خبرنامه دانشجویان ایران: یونس نظری*// اربعین اباعبدالله(ع) شاید جنسش نسبت به یک زیارت کاروانی کمی متفاوت باشد. نمادی از عاشقی و دلدادگی، صبر و استقامت و ثبات‌قدم و پایداری را می‌توان از دل این سفر درک کرد؛ اما در کنار همه اینها پیاده‌روی اربعین برای قشر آرمان‌خواه دانشجو حال و هوایی مضاعف از آنچه گفته شد، دارد. کلاس درس را که ترک می‌کنی تا در کلاس درس اربعین قدم برداری، جوشش هنر عشق را در درون خود کاملا ملموس احساس می‌کنی. آرمان‌خواهی ایده‌آل یک دانشجو در لحظه‌لحظه این سفر به وفور یافت می‌شود. التماس دعای جانانه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی استان ایلام که در مناطق مرزی موکب برپا کرده بودند باعث می‌شد آدمی به جایگاه زائری اربعین سید‌و‌سالار شهیدان افتخار کند. نجف اشرف امیرالمومنین(ع) را که زیارت کنی و اذن حرکت بگیری گویی پا به قافله‌ای می‌گذاری که عازم ملکوت است. دانشجوی عراقی که داشت کفش زوار را واکس می‌زد، می‌گفت به این امید این کار را می‌کنم که شاید کفش‌های عزیز فاطمه را در آغوش بکشم. مشق کودکان و جوانان بین راه هم شده بود پذیرایی‌هایی با چاشنی التماس دعا. بین راه هنر عشق شدیدا می‌جوشید. هرکس هرچه داشت را نذر حسین کرده بود.

موکب دانشجویان انقلابی ایران اسلامی را که می‌دیدم خداقوتی می‌گفتم و از چند و چون فعالیت تشکل‌های دانشجویی‌شان در دانشگاه‌ها سوال می‌کردم. ارتباط‌گیری‌هایشان با دانشجویان ممالک دیگر برای کار تشکیلاتی استفاده به نحو احسن از شرایط‌شان بود.  محتوای فرهنگی و سعی و تلاش شبانه‌روزی بچه‌های دانشجو زبانزد بود؛ چه آنان که در نجف، بین راه یا کربلا خادم‌الحسین شده بودند، چه آنان که موکب‌دار یوسف زهرا بودند.

در پس سفرنامه اربعین بصیرت زیادی نهفته است. همان چیزی که سلاح افسران جوان جنگ نرم است. قیام حسین(ع) بهترین محرک موذنان جامعه بوده و هست و اربعین اتم این آغاز است. دانشجو دل به راه بدهد می‌باید پا به کربلا گذارد، بیعتش بیعتی ایمانی خواهد بود.

جنس عزاداری‌های دانشجویی در مواکب حال و هوای دانشگاه‌های خودمان را نمایشگر بود. مسیر نجف تا کربلای اربعین درس‌هایی به یک دانشجو می‌دهد که در هیچ کلاس درسی نمی‌توان آن را یافت، چونان که فلسفه عاشقانه قیام حسین را هم در هیچ کلاس فلسفه و منطقی نمی‌توان جست‌وجو کرد. اربعین به‌نوعی تقابل عقل و عشق هم بود؛ تقابلی که عاشقی برنده همیشگی آن است. اربعین و کربلای اباعبدالله(ع) همه‌اش درس بود و آزمون و امتحان.

امتحانی برای خودسازی؛ همان خودسازی‌ای که به فرموده شهید صدرزاده، شهید شاخص بسیج دانشجویی، برای انجام کار فرهنگی باید از خودمان شروع کنیم. انگیزه یک دانشجو برای ولایتمداری، آرمان‌خواهی، عدالت‌طلبی و دغدغه‌مندی خروجی‌ای است که باید از این سفر گرفت و آن را فراموش نکرد و قطعا روزی فرامی‌رسد که جریان انقلابی در سطوح دانشگاهی‌مان پررنگ‌تر از قبل موجب درخشش بیشتر این قیام میلیونی باشد.

به جرات شاید بتوان گفت اربعین موجب تشنگی شیعیان برای ظهور حضرت بقیه‌الله(روحی و ارواحنا له الفدا) می‌شود.

برکات این جریان موجب می‌شود نه‌تنها جهان شیعه که جهان اسلام به موجب این اقتدار عظیم در دل خود بیش از پیش در دنیا چونان یک خورشید تابناک بدرخشد.

به‌طور حتم این موج مردمی باید گسترش یابد و برای این گسترش، قشر فرهیخته دانشگاهی به‌ویژه تشکل‌های انقلابی دانشجو نقش بسزایی دارند تا صدای اربعین را در تمامی دانشگاه‌های کشور طنین‌انداز کنند. الحق والانصاف باید گفت دانشجویان همواره توانسته‌اند تلالوی اندیشه‌های حسینی را به رخ بکشند، پس هیچ‌کس نمی‌تواند نقش دانشجویان را برای تاریخ‌سازی بیشتر این سفر انکار کند.

* عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه‌های کشور