آموزش تبعیدیان از آغاز انقلاب کوبا در گوآنتانامو و توسط سیا شروع شده بود.
دو سال بعد در 15 آوریل 6 بمب‌افکن متوسط به 3 فرودگاه نظامی کوبا حمله کردند. کاسترو روز بعد در گورستان کولون در مراسم خاکسپاری 70 قربانی این حمله برای اولین بار به انقلابش لقب کمونیستی داد و بعد از مقایسه این حمله با حمله «پرل هاربر» گفت: «ایالات متحده نمی‌تواند ما را به خاطر دست زدن به یک انقلاب سوسیالیستی در بیخ گوشش ببخشد».
نبرد آزادسازی کوبا توسط تبعیدیان آموزش‌دیده آمریکا در خلیج خوک‌ها آغاز شد. این حمله بعد از 2 روز شکست خورد؛ بد هم شکست خورد. فیدل با خوشحالی فراوان از رادیو اعلام کرد: «مهاجمان نابود شدند. انقلاب در کمتر از 72 ساعت ارتشی را که حکومت امپریالیست ایالات متحده طی چندین ماه سازماندهی کرده بود نابود کرد»
این تهاجم محبوبیت رهبر کوبا را افزایش داد و نامه‌نگاری‌های تند میان خروشچف و کندی آغاز شد. کندی 22 اکتبر1962 در برنامه تلویزیونی افشا کرد موشک‌های شوروی از کوبا آماده تهاجم است. او گفت: «جت‌های بمب‌افکن ما قادر به پرتاب جنگ‌افزارهای هسته‌ای هستند». کندی نیروهای ایالات متحده را در حالت آماده‌باش قرار داد. خروشچف از حمله به خلیج خوک‌ها به عنوان نقطه آغاز تلاش برای استقرار مخفیانه موشک‌های شوروی در کوبا استفاده کرده بود. در آن مقطع جهان وارد دوره 8 روزه نگرانی و وحشت شد چرا که هر آینه جنگ هسته‌ای نزدیک می‌نمود. نهایتا در پی نامه‌نگاری‌ها، خروشچف پذیرفت ساخت پایگاه‌های موشکی در کوبا را متوقف کند.
در همان روزها مواجهه جدید و تلاش‌ها برای به‌کارگیری شیوه نوین فروپاشی توسط آمریکا نیز مدنظر بود. در گزارش شورای امنیت ملی آمریکا آمده بود: «ایالات متحده به مردم کوبا کمک خواهد کرد تا رژیم کمونیستی را سرنگون سازند و حکومت جدیدی ایجاد کنند که ایالات متحده بتواند با آن در صلح و همزیستی به سر برد».
از پایان دوران مک‌کارتیسم تاکنون آمریکا همین شیوه را در پیش گرفته است.
کنایه رهبر انقلاب به آمریکایی ها