به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این روزها با توجه به فضای سیاسی و اجتماعی کشور و طرح ادعاهایی از سوی جریان های مختلف سیاسی مبنی بر پیروی از خط امام(ره)، بازخوانی صحیفه امام خمینی(ره) از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که اتفاقات روی داده در آن زمان بی شباهت به مسائل جاری کشور نیست.
امروز در صحیفه
زمان: ۱۰ خرداد ۱۳۵۷ / ۲۳ جمادی الثانی ۱۳۹۸
مکان: نجف، مسجد شیخ انصاری
موضوع: تکلیف شرعی، قیام بر ضد شاه
مناسبت: فرارسیدن سالگرد قیام خونین ۱۵ خرداد ۴۲
حضار: روحانیون، طلاب و ایرانیان مقیم عراق
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
ایران یک مملکت نمونه است، و من بعید می‌دانم که در تمام ممالک دنیا یک مملکتی مثل ایران و یک ملتی مثل ملت ایران مظلوم - گمان ندارم - باشد. حتی سابقه هم شاید کمتر داشته باشد. در تاریخ هست که چنگیز با آن طبع وحشیگری و صحرایی که داشته است، با آن خونریزیهایی که کرده است، تابع یک قانون بوده است که به آن قانون می‌گفتند «یاسانامه بزرگ» و مغول، چنگیز و سایر مغول- تخلف از آن قانون نمی‌کردند. حتی تعبیر بعضی این بوده است که احترام آن قانون پیش مغول مثل احترام قرآن در صدر اسلام پیش مسلمین بوده است. تخلف از آن قانون مساوی با مرگ بوده است. این مغول و این چنگیز که تابع یک قانونی بوده‌اند؛ ما ببینیم که آیا در این زمان، در این عصر که ما واقع هستیم، این رژیم ایران، این شاه ایران، آیا تابع چه قانونی است؟ آیا هیچ قانونی در ایران حکومت دارد؟ احترام برای قانونی قائل هست؟ این رژیم و این سرکرده رژیم احترامی برای طبقات ملت قائل هست؟ ما حساب می‌کنیم، یکی یکی، آن اندازه‌ای که مقتضی است، یکی یکی حساب می‌کنیم ببینیم که آیا ایران و این رژیم ایران تابع قانون اسلام است؟ در سرتاسر تهران مشروب فروشیها بیشتر از کتاب فروشیهاست، [چنین] می‌گویند؛ و امن و آزاد و هر طور دلشان می‌خواهد آنها عمل می‌کنند. و اگر کسی تعرض به آنها بکند، آنها را تخطئه می‌کنند، جرم می‌کنند.
بی احترامی رژیم به اسلام و روحانیت
کدام یکی از قوانین اسلام در ایران و در محیط رژیم ایران جاری است؟ ظلم، که در آیات قرآن و در احکام اسلام آنقدر نسبت به آن صحبت شده است، راجع به ظالمین صحبت شده است، ایران و رژیم ایران عدالت پرورند؟ عدالت اجتماعی؟ عدالت اسلامی؟ خودشان را بازی می‌دهند یا ملت را می‌خواهند بازی بدهند؟ قرآن چه احترامی پیش شاه و دار و دسته شاه دارد؟ احترام قرآن همین است که ازروی سالوسی طبعش کنند و به مردم بدهند برای اغفال؛ نظیر احترامی که معاویه کرد و قرآن را بالای نیزه کرد که بیایید با هم به قرآن عمل بکنیم. اینها به قرآن احترام قائل هستند؟ اینها به روحانیت احترام قائل هستند؟ اسلام چقدر از روحانیت تجلیل کرده و سفارش کرده؛ اینها به روحانیت، برای روحانیت، احترام قائل هستند؟ برای مراجع اسلام احترام قائل هستند؟ خوب، چند روز پیش ریختند منزل آقایان مراجع؛ در و پنجره‌ها را شکستند، آدم کشتند، عربده کشیدند. الآن هم در منزل بعضی از آقایان هستند کماندوها. گفته می‌شود که هستند و مراقبند و آنها را تحت نظر دارند. چه کرده‌اند آقایان که اینطور مورد اهانت واقع شده‌اند؟
