خبرنامه دانشجویان ایران: رئیس جمهور قول داده بود بعد از توافق برجام تمامی تحریم ها به یک باره برداشته شود، اما دیدیم پس از توافق برجام به تلاش ها و فداکاری های دانشمندان و جوانان غیور ایرانی در صنعت هسته ای چگونه پاسخ داده شد، این بار نوبت سازمان فضایی بود تا با خلق حماسه‌ای جدید جهانیان را حیرت زده کنیم.

به گزارش خبرنگار سرویس فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در سال 1375 ماهواره مصباح به عنوان اولین ماهواره ایران پس از انقلاب در دستور کار قرار گرفت ماهواره ای که استارت آن در سال 1356 زده شد. درآغاز سازمان‎ ‎پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران متولی تحقیق و ساخت آن شدند، در ادامه یک شرکت ایتالیایی با وزارت ارتباطات نیز با این سازمان متحد شدند تا به پیشرفت پروژه کمک کنند تا آنکه گونه ای نمونه ی ابتدایی آن تا سال 1380 ساخته شد. در ادامه نیز مدل عملیاتی این ماهواره با همکاری شرکت ایتالیایی اما توسط دانشمندان و جوانان ایرانی ساخته شد و در نهایت در مرداد ۱۳۸۴ با حضور دکتر سلیمانی  وزیر ارتباطات وقت، پرده برداری شد و رسما وعده داده شد به فضا فرستاده خواهد شد.

این ماهواره برای بهبود اهداف مخابراتی ساخته شد و توانایی خوبی جهت انتقال اطلاعات بین ایستگاه‌های زمینی به صورت ذخیره و ارسال غیر همزمان مانند پیام‌های کوتاه و فکس، قرائت و ارسال شماره کنتور آب و برق و گاز به مرکز و همچنین دریافت اطلاعات به روز مربوط به شبکه‌های آن ها را دارد. از قابلیت های بارز این ماهواره می توان به برقراری ارتباطهای سریع ایستگاه‌های مختلف هواشناسی و زلزله شناسی و... که در زمان بروز مشکلات و بحران از نیازهای مهم کشور بود اشاره کرد.

به هرحال اما پرتاب این ماهواره که با هزینه بسیار سنگینی ساخته شده بود از اولویت خارج شد و هیچ مقام مسئولی در قبال آن پاسخ گو نبود و به دلیل حواشی مختلف به مرور از تیتر یک خبرگزاری ها و روز نامه ها نیز پائین آمد.

این سکوت ادامه یافت تا اینکه مشخص شد این محصول ایرانی به دلیل تحریم، زندانی ایتالیایی‌هاست، از آن پس همیشه وقتی مسئولین در پاسخ به خبرنگاران در خصوص این ماهواره  بومی ادعا می‌کردند با برداشته شدن تحریم‌ها به طور قطع این ماهواره را پس خواهیم گرفت.

ماهواره‌ مصباح  که به نرخ امروز با مبلغی در حدود 80 میلیارد تومان و قریب به ده سال تلاش و کوشش شبانه‌ روزی دانشمندان و جوانان علوم فضایی این مرز و بوم ساخته شده بود، بدون هیچ بهره ‌برداری و به بهانه های واهی چون هزینه بالا باید راهی موزه شود.

عدم مدیریت و نداشتن آینده‌ای روشن بر صنعت فضایی کشور که با وعده های بی پایه و اساس، افتتاح‌‌های نمایشی و ادعاهای بزرگ نمایانه همراه می شود، موجب شده صنعت فضایی ایران که زمانی در رده ۱۰ کشور برتر دنیا در عرصه فناوری فضایی شناخته می‌شد، آینده اسف باری را پیش روی خود ببیند.

حال محصولی که بسیاری از کشورهای دنیا قادر به تولید آن نیستند باید به موزه فرستاده شود تا درس عبرتی باشد برای کسانی که برای پیشرفت علم و تکنولوژی در ایران دلسوزی می‌کنند؛ گویا دانشمندان و کارکنان علوم فضایی نیز سرنوشتی چون صنعت هسته ای ایران خواهد داشت!