خبرنامه دانشجویان ایران: محمدمهدی نوریه// بعد از گذشت یک هفته از زلزله وحشتناک در شهرهای استان کرمانشاه زندگی مردم با کمک‌هایی که از نقاط مختلف کشور می‌رسد، سر‌و‌سامان گرفته است. ارسال محموله‌های غذایی، وسایل گرمایشی و پتو و لباس به مقصد سرپل ذهاب و ثلاث باباجانی به‌عنوان مرکز زلزله، همچنان ادامه دارد. وسایل سنگین ترابری محموله‌ها را در جاده‌های فرسوده مسیر سرپل ذهاب و ثلاث باباجانی منتقل می‌کنند. افرادی که به‌صورت خودجوش کمک‌های مردمی را جمع‌آوری کرده و به منطقه آورده‌اند با معضلاتی روبه‌رو هستند؛ خستگی راه که ناشی از ترافیک بالای مسیر است باعث می‌شود محموله‌های غذایی و حمایتی به‌صورت مناسب میان روستاییان پخش نشود.
نیازهای اولیه مردم عمدتا تامین شده و بهتر است از این پس کمک‌های نقدی جمع‌آوری شده تا خرج فعالیت‌های مهم‌تری شود. با توجه به احتمال بارندگی و یخبندان پس از آن در منطقه چادر و وسایل گرمایشی به نظر مهم‌ترین نیاز مردم است. شاهدان و فعالانی که در قالب تیم‌های مختلف در منطقه حضور دارند، معتقدند هدایت نادرست کمک‌های مردمی باعث شده حجم زیادی از این کمک‌ها بدون استفاده باشد و از بین برود.
آریا رحمانی، دانشجوی پزشکی حاضر در منطقه می‌گوید: «حجم شیرخشک و لوازم بهداشتی مورد استفاده خانم‌ها آنقدر بالاست که تقریبا تا ماه‌ها بدون استفاده می‌ماند در حالی که مردم با هزینه این خرید‌ها می‌توانستند یک کانکس حمام و سرویس بهداشتی برای مردم یک روستا فراهم کنند.» این فعال اجتماعی و جهادی ادامه می‌دهد: «برای مثال حجم بالایی نان به منطقه ارسال شده که به‌خاطر خشک‌نبودن، کپک زده است و بلااستفاده بوده و روستایی‌ها مجبورند از آن برای غذای دام‌هایی که زنده مانده‌اند، استفاده کنند.»
از سوی دیگر برخلاف جوی که در رسانه‌ها و فضای مجازی نشان داده می‌شود، مردم و نیروهای ارگانی حاضر در منطقه ارتباط صمیمانه و معتمدانه با همدیگر دارند. حسین امینی، دیگر دانشجوی پزشکی حاضر در منطقه به «فرهیختگان» می‌گوید: «مردمی که بارهای زیادی را به‌صورت خودجوش برای کمک به منطقه می‌آورند به دلیل صعب‌العبور بودن بعضی مسیرهای روستایی، راهی برای توزیع آن ندارند. بعضی روستاهای کنار جاده امکانات و وسایل زیادی دریافت کرده‌اند در حالی که مردم در روستاهای دورافتاده در داشتن مایحتاج گرمایشی با مشکل روبه‌رو هستند. به همین خاطر نیروهای مردمی محموله‌ها و بار کامیون‌ها را به انبارهای ارگان‌هایی مانند سپاه، ارتش و هلال‌احمر تحویل می‌دهند.»
امینی درخصوص تجربه مشاهده توزیع و دریافت این محموله‌ها می‌گوید: «بعضی اوقات انبارهای دپو آنقدر مملو از کمک‌های مردمی است که جایی برای دریافت محموله جدید نیست، اما مردم همچنان اصرار دارند ارگان‌هایی مانند سپاه و ارتش با توجه به شناسایی منطقه کمک‌های مردمی را به نحوه صحیح توزیع کنند. این انبارها به محل اعتماد مردم بومی نیز تبدیل شده است و معتمدین هر روستا به این انبارها می‌آیند و نیازهای مردم را می‌گویند و با استفاده از وسایل ترابری نیروهای نظامی کمک‌های مردمی را به مناطق دورافتاده می‌رسانند.»
از سوی دیگر باز‌سازی مناطق زلزله‌زده برای اهالی به‌شدت مهم است. مردم منطقه می‌گویند گله‌داری منبع اصلی درآمد آنها بوده و بعد از زلزله دام‌های زیادی از بین رفته‌اند. دام‌های باقی‌مانده نیز به اقدامات حمایتی نیاز دارند که در صورت حضور پیدا نکردن تیم‌های دامپزشکی، دام‌های موجود به دلیل نداشتن علوفه و بیماری‌های واگیر تلف می‌شوند. حال سوال مردم زلزله‌زده این است که در صورت اعطای وام دولتی به هر میزان که باشد، بازگشت آن با توجه به نبود منبع درآمدی چگونه ممکن است؟ اگرچه زندگی در سرپل ذهاب و ثلاث باباجانی همچنان ادامه دارد، اما مشکلات زیادی برای مردم زلزله‌زده کرمانشاه جهت بازگشت به روزهای خوش وجود دارد. اعزام گروه‌های روانشناسی و روانپزشکی که بتوانند مصائب روحی مردم را کم کنند، یکی از مهم‌ترین نیازهای منطقه است؛ مشکلات روحی نیز بیش از همه کودکان و زنان را در معرض آسیب قرار می‌دهد.