خبرنامه دانشجویان ایران: "بدون تردید زیباتر از شب عاشورا در میان شب های این جهان به ثبت نرسیده است، شبی به شکوه و جلالت آن شب نبود و شاید بعد از این هم نباشد، شبی به بزرگی تمام شب ها و روزهای این جهان، شبی به عظمت تمام روشنی ها و نورها، شبی زیباتر از همه روزها. شبی که از دشمن مهلت گرفتند برای عبادت و مناجات با خداوند متعال، تا از یکسو فرصتی برای خلق آن شب زیبا پیدا کنند و از سوی دیگر جنگ را به روز مؤکول کنند تا حماسه ها ثبت شود و تابلوی کربلا برای همگان نمایان گردد." این بخشی از کتاب "گزارشی مستند از کربلا" به قلم حجت الاسلام «محمد محمدیان» است که تلاش کرده تا وقایع کربلا را به صورت مستند و به زبان دانشجویی به رشته تحریر در آورد.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ گزارشی که در این کتاب ارائه گردیده است از موقع ورود کاروان امام حسین(ع) به کربلا تاهنگام شهادت آن حضرت است.
مؤلف کتاب حاضر در مقدمه به این مسأله اشاره می کند که: تاریخ بشر مملو از جنگ و درگیریهاست، از آغازین روزهایی که انسانها زندگی در این کره خاکی را آغاز کرده اند، جنگ و درگیری شروع شده و تا کنون نیز ادامه دارد.درگیری بین اهل باطل بر سر هواهای نفسانی و خواسته های مادی، طبیعی بوده و هست و از هوای نفس و طبع خاکی بشر جز این انتظاری نیست. درگیری بیناهل حق و اهل باطل نیز همیشه در طول تاریخ به چشم می خورد و تا پیروزی نهایی حق ادامه خواهد داشت و البته پیروزی حق وعده قطعی الهی است که روزی بشر شاهدتحقق آن خواهد بود.
به نقل از نویسنده کتاب: در این کتاب تمام سعی و تلاش بر این بوده است که مطالب ارائه شده مستند به کلمات معصومین(ع) و یا افراد موثق و مورد اعتماد باشد و از کتاب های تاریخی معتبر که نزد اهل فن مقبول هستند استفاده گردد و در عین حال از نقل مطالبی که با محکمات و اصول اساسی مکتب اهل بیت(ع) منافات دارد اجتناب شده است.
ورود امام حسین(ع) به کربلا، مذاکره با فرستاده «عمربن سعد»، نامه عبید الله بن زیاد به امام(ع) مذاکره با عمربن سعد، بسته شدن آب به روی کاروان حسینی، سخنرانی امام(ع) برای سپاه کوفه، امام نامه برای «عباس» و برادرانش، تاسوعا: تنگتر شدن حلقه محاصره، بشارتی به امام(ع) در عصر عاشورا و... از جمله عناوینی هستند که در کتاب گزارشی مستند از کربلا به طور مبسوط به آنها پرداخته شده است.
«روز دوم محرم سال 61 هجری کاروان سید الشهدا(ع) وارد سرزمین کربلا شد امام(ع) از نام این سرزمین سؤال کرد ، پاسخ دادند: کربلا! امام با شنیدن نام کربلا فرمود: خداوندا، به تو پناه می آورم از هر سختی و گرفتاری. سپس خطاب به همراهانش فرمود: این سرزمین محل سختی و بلا است، پیاده شوید در همین سرزمین است که کاروان ما فرود می آید، در این سرزمین است که خون ما ریخته می شود و این سرزمین است که محل آرامگاه های ما می گردد، این اخبار را جدّم رسول خدا(ص) به من اطلاع داده است. با این مقدمه کاروان حسینی از حرکت متوقف، بارهای سفر از پشت شترها بر زمین نهاده شد و خیمه ها برافراشته گشت...»
در قسمتی از این اثر در خصوص بسته شدن آب روی کاروان حسینی می خوانیم: روز هفتم محرم، نامه عبیدالله بن زیاد خطاب به عمربن سعد رسید و در آن تأکید شد که بین کاروان امام حسین(ع) و شریعه فرات مانع شوند و آنها را از نوشیدن حتی قطره ای از آن آب محروم نمایند! استدلال «ابن زیاد» برای توجیه این عمل غیر انسانی محاصره «عثمان» خلیفه سوم و تشنه جان دادن وی بود! غافل از آنکه در همان جریان محاصره عثمان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به دستور امیرالمؤمنین(ع) حلقه محاصره را می شکستند و برای عثمان غذا و آب می رساندند و محاصره کنندگان نیز به احترام این دو مانع نمی شدند. به هر حال عمربن سعد برای اجرای فرمان پانصد تن از لشکریانش را به فرماندهی «عمروبن حجاج» بر شریعه فرات گماشت و دستور داد کسی از یاران حسین(ع) به آب نزدیک نشود.
