خبرنامه دانشجویان ایران: بهروز افخمی جایی گفته بود که آدم به دنیا می آید تا قصه بگوید و قصه بشنود. به نظرم حرف درستی است. ما آدم ها ذاتا دنبال قصه ایم. فیلمی را دوست داریم که داستان داشته باشد. پای صحبت های واعظی می نشینیم که حرفش را با حکایت و داستان همراه کند. پرفروش ترین کتاب ها رمان ها هستند و...

زندگی خود ما قصه است اما دقت نمی کنیم. هر تصمیمی که می گیریم می تواند نقطه عطف قصه باشد اما این ها برای ما اهمیت ندارد. اهمیت ندارد چون باری به هر جهت زندگی می کنیم.

اما آدم های واقعی همیشه جوری زندگی می کنند و پای اصولشان می ایستند که از روی آنها قصه ها می سازند
بحث خیلی جدی شد؟!
بگذریم.

امیرمهدی حقیقت مترجم معتبری است. سعی می کند اصل فضای داستان را در ترجمه اش نگه دارد. حالا او یازده داستان از نویسندگان معاصر و نسبتا معروف انتخاب و در «خریدن لنین» گردآوری کرده است.

داستان هایی عجیب ولی خواندنی که می تواند برای نویسندگان تازه کار آموزنده هم باشد.

قصه ی مادران دل نگران. قصه پسری که مدام دروغ می گوید. قصه مردی که همیشه بین زمین و هوا معلق می ماند، یا قصه ی پسری که باید لنین را از اینترنت بخرد و... .

از متن کتاب:
پدرم مرگ خوبی داشت. تندخویی او جایش را به چیز دیگری داده بود. چیزی شبیه آرامش. روزهای آخر مهربان شده بود. انگار تا الان مشغول تمرین نمایش بود، انگار خشمی که در زندگی اش داشت یک جورهایی به دلیل ترس از صحنه بود، درست مثل هنرپیشه ای کهنه کار که می دانست کی دلقک بازی در آورد و کی با وقار باشد.

در روز عید سال نو، زیر پتو باریک، دم غروب در طبقه ی پایین مرد. داشتم برایش کتاب می خواندم. توی خانه تنها بودم و نمی دانستم چه کار کنم. جسدش من را ترسانده بود ولی از همان موقع دلم به شدت برایش تنگ شد.

از زبان دیگران(احسان رضایی، نویسنده):
بهترین رمانی که امسال خواندم، رمان ((تاریخ عشق)) نیکول کراس با ترجمه خانم ترانه علیدوستی بود. شیوه ی روایت در این رمان بسیار خلاقانه و متفاوت است.

بهترین مجموعه داستانی که خواندم ((خریدن لنین)) با ترجمه و انتخاب امیر مهدی حقیقت بود که هر کدام از داستان هایش را می شود به چشم یک کلاس درس نگاه کرد.