به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«فَأَمَّا الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیغٌ فَیتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ (آل عمران/ ۷)؛ آنان که در دل هایشان انحراف است، تن‌ها آیات متشابه را پیروی میکنند تا به این وسیله فتنه به پا کنند.»
اتفاقات اخیر در دانشگاه که نتیجه بداخلاقی‌های سیاسی و رسانه‌ای عده‌ای معلوم الحال بود و جز اغتشاش در محیط آموزشی و درگیر کردن دانشجویان با این موضوع ثمری نداشت، توسط افرادی صورت گرفت که خود را داعیه دار آزاداندیشی و دموکراسی می دانند، آقایان! رای هر شخص محترم است چه هشت نفر چه هشتاد میلیون نفر تفاوتی ندارد؛ اما این مسئله ثابت کرد که چه کسانی معتقد به مردم سالاری دینی اند و چه کسانی دموکراسی را پیراهنی برای دیکتاتوری خود قرار داده اند، مادامی که رای هم نظر آنان باشد، جامعه در آرامش است، اما اگر مطابق با عقل خودتان خلاف نظر آنان سخنی گفته شود از به آشوب کشیدن فضای جامعه و دانشگاه و حتی بردن آبروی مومنان هیچ ابایی ندارند.
دموکراسی از نظر آنان فردگرایی است، مردم سالاری از نظر آنان استبداد رای و استکبار عمل است و هیچ کس حق ندارد نظری متفاوت با نظر مدعیان آزادی و دموکراسی (شما بخوانید استبداد و دیکتاتوری) بدهد.
دلیل اینکه تشکل‌ها و نهادهای انقلابی دانشگاه در این چند روز خود را درگیر هوچی بازی‌های افرادی مستبد در دانشگاه نکردند و فقط به تبیین پشت پرده‌ها بسنده کردند، این بود که نمیخواستند در بدو شروع کار آقای دکتر رشیدی نژاد، ریاست محترم دانشگاه، فضای دانشگاه ملتهب باشد تا از امور اساسی باز بمانند وگرنه کسانی که یک روز در میان در هیئت‌های نظارتی و انظباطی دانشگاه در حال گردش اند، در لبه انحلال و تعلیق دست و پا می زنند، ارزشی برای مخاطب قرار دادن ندارند. کسانی که با تقلب در انتخابات خود قصد کسب صندلی در شورای فرهنگی دانشگاه را دارند و با تحقیر و تحمیر دیگران قصد ساختن کوه از کاه را دارند بهترین جواب برای آنان سلام و سکوت است.
افراد انقلابی در دانشگاه ضمن محکوم کردن عدم تمکین به رای شورای فرهنگی، بی احترامی به شورای فرهنگی دانشگاه بعنوان عالی‌ترین مقام تصمیم گیری فرهنگی در دانشگاه، بداخلاقی‌های رسانه‌ای و سیاسی، اصل نوشتن شب نامه را هم محکوم می کنند.
تشکل‌ها و نهادهای انقلابی دانشگاه حرف مستدل و متقن خود را علناً میگویند و نیازی به نامه‌ها و بیانیه‌های پنهانی، دروغ پراکنی و تحقیر مخاطب برای قبولاندن نظر خود ندارند.
همچنان معتقد بر این نظر خود هستیم که شأن معاونت محترم وزارت بهداشت، بیش از این است که در جلسه شورای فرهنگی کل دانشگاه علوم پزشکی کرمان که موضوع آن تبیین راهبرد‌های وزارتخانه در دانشگاه بوده است بیایند و دو ساعت درباره یک کانون حرف بزنند و بعد با تحکم همه را ملزم به رای آری بکنند و پس از اینکه با دموکراسی اعضا نظر خود را آزادانه بیان کردند، (که ابتدا گمان می کردند معاون وزیر معتقد به آن هستند) با برخورد تند معاون وزیر مواجه شدند که علناً یک مجموعه دانشگاهی و اعضای شورای فرهنگی را تهدید می کند و بعضی را تحت فشار می گذارد، آیا این‌ها در شأن معاون یک وزیر است؟ سوای از آنکه مطابق با قانون شورای عالی انقلاب فرهنگی معاون وزیر حق دخالت در رای و روند شورای فرهنگی یک دانشگاه را ندارد، اینگونه تنگ نظری‌ها از سوی کسانی که با شعار آزادی بیان و دموکراسی آمدند پذیرفتنی است؟
آیا آزادی بیانی که حرفش را می زدند این بود؟ (که در اینصورت باید گفت: دموکراتیک‌ترین کشور جهان کره‌ی شمالی است). نمیدانیم اشتباه از ما بوده که مطابق با گفته این افراد آزادانه نظر خود را اعلام کردیم یا این اشخاص که آزادانه نظر خود را تحمیل و تحکیم میکنند؟
معنای آزادی را تازه فهمیدیم! تازه فهمیدیم که اگر این افراد نظرشان غالب نشود چه آشوبی در دانشگاه و در کشور اتفاق میافتد. خدا را شکر که در محیط دانشگاه نریختند و شیشه‌های ساختمان‌های دانشگاه را نشکستند (همانگونه که هم مسلکان آنان در سال ۸۸ شیشه‌های ساختمان‌های آموزشی دانشگاه شهید باهنر را شکستند).
جالب آنجاست که این دانشگاه حدود ۱۴ کانون دارد و ۵ کانون دیگر در حال تاسیس اند و ایشان در جلسه کوچک‌ترین اشاره‌ای به این کانون‌ها ندارد و این نشان میدهد که این مسئله صرفاً دغدغه‌ای فرهنگی نیست، مگر این دانشگاه فقط همین مشکل را دارد که پس از چهارسال، در دانشگاه حضور پیدا کردند و در جلسه دو ساعته با حضور تمامی مسئولان دانشگاه فقط درباره یک کانون صحبت شود؟ دیگر کارگروه هایی که میخواهند کانون شوند مثل تئاتر، محیط زیست، هوش ریاضی و... لیاقت حمایت را نداشتند یا شما هدف دیگری دارید؟
گرچه امید چندانی به اصلاح افرادی که از بدو تولد اپوزیسیون بودند، نداریم، اما امیدواریم که ریاست دانشگاه که رئیس شورای فرهنگی دانشگاه نیز هستند با افرادی که بجز حاشیه سازی و برهم زدن نظم آموزشی دانشگاه کار دیگری در کارنامه خود ندارند؛ و با کسانی که مهیج این کودکان عرصه سیاست بودند و نه تن‌ها به رعایت قوانین ملزم نیستند؛ بلکه حضورشان در مجموعه فرهنگی دانشگاه منشأ اغتشاشات و آشوب در محیط دانشگاهی شده است، برخورد جدی شود، البته اگر می خواهید دانشگاه از محیط آموزشی به محیط کشمکش‌ها و تسویه حساب‌های سیاسی تبدیل نشود!
از دانشجویان و مسئولان کانون های دانشگاه سپاسگزارم که اسیر جوسازی‌های عده‌ای نشدند گرچه اینگونه جوسازی‌ها از سوی این افراد محیط دانشگاه را واکسینه کرده است.