خبرنامه دانشجویان ایران: محسن شهمیرزادی// 1. یکی از اصول مهم و تاثیر گذار در سبک زندگی میزان اولویت بندی و اختصاص زمان به امور زندگی روزمره است، در اسلام توصیه شده است زندگی را به سه بخش تقسیم کنند، عبادت، کسب معاش و تفریح حلال، طبیعی است اختصاص این سه بخش به زمانِ بیداری انسان ها تعلق می گیرد، حال در مجموع چهار عمل داریم: خواب، عبادت، تفریح و کسب معاش و در هیچ جایی به نابرابری اختصاص زمان به هرکدام یک از آن ها سخنی نیامده، یعنی به همان اندازه ای که عبادت می کنیم تفریح کنیم و به همان اندازه ای که تفریح می کنیم کار کنیم و به همان اندازه ای که کار می کنیم بخوابیم؛ در واقع طبق ساعت جدید به هرکدام از این امور 6 ساعت اختصاص داده می شود مگرنسخه ای که  شرایط و انسان های خاص به صورت استثناء پیچیده شده است.

2. در صدر اسلام انسان هایی بوده اند که همه ی اوقات خود را به عبادت و تهجد می پرداختند و شدیدا توسط پیغمبر اسلام نکوهش می شدند،
دو عاملِ همسر - که عمده ی لذات در اسلام در معیت همسر است - و کار - که منبع کسب درآمد و پیش برد معیشت می باشد - همواره مورد تاکید پیغمبر اسلام بوده اند و تعدیل بین این سه عمل (عبادت، کسب روزی و لذت) همواره در فرمایشات پیام¬برِ اسلام پیرامون الگوی سبکِ زندگی انسان مسلمان به چشم میخورد.

3. انسان در عصر مدرن و بالاخص پسامدرن قاعده ها به هم ریخته و افراد حد و حدودی در اختصاص زمان خود به این  چهار متغیر ندارند، تا جایی که اگر بر قاعده ی سیاست گذاران تلویزیون کشورمان باشیم، زمانِ مختص به عبادت در مجموع بیست و چهار ساعتِ شبانه روز، به یک ربع هم نمی رسد (آن هم زمان پخش اذان)، و اگر هم خود را مخاطب رسانه های مجازی بدانیم، حتا ساعتی برای خواب نیز نباید در نظر گرفت، و در این ساختار اگر خواب و کار و تعاملات اجتماعی و شخصی وجود خارجی دارد صرفا استثناء قاعده ی رسانه هاست چون امکان حذف آن در عالم واقع نیست و اگر بشر می توانست ضدیت با فطرت خود را به حد اعلی می رساند و بدون خواب و خوراک و کار تمام عمر خود را در معرض پیکسل های گوشی های هوشمند و صفحات تلویزیون به اتمام می رسانید (که مردن در اثر بازی های رایانه ای در چند دهه ی اخیر دیگر امری عجیب محسوب نمی شود.)

4. به نظر می رسد که کشف ساعت برای دقیق تر شدنِ انسانِ مدرن بود، اما حالا دیگر اهمیت چندانی جز نشان دادنِ زمان قرارهای کاری و بیدار باشِ صبح و انتهای زمانِ اداری نداشته باشد و عامل لذت که روزی فلسفه اش کسب قوا جهت عبادت بود، نه تنها  کسب معاش، که عبادت را نیز تحت تاثیر خود قرار داده و اثر خود را نه در بین حضور ارباب رجوع های ادارات و هنگام غذا خوردن و پشت چراغ قرمز که در بین دو نماز و میانه ی مناجات و عبادات نیز به خوبی نشان می دهد.

5. البته که همواره انسان ها به وضع موجود خود رضایت دارند اما بعید می دانیم هنوز کسی وجود داشته باشد که بگوید نسبت به قدیم ترها(دوران پیشا فضای مجازی) زندگی اش آرامش بیشتری دارد و خود بخش مهمی از این نا آرامی را در فرصت نکردن (با عناوین و القاب و عبارات متنوع) می دانند.

6. برای اصلاح این امر باید زندگی به هم ریخته انسان را نظم بخشید و زمان ها را به محدوده و قلمروی خودشان برگرداند، البته که عده¬ی زیادی ایراد را بر گردن ساختار انداخته و خود را هضمِ آن می بینند، اما به قول شهید مرتضی مطهری: «صلاح و فساد طبقاتِ اجتماع در یکدیگر تأثیر دارد. ممکن نیست که دیواری بین طبقات کشیده شود و طبقه‌ای از سرایتِ فساد یا صلاح ِ طبقۀ دیگر مصون یا بی‌بهره بماند؛ ولی معمولاً فساد از «خواص» شروع می‌شود و به «عوام» سرایت می‌کند؛ و صلاح بر عکس، از «عوام» و تنبّه و بیداری آنها آغاز می‌شود و اجباراً «خواص» را به صلاح می‌آورد؛ یعنی عاده فساد از بالا به پایین می‌ریزد و صلاح از پایین به بالا سرایت می‌کند.» فلذا اقدامات فردی برای فرار از پریشانی حاصلِ از این به هم ریختگی اصل و اساس نجات زندگی فردی و اجتماعی انسان هاست.

7. در ابتدا باید امور روزمره خود را در این چهار ظرف زمانی ریخت و زمانی که برای هرکدام از کارهای روزمره¬مان مصرف می شود را در محلی مشخص بنویسم تا متوجه تقسیم بندی و اولویت های زندگی روزمره خود شویم و سپس به اصلاح کارها و تخصیص زمان ها (به خصوص زمان استفاده از رسانه ها) بپردازیم، از یک طرف دیگر نیز برای این کار می توان از آلت قتاله ی قاتلِ زمان یعنی همین تلفن های هوشمند و تکنولوژی های نوین علیه خودش استفاده کرد، زمان بندی چهارگانه در زندگی روزمره و استفاده از زمان سنج جهت و هشدار های مخصوص جخت سنجش زمان های اختصاص داده شده، این راه اگرچه که وسوسه بیشتری دارد اما موجب می شود تا دقت کارمان بالاتر رفته و استفاده¬ی مناسب از تکنولوژی های جدید را نیز بیاموزیم این گونه نظم بخشیدنِ زمانی به زندگی روزمره علاوه بر همه ی فواید خود در سامان بخشی به زندگی انسان، آرامش ذهنی پیوسته¬ای را ایجاد کرده که بدیل آن در زندگیِ همیشه آنلاین وجود ندارد.