خبرنامه دانشجویان ایران: مشکلات و نارسایی‌های قلبی هر ساله جان میلیون انسان‌ را در معرض خطر قرار می‌دهد. در حالی که همه آریتمی‌های قلبی خطرناک نیستند اما تپش نامنظم قلب خود نشانه نگران‌کننده‌ای است که باید به آن توجه داشت. در بعضی موارد نارسایی‌های قلبی منجر به حملات قلبی می‌شوند. اما پژوهشگران موفق به ابداع الگوریتم هوشمندی شده‌اند که قادر است همانند یک متخص قلب و عروق این نارسایی‌ها را شناسایی کند.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از شبکه؛ در شرایطی که تعدادی از آریتمی‌های نامنظم قلب همراه با نشانه‌هایی هستند، اما متاسفانه تعداد دیگری از این آریتمی‌ها هیچ‌گونه نشانه‌ای ندارند. اکنون تیمی از پژوهشگران دانشگاه استنفورد الگوریتمی طراحی کرده‌اند که حتا اگر مردم هیچ‌گونه نشانه‌ای در این خصوص حس نکرده باشند و حتا بدون نیاز به مراجعه به مطلب پزشک قادر است این آریتمی‌ها را تشخیص دهد. الگوریتمی که این گروه آن‌را توسعه داده‌اند قادر است 14 نوع آریتمی مختلف را شناسایی کند. جالب آن‌که این الگوریتم در بعضی موارد بهتر از متخصصان قلب و عروق قادر است این نارسایی‌ها را شناسایی کند. در بعضی موارد نوار قلب این توانایی را ندارد تا آریتمی‌ها را نشان دهد.

در نتیجه در چنین مواردی پزشکان به بیماران خود پیشنهاد می‌کنند تا دستگاه‌های ECG پوشیدنی را به مدت دو هفته مستمر مورد استفاده قرار دهند. دستگاه‌هایی که قادر هستند ضربان قلب بیمار را ثبت کنند. پژوهشگران استنفورد با الهام گرفتن از این دستگاه‌های پوشیدنی موفق شدند الگوریتم هوشمند را طراحی کنند. این گروه به مدت هفت ماه از طریق بزرگ داده‌هایی که شرکت iRhythm در اختیار آن‌ها قرار داده بود شبکه عمیق عصبی خود را آموزش دادند. ماحصل این آموزش هفت ماه شناسایی 14 نوع آریتمی مختلف از سوی این الگوریتم هوشمند بود. پژوهشگران برای اطمینان از نتایج به دست آمده از این الگوریتم از شش متخصص بیماری‌های قبلی به منظور بررسی وضعیت بیماران و شناسایی آریتمی در بیماران کمک گرفتند.

نتایج به دست آمده نشان داد که این الگوریتم نه تنها قادر است همانند متخصصان این مشکلات را شناسایی کند، بلکه در بعضی موارد بهتر عمل کرده و حتا قادر است تفاوت میان دو نوع آریتمی مشابه به یکدیگر را تشخیص دهد. موضوعی که در بعضی موارد عدم تشخیص درست آن‌ ممکن است به قیمت جان بیماران تمام شود. پژوهشگران ابزار امیدواری کرده‌اند که از این الگوریتم برای کمک به مردمی که در کشورهای در حال توسعه به سر برده یا به متخصصان و ابزارهای پیشرفته پزشکی دسترسی ندارند می‌توان استفاده کرد. این تیم بر این باور است که فناوری فوق را در گجت‌های پوشیدنی نیز می‌توان به کار گرفت. به‌طوری که این گجت‌ها روند شناسایی مشکلات قلبی را تسریع بخشند.