خبرنامه دانشجویان ایران: سعید درویشی// سوم مهر سال جاری رفراندوم استقلال منطقه کردستان عراق برگزار خواهد شد، رفراندومی که کفه عددی مخالفانش بر موافقانش می چربد. اما بررسی یک روند بسیار مشکوک نشان می دهد که مخالفان این رفراندوم اسیر حرکت های منظم بازیگرانی شده اند که با دقت در حال بستر سازی برای این رخداد هستند.

سه کشور به صورت مستقیم درگیر تبعات این رفراندوم هستن. ترکیه، ایران و عراق. به ترتیب روند فوق را در این سه کشور مرور میکنیم:

ترکیه: کودتایی مشکوک با پشت پرده اسرائیلی رخ می دهد که در همان ساعات آغازین کارشناسان نظامی- امنیتی شکست آن را قطعی می دانستند. کودتایی با ابتدایی ترین روش ها که بسیار سریع در هم شکسته شد. بلافاصله موج دستگیری ها شروع می شود و قریب 170هزار نفر دستگیر می شوند. از 169 ژنرال ارتش و چند ده هزار نظامی و پلیس تا اساتید دانشگاه و وکلا و مردم عادی.  این دستگیری ها عملاً انسجام داخلی ترکیه را نابود کرد و ضربه‌ای سخت بر پیکره ملی ترکیه بود. نکته جالب اما این است که بعد از این کودتا ترکیه قدرت تأثیرگذاری در موضوعات منطقه ای را از دست داد و بشدت درگیر مشکلات داخلی شد.

ایران: دو کولبر طی یک درگیری مشکوک با شلیک مستقیم به سر کشته می شوند (که در جای خود محکوم است و باید با پیگیری های لازم مسببان آن مجازات شوند) و بلافاصله و در حالی که ابعاد ماجرا روشن نشده است جمعیت کثیری در مناطق کردنشین به خیابان ها آمده و عملاً به درگیری و آشوب دست می زنند. نکته  مهم اما این است که هدایت این آشوب ها در فضای مجازی بر عهده گروهک هایی است که از چندی قبل با پشتیبانی سرویس اطلاعات عربستان و هدایت موساد در منطقه اربیل عراق دوباره فعال شده اند. بررسی این آشوب و سرعت عمل سازماندهی و خیابانی شدن ماجرا نشان دهنده برنامه ریزی گسترده قبلی است.

عراق: بعد از تسلط حاکمیت عراق بر موصل موضوع رفراندوم مطرح شده و از سوی دیگر اختلافات داخلی به رهبری مقتدی صدر به اوج خود می رسد. از سوی دیگر آمریکا با تسلط بر فرات مانع اتحاد نیروهای نظامی عراق و سوریه در مرز برای محاصره نهایی داعش در این منطقه می شوند. این اتفاقات در کنار مقابله فیزیکی بین نیروهای کرد و ترکیب ارتش و حشدالشعبی که قطعاً به زودی رخ خواهد داد عملاً حاکمیت عراق را در موضوع رفراندوم خلع سلاح خواهد کرد.

به روشنی مشخص است که سه کشور فوق هر کدام با یک تاکتیک به اصطلاح آچمز شده اند. ترکیه با تضعیف توان داخلی، ایران با فعال سازی تهدید داخلی و عراق با خطر جنگ داخلی. این روند دو نتیجه بسیار مهم در پی دارد:

1.در کوتاه مدت توان این کشورها برای مدیریت منافع در رفراندوم کردستان عراق را از بین می برد. یعنی هیچکدام از آنها به خاطر مشکلات خود توان اثر گذاری نداشته و به راحتی استقلال کردستان اعلام می شود.

2.در بلند مدت استقلال کردستان زمینه ساز سایر رفتارهای ضد حاکمیتی علیه قدرت حاکم در این کشورها خواهد شد.

بنابراین به نظر می رسد استقلال کردستان را باید یک بازی بزرگ نامید که پنج بازیگر دارد. بازیگرانی که برای روز مبادا برنامه ریزی کرده اند.

باید منتظر ماند و دید شطرنج کردستان به تساوی می رسد و یا برنده_ بازنده ای خواهد داشت؟