اینها به قانون اساسی عمل می‌کنند؟ چنگیز به «یاسا» عمل می‌کرد و چنگیزیها و مغولها عمل می‌کردند. این چنگیز عصر ما، این مغولها به قانون اساسی احترام قائل هستند؟ عمل می‌کنند به قانون اساسی؟ انتخاباتشان‌روی موازین قانون است؟ وکلایشان شرایط قانونی دارد؟ مجلسشان یک مجلس‌روی موازین قانون است؟ کدام یک از کارهای اینها می‌شود گفت که یک بویی از قوانین دارد، چه قوانین شرعی و چه قوانین عرفی و اساسی؟
فرهنگ پیش اینها احترام دارد؟ و اگر فرهنگ پیش اینها احترام دارد، چرا این مدارس ایران تعطیل و نیمه تعطیل است؟ و چرا استادهای دانشگاه از درس گفتن کنار می‌زنند؟ برای اینکه محیط دانشگاه را دولت نمی‌گذارد آرام باشد. چه کردند این دانشجوها که باید محروم باشند؟ چه احترامی اینها برای فرهنگ قائل هستند؟ چه احترامی از برای ارتش قائل هستند؟ اینها که ارتش را به خیال خودشان از دار و دسته خودشان می‌دانند، چه احترامی برای ارتش قائل هستند؟ ارتشی که در تحت اسارت مستشارهای امریکا باشد؛ آنها را مصون کنند و اینها را تحت سیطره آنها قرار بدهند! این چه اهانتی است بر ارتش ایران؟ چه ذلتی است از برای ارتش ایران؟ از برای صاحب منصبها؟ چرا این صاحب منصبها اینقدر به ذلت تن در می‌دهند؟ چه شده است که بیدار نمی‌شوند و کار این آدم را زار نمی‌کنند و این را نمی‌فرستندش به محلی که باید برود؟ اینها احترام برای چی قائل هستند؟ به چه قانونی اینها عمل می‌کنند؟ بیایند به قانون چنگیزی با ما عمل بکنند. یک عنوانی توی کار باشد، یک قانونی توی کار باشد. هرج و مرج! الآن ایران با هرج و مرج دارد می‌گذرد.
دستگیری مردم، از ترس فرارسیدن ۱۵ خرداد!
۱۵ خرداد نیامده، از قبل از اینکه - چندین روز مانده به ۱۵ خرداد - برای اینکه مبادا در ۱۵ خرداد یک چند نفری ناله کنند و شکایت کنند از کشتاری که در ۱۵ خرداد شد، از جنایاتی که با امر خود شاه - با امر خود شاه - در ۱۵ خرداد شد و خودش فرمانده نیروها بود برای کشتار مردم، برای اینکه مبادا یک ناله‌ای بکنند مردم، مبادا یک صحبتی بکنند مردم، قبل از اینکه حالا ۱۵ خرداد بیاید، مشغول گرفتن مردم هستند. الآن تهران عده‌ای را گرفتند، قم عده زیادی را گرفتند از طلاب، از مردم، حتی از جوانهای کوچک، بچه‌ها. اینها هرکس را توی راه می‌گیرند؛ می‌گویند می‌گیرند اینها را و شهربانی قم را می‌گویند دیگر جا ندارد از بس که جمعیت در آن هست؛ انباشته شده.
ادعایی بی‌اساس
این چه وضعی است که در ایران هست؟ این چه آزادی است که اعطا فرموده‌اند آزادی را؟! مگر آزادی اعطا شدنی است؟! خود این کلمه جرم است. کلمه اینکه «اعطا کردیم آزادی را» این جرم است. آزادی مال مردم هست، قانون آزادی داده، خدا آزادی داده به مردم، اسلام آزادی داده، قانون اساسی آزادی داده به مردم. «اعطا کردیم» چه غلطی است؟ به تو چه که اعطا بکنی؟ تو چه کاره هستی اصلش؟ «اعطا کردیم آزادی را بر مردم»! آزادی اعطایی این است که می‌بینید. آزادی اعطایی که آزادی - حقیقتاً - نیست، این است که می‌بینید. برای این است که مردم را اغفال کنند.
منبع: صحیفه امام خمینی - جلد ۳ - صفحات ۴۰۴ تا ۴۰۷