خبرنامه دانشجویان ایران: مسعود فروغی// میان هیاهوی سیاسی 2 ماه اخیر کشور که شاید تصور می‌شد با پایان انتخابات ریاست جمهوری فروکش کند، مشکلات اقتصادی کشور پابرجاست، جامعه هم زودتر و بزرگ‌تر از اعداد و ارقام مراکز رسمی، مشکلات را درک می‌کند. سیاست راهبردی رئیس‌جمهور در ماه‌های اخیر «پا فشردن» بی‌محابا و کم‌سابقه بر «پدال تند کردن» فضای سیاسی کشور است. برای نشان دادن «شوری آش» تند شدن رئیس دولت، صدای اعتراض «خودی‌ها»ی دولت کافی است؛ برای نمونه غلامحسین کرباسچی «عابربانک» رسانه‌های مهم حامی دولت گفته: «از دولت منتخب که سرمایه نظام است می‌خواهیم حرف‌های گزنده نزند و معتقدم به‌ نفع مصالح ملی نیست. حرف‌هایی در ایام تبلیغات زده می‌شود اما حرف زدن علیه قوای دیگر و شخصیت‌های نظام به‌ سود منافع ملی و کشور نیست».

«شعله‌ور» کردن مکرر دوقطبی‌های سیاسی توسط بالاترین مقام اجرایی کشور مضر است، آنقدر که صدای اعتراض نزدیک‌ترین افراد به رئیس‌جمهور هم بلند شده است و حتی برخی وزرا به اظهارنظرهایی خلاف مشی فعلی روحانی اقدام می‌کنند، مثل واعظی وزیر ارتباطات که می‌گوید: «سیاست قطعی دولت، ارتباط نزدیک با سپاه است.» این جمله در فضای فعلی که جناب روحانی حتی در ماجرای حملات موشکی به داعش هم اظهاراتی مثل اینکه «موشک‌هایی را که زده شد ما ساخته بودیم» را دارد، معنادار است.

در این میان اما یکی از مهم‌ترین رسانه‌های تخصصی اقتصادی که اتفاقا نزدیکی سیاسی- تشکیلاتی هم به دولت آقای روحانی دارد، روز گذشته خبر از یک نظرسنجی مهم داد و نوشت: «در یک نظرسنجی که از برجسته‌ترین اقتصاددانان کشور انجام شد، 82 درصد شرکت‌کنندگان خواستار تغییر اساسی در تیم اقتصادی دولت شدند».

در نظرسنجی آن رسانه نزدیک به دولت از اقتصاددان‌های برجسته علاوه بر مورد بالا «سازمان برنامه و بودجه» به مدیریت «محمدباقر نوبخت» یعنی از نزدیک‌ترین افراد به رئیس‌جمهور به عنوان اولویت اول تغییر در دولت دوازدهم مطرح شده، یعنی باید «عقل منفصل» رئیس‌جمهور در حزب اعتدال و توسعه و دولت یازدهم را جزو ضعیف‌ترین نیروهای نزدیک به وی دانست.