خبرنامه دانشجویان ایران:

صدایِ لحظه هایِ دردِ زندگی
میانِ شُعله ها، به گوش می رسد
و چشمِ خیسِ آسمان
کنارِ ساحلی غریب
دوباره دیده می شود !

دوباره غصّه و غمی بزرگ
دوباره اشکِ داغ
دوباره قامتی شکسته با نوایِ کاروان
دوباره  ظلمت و سکوتِ بی امان
دوباره روحِ پاکی از تلاطمِ بهار
دوباره ذکرهایِ نابّ   ‎
دوباره گفتن و شنیدن و سئوالِ بی جواب
دوباره یک نجابت و هزار سنگ
دوباره اضطراب
دوباره آیه هایِ کوثر و نمادِ افتخار
دوباره بُغضِ یاسِ مستجاب؛

همان که ذکر نامِ او عبادت است
همان که مهرِ او  شفاعت است،
همان که ذرّه پرور است
همان که باغِ آستانه اش، چو گُل معطر است؛
همان طلیعه یِ نگاهِ اختران
که لطفِ او
شبیهِ لطفِ بیکرانِ حضرتِ پیمبر است ...

محمدرضا جعفری