به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اواخر سال 94 بود که خبری مبنی بر اخراج یک استاد دانشگاه از دانشگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی منتشر شد. خبری که با چاشنی اعتراض این استاد اتفاقا در فضای رسانه‌ای کشور، تاحدودی دست به دست شد اما در شلوغی‌های شب عید و سال نو گم شد.
قاسم اکسیری فرد، یکی از نخبگان سال‌های نچندان دور کشور که بعد از کسب مدرک دکتری از ایتالیا به کشورمان بازگشت تا دوره استادیاری و سایر فعالیت‌ها از قبیل تدریس را در ایران ادامه دهد، در اقدامی عجیب از سوی مسئولین دانشگاه خواجه‌نصیر، به علت صدای نازک و زنانه اخراج شد.
هرچند مسئولین این دانشگاه سعی داشتند تا اخراج اکسیری‌فرد را صرفا عدم تمدید قرارداد عنوان کنند اما طبق ادعای خود این استاد دانشگاه، با این اخراج دیگر امکان تدریسش در سایر دانشگاه‌های کشور نیز امکان‌پذیر نیست.
بعد از فوت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی کشورمان که شاید آه و حسرت بسیاری از اهالی علم در ایران را به دلیل عدم مراجعت وی برای ادامه فعالیت علمی به کشور به همراه داشت، دوباره بحث نوابق و استعدادهای درخشانی مثل قاسم اکسیری‌فرد یا دیگرانی که به هر دلیلی از فعالیت علمی در داخل کشور محروم هستند، بر سر زبان‌ها افتاده است.
در تازه‌ترین اقدام، مسیح علی‌نژاد در برنامه‌اش در شبکه VOA(صدای آمریکا) به موضوع عدم اجازه تدریس به قاسم‌اکسیری فرد و مقایسه وی با مریم میرزاخانی پرداخته است. سوژه‌ای که باید زودتر از این حرف‌ها توسط رسانه‌های داخلی مورد توجه قرار می‌گرفت.
گزارش ویژه شبکه VOA از قاسم اکسیری‌فرد
این در حالی است که اکسیری‌فرد بعد از اخراج از دانشگاه خواجه‌نصیر تا مدتی به نشانه اعتراض جلوی درب دانشگاه تحصن کرده بود تا صدای خود را به گوش رسانه‌ها و مسئولین برساند اما به علت هیاهوی پایان سال و شب عید نوروز و البته بی توجهی اهالی دانشگاه به حاشیه رفت و دیده نشد.
در این میان اما اظهارات متفاوت دانشگاه خواجه‌نصیر و ادعای اکسیری‌فرد مبنی بر دلیل اخراجش، خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، را در همان روزهای پایان سال بر آن داشت تا درباره این ابهام کسب اطلاع کند.
گزارش مبسوط «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ درباره صفر تا صد ماجرای اخراج قاسم اکسیری فرد، از اعتراض اولیه‌اش در قالب تحصن در جلوی درب دانشکده فنی در خیابان میرداماد تا اطلاعیه‌های پی در پی دانشگاه خواجه‌نصیر، کشیدن کار به بیانیه وزارت علوم و حتی نامه این استاد دانشگاه به رئیس جمهور را می‌توانید از اینجـــــا بخوانید.
بد نیست بدانید که علی‌رغم رد صلاحیت تدریس این استاد دانشگاه توسط کارشناسان دانشگاه خواجه‌نصیر اما وزارت علوم در بیانیه خود آورده است که طبق تصمیمات اتخاذ شده، مقرر شد به دلیل ویژگی های پژوهشی نامبرده برای جایابی در مراکز پژوهشی فیزیک با وی همکاری های لازم به عمل آید. اما همین حداقل هم بعد از گذشت ماه‌ها انجام نشد.
در این میان می‌شود پرسید که اگر این استاد توانایی علمی ندارد چطور وزارت علوم به وی پیشنهاد حضور در مراکز پژوهشی را داده؟ و اگر دارد برچه اساس این استاد که به استناد به اظهاراتش علاقه دارد در محیط "آموزشی" کار کند نه در محیط "پژوهشی"، اینگونه با وی برخورد می‌شود؟