنگ و صلح تولستوی صحبتی کرده بودند. درست پس از ملاقات پوتین با آقا بود که روسیه سوخت نیروگاه اتمی را فرستاد. مطالبی که آقا گفتند، اعتمادسازی کرد. البته تا وقتی به ملاقات ایشان نیامده اند، معمولا تصویری از یک رهبر مذهبی در ذهن دارند اما بعد متوجه می شوند که این بعد مذهبی چگونه با سیاست و هوشمندی در آمیخته است.
منبع: khamenei.ir