در بخشی دیگر نیز نویسنده ضمن اشاره به اینکه شب عاشورا زیباترین شب تاریخ است می نویسد: بدون تردید زیباتر از شب عاشورا در میان شب های این جهان به ثبت نرسیده است، شبی به شکوه و جلالت آن شب نبود و شاید بعد از این هم نباشد، شبی به بزرگی تمام شب ها و روزهای این جهان، شبی به عظمت تمام روشنی ها و نورها، شبی زیباتر از همه رو زها. شبی که از دشمن مهلت گرفتند برای عبادت و مناجات با خداوند متعال، تا از یکسو فرصتی برای خلق آن شب زیبا پیدا کنند و از سوی دیگر جنگ را به روز مؤکول کنند تا حماسه ها ثبت شود و تابلوی کربلا برای همگان نمایان گردد.
در بخش دیگری از کتاب حاضر با عنوان توبه و شهادت «حرّ» ضمن معرفی حرّ به عنوان یکی از خاندان های شریف عرب که مقابل امام حسین و در صف سپاهیان کفر قرار داشت، به اقدام شجاعانه و پیوستن وی به لشکر امام حسین (ع) اشاره شده است: حرّ پس از آنکه خود را از سپاه «عمربن سعد» کنار کشید و به عنوان توبه خدمت امام(ع) رسید عرضه داشت: من فکر نمی کردم که این مردم کار را به اینجا خواهند کشید که حتماً با تو بجنگند وگرنه هیچگاه با آنان همراهی نمی کردم، اینک به عنوان توبه از آنچه از من نسبت به شما سرزده است و مانع از حرکت شما بوده ام به حضورتان آمده ام و تصمیم دارم تا پای مرگ از شما حمایت کنم و در پیش روی شما کشته شوم.
در ادامه نیز به یکی از یاران امام حسین (ع) به نام «حنظله بن اسعد» اشاره شده است که چون مقابل دشمن قرار گرفت به موعظه و نصیحت آنها پرداخت و سخن خود را با آیاتی پایان داد که مؤمن ال فرعون، فرعونیان را از تصمیمشان درباره ی قتل موسی برحذر داشته و از عواقب خطرناک این عمل به آنان هشدار داده است: «ای قوم من بر شما از عذاب روزی که مردم به فریاد می آیند ترس دارم، روزی که از عذاب خدا به هر طرف فرار می کنید آن روز از غضب خداوند هیچ پناهگاهی برای شما نیست و هر کس را خدا گمراه کند راهنمایی برای او نیست»
نیز در خصوص شهادت حضرت علی اکبر می خوانیم: پس از آنکه همه اصحاب و یاران امام حسین(ع) به شهادت رسیدند و نوبت به بنی هاشم رسید اولین کسی که به میدان رفت علی اکبر فرزند ارشد امام(ع) بود وی از امام اجازه میدان خواست و حضرت بدون درنگ اجازه را صادر کرد وی به طرف میدان حرکت کرد. قطرات اشک از چشمان امام(ع) به گونه های مبارک جاری شد و حکمت آن در کلماتی که حضرت بر زبان آورد روشن گشت، امام روی به آسمان کرده و عرضه داشت «بارالها شاهد باش جوانی که در صورت و سیرت و گفتار شبیه ترین مردم به پیامبرت بود به جنگ این مردم می رود. خداوندا ما هرگاه مشتاق دیدار پیامبرت می شدیم جمال این جوان را تماشا می کردیم.
...هنگامی که امام حسین(ع) مشاهده کرد همه اهل بیت و جوانان و یارانش به شهادت رسیدند و جز آن حضرت و زنان و کودکان کسی باقی نمانده است تصمیم گرفت خود به میدان رفته و خون خویش را نثار محبوب کند.
واقعه کربلا از چنان غنا و محتوای قوی برخوردار است که اگر عین واقعه را بدون هیچ کم و کاستی و بدون هر اضافه و حاشیه ای ارائه کنیم، چشم های بینا را خیره و دل های آماده را به تصرف خود در خواهد آورد.
کربلا فقط یک تاریخ نیست که در یک برهه ای از زمان اتفاق افتاده و به پایان رسیده باشد. کربلا پیامی زنده و جاوید است که برای همه اهل حق در طول تاریخ الهام بخش و هدایتگر است. برای مبارزان و جهادگران تابلوی راهنما و قطب نمای حقیقت است برای شیفتگان حق و از جان گذشتگان راه خدا و پیروان راستین راه انبیا اسوه و الگویی جامع و کامل است و در یک جمله آن پرچم بلند و پر افتخار خداست که بر قله ی حق و حقیقت به اهتزاز در آمده است و همه خداپرستان و عدالت طلبان را به حرکت به سوی خود فرا می خواند و راه عبور از گردنه ها و نحوه ی مقابله با راهزنان و ستمگران و طاغوت ها را نشان می دهد و روحیه مقاومت و ایستادگی را در وجود آنها تثبیت و افزون می نماید.کتاب حاضر همانگونه که از عنوان آن نیز بر می آید تلاش دارد تا گزارشی مستند و موثر از حادثه کربلا را به مخاطبان خود ارائه دهد.
